«ΕΚΛΟΓΕΣ» Ή ΕΚΛΟΓΕΣ, ΚΑΤΑΚΤΗΤΕΣ Ή ΟΧΙ;
Είναι τουλάχιστον περίεργη η αντιμετώπιση του θέματος των τουρκοκυπριακών εκλογών στο κατεχόμενο κομμάτι της Κύπρου. Από τη μια πλευρά Ελλάδα και Κύπρος δεν αναγνωρίζουν το ψευδοκράτος άρα και τους εκπροσώπους του, και επίσης τις εκλογές και τις διαδικασίες του, και από την άλλη καθιστούν τον «ευρωπαίο» κ. Ταλάτ προνομιακό συνομιλητή, αποδεχόμενοι σιωπηλά ότι είναι πρόεδρος του κατεχόμενου κομματιού- «κράτους».
Την Κυριακή του Πάσχα, την περασμένη Κυριακή δηλαδή, είχαμε εκλογές στο ψευδοκράτος που ανέδειξαν νικητή τον κ. Ντερβίς Έρογλου, ηγέτη του Κόμματος Εθνικής Ενότητας. Η στάση Ελλάδας και Κύπρου προσδιορίζεται από μια έντονη (φραστική) αμφισβήτηση των τουρκοκυπριακών δράσεων, όποιες κι αν είναι αυτές, την ίδια ώρα που νομιμοποιούμε τον «Πρόεδρο» κ. Ταλάτ να σχεδιάζει την ευρωπαϊκή προοπτική του κομματιού της Βόρειας Κύπρου και να συνομιλεί ισότιμα παλιότερα με τον αείμνηστο Πρόεδρο Παπαδόπουλο, σήμερα με τον Πρόεδρο της Κύπρου Δημήτρη Χριστόφια.
Κάποια στιγμή θα πρέπει να αποφασίσουμε για το επιλεκτικό του πράγματος, αν δηλαδή νομιμοποιούμε κάποιους και απορρίπτουμε άλλους στη βάση της αδιαλλαξίας τους ή του πόσο ακροδεξιοί είναι. Λένε π.χ. «ο ακροδεξιός κ. Έρογλου», λες και ο Ντενκτάς ή ο Ταλάτ είναι ακροαριστεροί, λες και δεν είναι όλοι ενεργούμενα της Αγκύρας. Κι ας μη μιλήσει κανείς περί ισοπέδωσης, διότι εδώ πρόκειται για την κορύφωση της υποκρισίας: Διαπραγματευόμαστε με τους κατακτητές για το μέλλον της ανεξάρτητης κυπριακής δημοκρατίας, χώρας-μέλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης, και ψάχνουμε για ένα κάπως καλύτερο Σχέδιο Ανάν που δεν θα αντιμετωπίζει ως ακριβώς ισότιμους συνομιλητές τους «δύο Προέδρους». Μήπως έχει δίκιο η τουρκοκυπριακή εφημερίδα «Αφρίκα», που διαπιστώνει απλώς ότι «η Άγκυρα οδήγησε το Ρεπουμπλικανικό Τουρκικό Κόμμα στην εξουσία και η Άγκυρα το κατέβασε από τον θώκο»;
Ρεπουμπλικανικό είναι το κόμμα του κ. Ταλάτ που συγκέντρωσε το 29,34% στις εκλογές της περασμένης Κυριακής και 16 έδρες. Ενώ το κόμμα του κ. Έρογλου, που προφανώς θα αναλάβει την πρωθυπουργία του ψευδοκράτους, πήρε 44,16% και 26 έδρες, την απόλυτη πλειοψηφία δηλαδή στην 50μελή Βουλή. Ο κ. Ερόγλου, παιδί κι αυτός του τουρκικού κατεστημένου, ξέρει καλά το παιχνίδι και στις πρώτες του δηλώσεις φρόντισε να θυμίσει πως «κανείς δεν μπορεί να κατηγορήσει το κόμμα μας ότι αντιτίθεται στην Ευρωπαϊκή Ένωση», διευκρινίζοντας συγχρόνως, σε μιαν επίδειξη νομιμόφρονης αντίληψης για τα κοινά, ότι «ο κ. Ταλάτ θα συνεχίσει να είναι ο διαπραγματευτής για την επίλυση του Κυπριακού, αλλά είναι φυσικό κάποιος από το κόμμα μας να συνοδεύει τον κ. Ταλάτ στις συνομιλίες». Μοιρασμένα πράγματα, στον ρόλο του «καλού» ο «Πρόεδρος Ταλάτ» στο ρόλο του «κακού» ο κ. Έρογλου. Με εναλλασσόμενους πιθανώς τους ρόλους.
Ακόμα πιο εκπαιδευμένος στα σχετικά παιχνίδια, ο «προοδευτικός» και «ευρωπαϊστής» Μεχμέτ Αλί Ταλάτ είχε φροντίσει να δηλώσει νωρίτερα πως «όποιο κι αν είναι το αποτέλεσμα των εκλογών, δεν πρόκειται να επηρεάσει τη διαδικασία των συνομιλιών».
Στο παράξενο και αδόκιμο αυτό παιχνίδι της επιλογής συνομιλητή-συνεργάτη στο πρόσωπο του εισβολέα και εισέτι κατέχοντος το 37% της Κύπρου, μπαίνουν όλοι πρόθυμα, από τον Αρχιεπίσκοπο Χρυσόστομο, που χαρακτήρισε το αποτέλεσμα των εκλογών «αρνητική εξέλιξη για τις προσπάθειες επίλυσης του Κυπριακού», μέχρι τα κόμματα, που το ένα μετά το άλλο έσπευσαν να δηλώσουν δυσαρέσκεια, ανησυχία κ.λπ. Το πρόβλημα είναι ότι όλοι φαίνεται ή υποδύονται πως δεν καταλαβαίνουν ότι μπαίνουν και μετέχουν σε ένα παιχνίδι πλήρους νομιμοποίησης όσων συμβαίνουν στην Κύπρο.
Αν πρέπει να γίνει διάλογος και να επιλυθεί έτσι το Κυπριακό, ας ανατεθεί στην Ευρωπαϊκή Ένωση ή σε ομάδα ειδικών του ΟΗΕ να προχωρήσουν τις όποιες διαδικασίες χωρίς τη συμμετοχή των δύο μερών. Τα οποία μέρη έχουν σαφώς προσδιορισμένες ταυτότητες και ρόλους: Από τη μια το τουρκοκυπριακό τμήμα, που γέμισε το νησί με εποίκους (με αποτέλεσμα να ψηφίζουν 161.000 αντί για 60.000) και είναι απόλυτα ελεγχόμενο από την Άγκυρα, κι από την άλλη η Κυπριακή δημοκρατία, με νόμιμη και διαρκή υπόσταση. Όσο κι αν θέλει η διεθνής κοινότητα να αγνοεί αυτό το γεγονός προκειμένου να τελειώνει με το δυσάρεστο θέμα της εισβολής και κατοχής, όταν φτάνει η στιγμή των αποφάσεων, όλοι υποχρεούνται να υπολογίζουν την Κύπρο και την πραγματικότητα. Όπως συνέβη με το συντριπτικό «όχι» στο Σχέδιο Ανάν και την αταλάντευτη στάση του Προέδρου Τάσσου Παπαδόπουλου.
Πριν απ’ αυτό, ας αποφασίσουμε αν το ψευδοκράτος έχει κυβέρνηση ή όχι, αν κάνει εκλογές ή όχι, αν έχει πρόεδρο και πρωθυπουργό ή όχι και αν ναι, ποιοι από αυτούς είναι καλοί και ποιοί κακοί. Μετά το πρώτο βήμα αυτογνωσίας, σειρά έχουν τα υπόλοιπα!