Τα τέλη μεταβίβασης και το… τέλος των νομαρχιών

Η κατάργηση των τελών αδείας και των τελών μεταβίβασης οχημάτων έχει κόστος, ένα κόστος που κανείς δεν σκέφτηκε πώς θα καλυφτεί ή τουλάχιστον πώς θα αναπληρωθεί.

Οι οικονομικοί φωστήρες της κυβέρνησης εξήγγειλαν τη χαριστική αυτή ρύθμιση, δεν σκέφτηκαν όμως πώς θα αναπληρώσουν τα χαμένα έσοδα των νομαρχιών, αφού αυτά τα τέλη είναι θεσμοθετημένοι πόροι των νομαρχιακών αυτοδιοικήσεων.

Βάφτισαν τη ρύθμιση προσωρινή, μέχρι το τέλος του 2009, δεν σκέφτηκαν όμως τη μόνιμη καθίζηση των οικονομικών των νομαρχιών. Δεν σκέφτηκαν το πιο απλό, πως αυτά τα έσοδα έχουν ήδη προϋπολογιστεί στους προϋπολογισμούς μας.

Αν χαθούν τα χρήματα αυτά, όλοι οι προϋπολογισμοί των νομαρχιών θα καταστούν από ανεφάρμοστοι έως προβληματικοί και ελλειμματικοί.

Η προχειρότητα σε όλο της το μεγαλείο.

Όπως σοφά λέει ο λαός μας «εκεί που μας χρωστούσαν, μας πήραν και το βόδι».

Με την επιχειρούμενη αυτή νομοθετική ρύθμιση, οι νομαρχιακές αυτοδιοικήσεις θα στερηθούν πολύτιμους πόρους, σε μια εποχή μάλιστα που τα οικονομικά προβλήματά τους -ιδίως αναφορικά με τη συντήρηση του οδικού δικτύου και τη μεταφορά των μαθητών, για τα οποία επανειλημμένα έχουμε κρούσει των κώδωνα του κινδύνου- φτάνουν στο μη περαιτέρω.

Ποιος νοσηρός εγκέφαλος σκέφτηκε να αποστερήσει χρήματα από τις νομαρχίες για να γίνει «τζίρος» σε μια μικρή μερίδα επαγγελματιών;

Τέτοιον ερασιτεχνισμό δύσκολα συναντά κανείς σε οικονομικό επιτελείο κυβέρνησης ευρωπαϊκής χώρας.

Και αν, ντε και καλά, επιθυμούν να χαρίσουν χρήματα στον οποιονδήποτε ή να τον ευεργετήσουν, γιατί δεν το κάνουν από χρήματα που δεν θα τα στερηθούν οι νομαρχίες και οι πολίτες;

Σε καμία περίπτωση οι νομάρχες δεν καταφέρονται εναντίον καμιάς επαγγελματικής τάξης ή κλάδου, δεν πέφτουν σε αυτήν την παγίδα.

Η προσωπική μου εκτίμηση είναι πως αυτά τα αποσπασματικά και επιλεκτικά μέτρα τόνωσης της αγοράς κινούνται σε εντελώς λάθος κατεύθυνση, αφού δεν ανακάμπτει το σύνολο της αγοράς και δεν ευνοούνται όλοι οι πολίτες ή όλη η αγορά. Αυτός θα πρέπει να είναι ο στόχος, η τόνωση δηλαδή της αγοράς και κατ’ επέκταση των ταμείων του κράτους που σήμερα αδειάζουν από τη φοβία των πολιτών να αγοράσουν, να πουλήσουν ή να επενδύσουν.

Το πρόβλημά μας δεν είναι ούτε τα φτηνά ή ακριβά αυτοκίνητα ούτε οι έμποροι ή οι εισαγωγείς ούτε καν οι πολυεθνικές εταιρείες που τα κατασκευάζουν. Αγωνιούμε για τα χρήματα που θα μας λείψουν και για το ότι δεν βλέπουμε, δεν ακούμε, πως αυτά τα χρήματα θα αναπληρωθούν και μάλιστα άμεσα, σήμερα και όχι στο μέλλον.

Με τους πρώτους υπολογισμούς μας, η Νομαρχία Αχαΐας θα χάσει κοντά στα δυόμισι με τρία εκατομμύρια ευρώ. Σε άλλες, πιο μεγάλες νομαρχίες, τα νούμερα είναι κατά πολύ μεγαλύτερα.

Αν το νομοσχέδιο αυτό περάσει τελικά, χωρίς να αναπληρωθούν οι έστω και προσωρινά χαμένοι πόροι, η παρουσία μας στις νομαρχίες θα είναι σχεδόν διακοσμητική, διεκπεραιωτική.

Αυτήν την τοπική αυτοδιοίκηση θέλουν; Ας μας το πούνε!

Για αυτό και αντιδρούμε, σεβόμενοι τους συμπολίτες μας που δεν θα μπορούμε να τους προσφέρουμε ουσιαστικές υπηρεσίες.

Επίσης, εξοργιστικό είναι πως οι αποφάσεις αυτές παρθήκαν εν κρυπτώ, χωρίς να ρωτηθούν οι νομαρχίες. Ούτε τα συλλογικά μας όργανα προσκλήθηκαν σε κάποιο διάλογο.

Ας βγάλουν τα συμπεράσματά τους οι πολίτες.

Το μόνο παρήγορο είναι μια μικρή, αδιόρατη όμως, αναδίπλωση της κυβέρνησης σε αυτό το θέμα, που μάλλον κατάλαβε την γκάφα της.

Για τις 29 Απριλίου έχουμε εξαγγείλει το κλείσιμο των νομαρχιών όλης της χώρας. Τις κλείνουμε μόνοι μας, πριν μας τις κλείσουν από την έλλειψη χρημάτων.

Μακάρι να μη φτάσουμε σε αυτό το σημείο, αφού οι νομάρχες επιθυμούν νομαρχίες ανοικτές, οικονομικά εύρωστες και αυτοδύναμες, στην υπηρεσία του πολίτη.

Ακόμα και την τελευταία ώρα ας αναλογιστούν κάποιοι τι πάνε να κάνουν…