ΠΩΣ ΚΕΡΔΙΖΕΙ ΧΡΟΝΟ Ο Κ. ΚΑΡΑΜΑΝΛΗΣ
Μεγάλη Εβδομάδα με αρρωστημένη την περιρρέουσα ατμόσφαιρα στη δημόσια ζωή. Ένα Πάσχα που απέχει λιγότερο από δύο μήνες από τη διενέργεια των ευρωεκλογών του Ιουνίου. Ευρωεκλογές για τις οποίες όταν ερωτώνται οι πολίτες τι θα ψηφίσουν βγάζουν μπροστά το ΠΑΣΟΚ με 3-4%, βαθιά απογοητευμένοι από τη δημόσια παρουσία της ΝΔ και τον ρόλο της ως κυβέρνησης.
Μοναχικός εκφραστής και ομιλητής (περί) άλλων αξιών ο πρωθυπουργός, που εξακολουθεί να απολαμβάνει της εμπιστοσύνης του κόσμου. Ο οποίος έχει κάνει μέσα του σαφή διαχωρισμό της ΝΔ από τον αρχηγό της εδώ και πολλά χρόνια, ήδη από το 1997 όταν ο Κ. Καραμανλής εξελέγη πανηγυρικά στην ηγεσία της σε ηλικία μόλις 40 ετών. Ο πρωθυπουργός εξακολουθεί να αφήνει με πεισματικό (και εν μέρει παραγωγικό) τρόπο στην άκρη τα σκάνδαλα, τη διαφθορά στελεχών του, το κακό κλίμα και συνεχίζει να μιλάει για την οικονομική κρίση (στην Ελλάδα και διεθνώς), τις ανάγκες της ελληνικής κοινωνίας, τις σχέσεις με την Ευρώπη. Μοιάζει όμως να έχει μικρύνει σημαντικά το ακροατήριό του όχι γιατί δεν είναι σπουδαία τα θέματα αλλά επειδή κάθε λόγος, κάθε θέμα βρίσκει χώρο σε ένα συγκεκριμένο περιβάλλον. Και το αρρωστημένο περιβάλλον που εδώ και καιρό ζούμε δεν έχει χώρο για σοβαρά ζητήματα αφού έχει κυριαρχήσει η αίσθηση της διαφθοράς, όπως είχε κυριαρχήσει για την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ από το 2001 και μετά.
Έτσι, είναι σχεδόν μάταιη η προσπάθεια του πρωθυπουργού για άρθρωση, κατάθεση και κυριαρχία μιας ουσιαστικής θεματολογίας μια και η απορία του κόσμου συνοψίζεται στο ερώτημα: Τι δουλειά έχει αυτός ο άνθρωπος σε αυτήν την ποιότητα διακυβέρνησης; Σωστό το ερώτημα αλλά αγνοεί κάτι δομικό, ότι αυτός ο άνθρωπος ηγείται αυτής της κυβέρνησης και οι επιλογές για τον σχηματισμό της είναι δικές του. Άρα του αναλογεί μεγάλο μέρος της ευθύνης για όσα συμβαίνουν, όσο κι αν είναι άλλος πόλος ποιότητας και εξουσίας από την παράταξή του και την κυβέρνησή του. Κατά πάσα πιθανότητα δεν θα αποδώσει η τακτική να μιλάει για άλλα και σοβαρά, αλλά του δίνει τα εύσημα ότι δεν (παρα)σύρθηκε από τη «μόδα» των ημερών και τη θεματολογία που ορίζει ο κ. Παυλίδης, οι παραταξιακοί κουμπάροι με τα γάλατα (που παρεμπιπτόντως καταδικάστηκαν για εκβίαση σε 5,5 χρόνια φυλάκιση αλλά η έφεσή τους είχε ανασταλτικό χαρακτήρα κι έτσι είναι ελεύθεροι), οι υπουργοί με τα Βατοπεδινά κ.λπ.
Είναι πολύ πιθανόν οι ευρωεκλογές να λειτουργήσουν τόσο σαν τιμωρία στην κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας όσο και ως πρόκριμα για τις εθνικές βουλευτικές εκλογές, όποτε αυτές γίνουν. Το μεγάλο ερώτημα είναι πόσο θα αντέξει ο Κ. Καραμανλής και η κυβέρνησή του να παραμένουν στην εξουσία προσποιούμενοι ότι δεν συμβαίνει κάτι σημαντικό και πως σκάνδαλα υπάρχουν παντού και πάντα, «άρα δεν συντρέχει λόγος να κάνουμε κάτι παραπάνω».
Είναι βέβαιο πως κανείς ηγέτης δεν πάει σε εκλογές που βλέπει (ή και ξέρει) ότι θα χάσει. Το αναβάλλει, κάνει πράγματα ή απλώς περιμένει τη θεία επέμβαση, να συμβεί δηλαδή κάτι μεγάλο, μεγαλύτερο από την όποια κρίση, για να δημιουργηθούν συνθήκες φόβου και ενότητας στον λαό έτσι ώστε το κόμμα του να χάσει με τη μικρότερη δυνατή διαφορά. Ή, γιατί όχι, και να ξανακερδίσει, όπως συνέβη με τη Νέα Δημοκρατία τον Σεπτέμβριο του 2007 μετά τις καταστροφικές φωτιές στην Πελοπόννησο.
Το Πάσχα πάντως το περνάμε χωρίς εκλογές και δεν έχουμε παρά να περιμένουμε μήπως προκηρυχθούν διπλές εκλογές για τον Ιούνιο, ώστε στην κάλπη για το Ευρωκοινοβούλιο να εκτονωθεί η λαϊκή δυσαρέσκεια και στην άλλη κάλπη για τις βουλευτικές εκλογές να σημειωθούν οι μικρότερες δυνατές απώλειες για την κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας. Αν γίνει έτσι. Γιατί μπορεί και να μη γίνει αν η απόσταση του εκλογικού σώματος από την κυβέρνηση της ΝΔ ως πράξης αλλά και προοπτικής να είναι ήδη τόσο μεγάλη που δεν καλύπτεται.
Όλα αυτά όμως θα έχουν διαφανεί μέσα σε έναν μήνα. Ως τότε απολαύστε το Πάσχα και την ξεκούραση των ημερών!