Επικαιρότητα

1
Υπό αναθεώρηση τελεί η σχέση ΗΠΑ – Ιράν στο θέμα της συνέχισης του πυρηνικού προγράμματος του Ιράν. Ο Πρόεδρος Ομπάμα φαίνεται να επιδιώκει διαπραγμάτευση για το θέμα αυτό, ώστε να επιτευχθεί ένας ειρηνικός διακανονισμός, με τελικό στόχο την ανακοπή των πυρηνικών φιλοδοξιών της Τεχεράνης. Ταυτόχρονα όμως πολλά μέλη του αμερικανικού Κογκρέσου, που ανήκουν και στα δύο κόμματα, επιμένουν στην πολιτική εφαρμογής οικονομικών κυρώσεων εναντίον του απείθαρχου Ιράν. Έτσι οι ΗΠΑ εμφανίζονται με δυο στρατηγικές πάνω στο θέμα αυτό. Τα ερωτήματα που προκύπτουν είναι πολλά: α) Μπορούν οι ΗΠΑ να αρχίσουν διάλογο με το Ιράν και ταυτόχρονα να ασκούν αφόρητες οικονομικές πιέσεις εναντίον της χώρας αυτής; β) Ποια στάση θα τηρήσει ο Ομπάμα κατά τη συζήτηση που θα γίνει στο Κογκρέσο για την έγκριση του νομοσχεδίου ενίσχυσης των οικονομικών κυρώσεων, καθώς προεκλογικά είχε ταχθεί υπέρ της εφαρμογής κυρώσεων; Η συζήτηση του νομοσχεδίου στο Κογκρέσο θα γίνει εντός των επόμενων ημερών. γ) Το Ιράν κάτω από την πίεση των κυρώσεων θα θελήσει να προσέλθει στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων με τις ΗΠΑ ή θα τηρήσει στάση υπερήφανη και θα εγκαταλείψει τη διπλωματική οδό επίλυσης του προβλήματος; δ) Επειδή οι σχέσεις με το Ιράν ενδιαφέρουν άμεσα –λόγω πετρελαίου– και τις χώρες της ΕΕ, γιατί δεν κλήθηκε στις διαπραγματεύσεις και η Κομισιόν; Ας δούμε όμως τι προβλέπει το υπό έγκριση νομοσχέδιο. Σχεδιάζει να χτυπήσει το Ιράν εκεί που πονάει περισσότερο: στην εξάρτησή του από εισαγωγές βενζίνης και άλλων προϊόντων διύλισης. Φαίνεται παράξενο αλλά είναι αληθινό. Το νομοσχέδιο αποβλέπει να δημιουργήσει σοβαρό ενεργειακό πρόβλημα στον αντίπαλο. Τι στάση θα κρατήσει ο Πρόεδρος Ομπάμα και πώς θα αντιδράσει η Τεχεράνη αν ψηφιστεί το νομοσχέδιο;

2
Όλα δείχνουν ότι η εξωτερική πολιτική που θα ακολουθήσει το δίδυμο Ομπάμα – Κλίντον βασίζεται στην προσέγγιση κρατών που αμφισβητούν την επικυριαρχία των ΗΠΑ στον πλανήτη, με κεντρικό στόχο την εξυπηρέτηση των αμερικανικών συμφερόντων και την ισχυροποίηση της παγκόσμιας κυριαρχίας των ΗΠΑ. Σκοπός είναι να ξαναγίνει ο Πρόεδρος των ΗΠΑ πλανητάρχης και παγκόσμιος αυτοκράτορας. Η υλοποίηση του σχεδίου άρχισε με τις πιέσεις στα κράτη μέλη του ΝΑΤΟ να αυξήσουν τη στρατιωτική τους παρουσία στο Αφγανιστάν και να καλύψουν μεγαλύτερο ποσοστό των πολεμικών δαπανών. Στρατό και χρήματα διαθέτουν φυσικά οι ΗΠΑ. Απλώς ο Ομπάμα θέλει όλα τα μέλη του ΝΑΤΟ να στηρίζουν τις όποιες επιλογές της ηγεσίας των ΗΠΑ χωρίς αντιρρήσεις. Αλλά ο Ομπάμα επιδιώκει την ενίσχυση της επιρροής των ΗΠΑ και στις χώρες της Λατινικής Αμερικής, που έντονα αρνούνται οι περισσότερες την αμερικανική επικυριαρχία. Έτσι ο Πρόεδρος Ομπάμα στην προ ημερών σύνοδο κορυφής του Οργανισμού Αμερικανικών Κρατών στο Τρινιντάντ περιάδραξε την ευκαιρία για μια κατʼ ιδίαν συνάντηση με τον Πρόεδρο της Βενεζουέλας Ούγκο Τσάβες, του οποίου το κύρος είναι τεράστιο στις χώρες της Νοτίου Αμερικής. Μετά το πέρας της συνάντησης ο Τσάβες δώρισε στον Πρόεδρο Ομπάμα το βιβλίο του ουραγουανού συγγραφέα Εδουάρδο Γαλεάνο «Πέντε αιώνες της λεηλασίας μιας ηπείρου». Σαν να του έλεγε ότι είναι μάταιο να προσπαθήσεις να μας λεηλατήσεις. Πριν από τη συνάντηση αυτή ο Ομπάμα προσπάθησε να πετύχει μια προσέγγιση και με την Κούβα, τη γειτονική χώρα με την οποία οι μεταξύ τους σχέσεις βρίσκονται σε ψυχροπολεμικό κλίμα τα τελευταία πενήντα χρόνια. Πολλά διπλωματικά μέτωπα άνοιξε ο Πρόεδρος Ομπάμα. Να δούμε τι θα καταφέρει να πετύχει.