Παράδοση αμαχητί
Να αξιοποιήσει, να χρησιμοποιήσει τα όπλα που έχει στη φαρέτρα του. Που στο Βουκουρέστι τα τράβηξε μπροστά στον Μπους… Όταν πολλοί, ακόμη και η υπουργός του επί των Εξωτερικών, δεν πίστευαν ότι θα το έκανε. Τώρα τα εγκατέλειψε. Οκτώ μήνες πριν από τον κρίσιμο Δεκέμβρη προανήγγειλε ότι δεν θα βάλει βέτο στη συνέχιση της ενταξιακής πορείας της Τουρκίας. Χωρίς ο γείτονας να έχει δείξει την παραμικρή υποχώρηση. Στο Κυπριακό και στις επεκτατικές του διεκδικήσεις!
Ποιος ο λόγος, κύριε Καραμανλή, που αφοπλίσατε την Ελλάδα; Δεν μπορεί να σηκώσει το βέτο; Και τις αντιδράσεις στις οποίες απειλεί να προχωρήσει η Άγκυρα; Το είπατε στον ελληνικό λαό; Του ζητήσατε την άποψή του; Το κουβεντιάσατε με τ’ άλλα κόμματα; Γιατί δεν ζητήσατε, πριν παραιτηθείτε του βέτο, από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας να συγκαλέσει σύσκεψη των πολιτικών αρχηγών και εκεί, με απόλυτη μυστικότητα, να τεθούν όλες οι παράμετροι; Να υπάρξει εθνική ομοψυχία. Γροθιά απέναντι στον νέο «Αττίλα». Γιατί δεν μπορεί να υπάρξει διαφορετική γραμμή από κανένα κόμμα όταν ο γείτονας απειλεί τη χώρα σου. Και να αποφασίσετε τι κάνουμε. Μέχρι πού μπορούμε να πάμε. Να εξασφαλίσουμε συμμαχίες. Να ενημερώσουμε τη διεθνή κοινή γνώμη, για να ‘χουμε τη στήριξή τους. Αν και ασφαλώς θα μας πουν γιατί να σας συμπαρασταθούμε, όταν εσείς βγαίνετε σημαιοφόροι της ένταξης της Τουρκίας στην ΕΕ, ενώ η Γαλλία, η Γερμανία λένε όχι; Αφού εσείς τους θέλετε, τι ζητάτε από μας να σας βοηθήσουμε; Και τότε τι τους απαντάτε, κύριε Καραμανλή, κύριε Παπανδρέου, κυρία Παπαρήγα, κύριε Αλαβάνο και κύριε Καρατζαφέρη;
Γιατί η Τουρκία να συμμορφωθεί στις αποφάσεις του ΟΗΕ, στις αξίες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, το περιβόητο ευρωπαϊκό κεκτημένο, όταν πλέον ξέρει ότι δεν θα βάλουμε βέτο; Γιατί να αποσύρει το casus belli; Να σταματήσει τις αρπακτικές διαθέσεις της; Να πάψουν τα πολεμικά της αεροπλάνα να παραβιάζουν τον εναέριο χώρο μας. Να μην υποθάλπει κινητοποιήσεις στη Θράκη.
Γιατί η Τουρκία να μη συνεχίσει στην ίδια ρότα, όταν βλέπει ότι κερδίζει; Όταν απέναντί της έχει φοβισμένους ανθρώπους, που ανέχονται τις ιταμές προκλήσεις της και παραδίδονται μπρος στην απειλή ενός στημένου θερμού επεισοδίου; Όταν βλέπει ότι δεν διακινδυνεύει τίποτα;
Κέρδισε ποτέ κανείς τίποτα ζητιανεύοντας, κύριε Καραμανλή; Όταν μάλιστα το δίκιο είναι με το μέρος του; Ξεχάσαμε το «Μολών λαβέ»; Μια φορά το είπε ο Ανδρέας Παπανδρέου και μάζεψαν αμέσως το «Πίρι Ρέις» από το Αιγαίο. Την ώρα, θα το πούμε ωμά (κι ας παραβιάσουμε για μια φορά το ύφος της εφημερίδας), που μας… πηδάνε, λέμε κι ευχαριστώ και τους ανοίγουμε την πόρτα, περάστε, αφέντες, ό,τι επιθυμεί η ψυχούλα σας…
Είναι τραγικό λάθος η παράδοση του βέτο. Και μόνο να επικρέμαται η απειλή την ώρα της απόφασης για άνοιγμα του επόμενου κεφαλαίου, η Τουρκία θα το σκεφτεί πολύ αν θα πρέπει να κάνει πίσω στις προκλήσεις, να αναγνωρίσει τα σύνορά μας, παίρνοντας πίσω τις διεκδικήσεις της, γιατί διαφορετικά χάνει το τρένο που αυτήν τη φορά σίγουρα θα την οδηγήσει στη… Βιέννη…
Κι αυτό το φοβάται η Άγκυρα. Φοβάται το ελληνικό βέτο. Αλλά και το «όχι» του Σαρκοζί και της Μέρκελ και ενδεχομένως και κάποιων άλλων. Διαφορετικά οι πασάδες δεν θα επιστράτευαν τον Ομπάμα να απαιτήσει ο ίδιος προσωπικά, κατά τρόπο που προκάλεσε όλους τους Ευρωπαίους, να μπει η Τουρκία στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
Το βέτο, κύριε Καραμανλή, είναι το τελευταίο ισχυρό όπλο που έχει στα χέρια της η Ελλάδα για να επιβάλει στην Τουρκία να σεβαστεί τα κυριαρχικά μας δικαιώματα. Τα σύνορά μας. Και αυτό το όπλο είναι κοινό για κυβέρνηση και αντιπολίτευση, για όλη την πολιτική ηγεσία της χώρας. Γιατί η Ελλάδα ανήκει σ’ όλους μας…