ΣΥΝΤΡΟΦΙΚΕΣ ΛΥΣΕΙΣ ΚΑΙ ΛΑΪΚΟΣ ΕΜΠΑΙΓΜΟΣ

Εκεί που με καλή προαίρεση πίστευα ότι θα γινόταν μια αναθεώρηση της πολιτικής παροχών προς τον Ταλάτ και μια σοβαρή εκτίμηση της τουρκικής απληστίας και επιβουλής, διάβασα στο κείμενο ότι η ανησυχία της κυπριακής κυβέρνησης οφειλόταν στο γεγονός ότι ο νικητής των εκλογών στο «ψευδοκράτος» ήταν ο Έρογλου που είναι δεξιός. Έτσι, ο Έρογλου θα ήταν εμπόδιο στις συνομιλίες Ταλάτ – Χριστόφια. Η ανησυχία δεν προερχόταν δηλαδή από τον τούρκο κατακτητή, αλλά από τον τούρκο δεξιό. Οι άνθρωποι είναι εκτός πραγματικότητας και πιστεύουν ακόμα ότι άλλη πολιτική εφαρμόζουν τα δεξιά τουρκικά κόμματα και άλλη τα αριστερής απόκλισης. Δεν έχουν, ή προσποιούνται ότι δεν έχουν καταλάβει ακόμα, ότι η τουρκική εθνική γραμμή είναι μία και αδιασάλευτη, όποιο κόμμα και αν είναι στην εξουσία στην Τουρκία.

Το χειρότερο βέβαια, θα είναι να μας εμπαίζουν όλους και προ πάντων τον ελληνοκυπριακό λαό, τάζοντάς του συντροφικές λύσεις και άλλα τέτοια ιδεολογικά κουραφέξαλα. Αυτοί τώρα ανησυχούν για τον καημένο τον σύντροφό τους, τον Ταλάτ, που έχασε τις εκλογές και δεν θα μπορεί να είναι μετριοπαθής και συγκαταβατικός στις συνομιλίες. Στ’ αλήθεια πιστεύουν ότι ο Ταλάτ είναι ο καλός Τούρκος που θέλει λύση και ο Έρογλου ο κακός που θα εμποδίσει τον Ταλάτ στις διαπραγματεύσεις; Έχουμε πια πλήρως αποτρελαθεί και από τις δυσκολίες του λαού μας, πιότερο σημαντικό για την κυπριακή κυβέρνηση είναι η ήττα του συντρόφου Ταλάτ στις εκλογές. Αυτοί είναι οι άνθρωποι που κρατούν στα χέρια τους τις τύχες του ελληνοκυπριακού κόσμου. Ιδεολογήματα μια ξεπεσμένης θεωρίας, που οδήγησαν στην απόγνωση, στην ξεφτίλα και στον ηθικό ξεπεσμό τόσους και τόσους λαούς, με Ιστορία, αξιοπρέπεια και πολιτισμό. Οι απόφοιτοι του Λουμούμπα και άλλων συναφών πανεπιστημίων, της ιδεολογικής στρέβλωσης και της απάλειψης της προσωπικότητας, της σκέψης και της βούλησης, ανέλαβαν να μας οδηγήσουν στη συναινετική λύση. Κύριος οίδε πόσα δεινά θα μας προκύψουν. Αυτοί βεβαίως ζουν το κομμουνιστικό όνειρο, μέσα στην καπιταλιστική χλιδή και στις απολαύσεις των ταξικών διακρίσεων, έχοντας ιππεύσει την εξουσία χωρίς να εφαρμόσουν βεβαίως τις μαρξιστικές, λενινιστικές και σταλινικές αρχές που αποτελούν το πιστεύω τους. Το αστείο είναι ότι ο παντάπασι καταρρεύσας υπαρκτός σοσιαλισμός, ηύρε καταφύγιον εν τη εναλίη γη της Κύπρου. Το πιο αντιφατικό όμως είναι ότι οι μεν ιμπεριαλιστικές δυνάμεις, Αμερική και Βρετανία, επιθυμούσαν τον Πρόεδρο Χριστόφια σαν τον δικό τους άνθρωπο για τη λύση του Κυπριακού, γι’ αυτό έδιωξαν τον Παπαδόπουλο, η δε κομμουνιστική κυβέρνηση βασιζόταν και βασίζεται στους ιμπεριαλιστές για μια δίκαιη λύση στο εθνικό μας πρόβλημα. Έχουμε χάσει τα αυγά και τα πασχάλια για να είμαστε και λίγο στο κλίμα των ημερών.

Μια και ο λόγος για τους Αμερικανούς, η κυρία Κλίντον, συνεπέστατη προς τις εξαγγελίες που είχε κάνει περί τερματισμού της απομόνωσης των Τουρκοκυπρίων, δέχθηκε στο γραφείο της στο Στέιτ Ντιπάρτμεντ, τον τουρκοκύπριο ηγέτη Μεχμέτ Αλί Ταλάτ. Αλήθεια αυτό δεν είναι αναβάθμιση του Ταλάτ; Δεν είναι έμμεση αναγνώριση; Τι λένε επ’ αυτού οι φωστήρες της εξωτερικής μας πολιτικής; Δηλαδή, τι άλλο μπορεί να συζήτησαν Χίλαρι και Μεχμέτ, εκτός από την προώθηση ιδεών σε βάρος των Ελληνοκυπρίων; Ουδεμία αντίδραση υπήρξε από τα υπουργεία Εξωτερικών Ελλάδος και Κύπρου. Ή μάλλον υπήρξε αντίδραση από το υπουργείο Εξωτερικών της Κύπρου, αφού ο Μάρκος επισκέφθηκε μία εβδομάδα μετά την κ. Κλίντον, έτσι για να επιβεβαιώσει στην πράξη το προβάδισμα Ταλάτ.

Ο Μάρκος λοιπόν, επαγγελματίας πολιτικός κληρονομικώ δικαίω, δήλωσε ότι οι σχέσεις Λευκωσίας – Ουάσινγκτον έχουν μπει σε νέα, καλύτερη, φάση. Αυτό που λέγαμε! Κομμουνιστές και ιμπεριαλιστές έχουν γίνει ένα κουβάρι. Ένας πολιτικός αχταρμάς, μια παρά φύσιν ασέλγεια. Δηλαδή τώρα που η Κλίντον πασχίζει για την άρση της απομόνωσης των Τουρκοκυπρίων, τώρα που ο Ταλάτ διάβηκε την πόρτα του Στέιτ Ντιπάρτμεντ επισήμως, τώρα επιτέλους τα καταφέραμε κατά Μάρκο και μπήκαμε σε νέα φάση καλύτερων σχέσεων με τους Αμερικανούς. Ο Μάρκος επίσης δήλωσε ότι για τις συνομιλίες του Ομπάμα στην Άγκυρα τον ενημέρωσε ο Ντ. Φριντ. Είναι ο γνωστός μας μισέλλην από το Σκοπιανό, που τώρα έχει αναβαθμιστεί. Ακούστε τι είπε ο Φριντ στον έξυπνο Μάρκο, που το εξέλαβε σαν καλύτερη φάση: «…Για τη διαδικασία των συνομιλιών που έχει αρχίσει, η τουρκική κυβέρνηση στηρίζει τη διαδικασία αυτή και θα αφήσει τον κ. Ταλάτ να διαπραγματευθεί ελεύθερα».

Τι να πει κανείς; Αυτά δεν τα πιστεύουν ούτε τα μικρά παιδιά. Ο ίδιος ο Ταλάτ, εκτός από το περιθρύλητο τώρα πια, «μη με λες σύντροφο», είχε πει και το: «Εγώ απλώς εκτελώ διαταγές της Άγκυρας και δίνω αναφορά για τα πάντα εκεί». Ο Μάρκος όμως ξέρει και πιστεύει ότι η Τουρκία θα αφήσει τον Ταλάτ να διαπραγματευθεί ελεύθερα. Ήδη βρισκόμαστε στην εικοστή έκτη συνάντηση και δεν έχει σημειωθεί ούτε ένα χιλιοστό πρόοδος, πλην των τεσσάρων μεγάλων παραχωρήσεων Χριστόφια , που πολύ γρήγορα θα τις βρούμε μπροστά μας. Το εάν θα αφήσει ελεύθερες τις διαπραγματεύσεις η Τουρκία, φαίνεται καθαρά από τις δηλώσεις και τις ομιλίες του Εγκεμέν Μπαγίς στα Κατεχόμενα.

Ο Μπαγίς ούτε λίγο ούτε πολύ είναι ο επικεφαλής των ενταξιακών διαπραγματεύσεων της Τουρκίας με την Ευρωπαϊκή Ένωση, ο οποίος είπε: «Η Τουρκία δεν πρόκειται ποτέ να ανοίξει τα αεροδρόμια και τα λιμάνια της στην Κυπριακή Δημοκρατία πριν από την άρση της απομόνωσης». Άρση απομόνωσης κατά Μπαγίς σημαίνει πλήρη αναγνώριση του «ψευδοκράτους».

Είπε ακόμη και κάτι πιο εξωφρενικό: «Η Τουρκία, χωρίς να αποσύρει, έστω και έναν στρατιώτη από την Κύπρο και χωρίς να δώσει γη, έχει αποδείξει στη διεθνή κοινότητα ότι η ελληνοκυπριακή πλευρά είναι ο κύριος λόγος που δεν υπάρχει λύση στο Κυπριακό». Τώρα πώς γίνεται η Τουρκία να τσαλαπατά τις αποφάσεις και τα ψηφίσματα του ΟΗΕ, να περιφρονεί πλήρως τις κοινοτικές οδηγίες της ΕΕ, να καταστρατηγεί το ευρωπαϊκό κεκτημένο και για τη μη λύση να φταίνε οι Ελληνοκύπριοι, αυτό μόνον οι κυβερνήσεις Ελλάδος και Κύπρου μπορούν να μας το εξηγήσουν, που οδηγούν την Τουρκία στην ΕΕ.

Προσωπικά δεν έχω καμιά αμφιβολία για το πού οδηγείται το Κυπριακό από τους χειρισμούς που γίνονται από Αθήνα και Λευκωσία. Σε λίγο μάλιστα θα ακουστούν κατά την επίσκεψη του πρωθυπουργού στην Κύπρο, οι ίδιες παραδοσιακές τετριμμένες μπαρούφες. Ευτυχώς, τουλάχιστον που το ΔΗΚΟ και η ΕΔΕΚ αποφάσισαν να άρουν την εμπιστοσύνη τους στους χειρισμούς Χριστόφια. Αυτό είναι πολύ σημαντικό γιατί κτυπά το κουδούνι του κινδύνου για τον ελληνοκυπριακό λαό, ο οποίος θα κληθεί και πάλι να βγάλει τα κάστανα από τη φωτιά όπως τότε την 24η Απριλίου του 2004. Δεν ελπίζουμε σε τίποτα, δεν προσβλέπουμε σε τίποτα και προ πάντων δεν διεκδικούμε τίποτα όπως μας δίδαξαν οι μεγάλοι πολιτικοί της Μεταπολίτευσης. Αυτοί που, συν τοις άλλοις, μας κατάκλεψαν και μας χρεοκόπησαν. Είμαστε απελπισμένοι.