Να μη γίνει το διάβασμα μια χαμένη Τέχνη

«Από τότε που κάηκε η βιβλιοθήκη
της Αλεξάνδρειας
πολύ λίγα βιβλία κρατώ
αλλά και αυτά κάθε βράδυ καίγονται
Τα μισοκαμένα φύλλα τους
σαν νυχτερίδες κρέμονται
από τη γραμμή του ορίζοντα
που λυγίζει
μέχρι να σωριαστεί
Θόρυβοι και φλόγες
δεν με αφήνουν να κλείσω μάτι
κι όταν καταφέρνω να ησυχάσω
μια μικρή μαϊμού στέκει στο παράθυρο
μουρμουρίζοντας ασταμάτητα
τα ονόματα των εμπρηστών».
(Γιάννης Πάσχος,
Ζωή εκτός ωραρίου, εκδ. «Μελάνι»)

Επιτρέψτε μου, τούτες τις μέρες της περισυλλογής και της προετοιμασίας για την υποδοχή της Λαμπρής, της Ανάστασης και της άνοιξης, να μην ασχοληθώ σήμερα με κατ’ εξοχήν πολιτικό θέμα, όπως συνήθως κάνω.

Έτσι, θα αναφερθώ σε κάτι που αγαπώ πολύ, όπως και χιλιάδες συμπατριώτες μου νομίζω, όπως πολλοί άνθρωποι σε κάθε γωνιά της Γης-ευτυχώς: Στο διάβασμα, μία εκ των μεγίστων απολαύσεων για κάθε ανθρώπινο, σκεπτόμενο, ον.

Στην καθημερινότητά μας βλέπουμε ή χαζεύουμε στη συσκευή μας τηλε-σκουπίδια με τις ώρες, από εθισμό ή ανία, σερφάρουμε στο διαδίκτυο, παίζουμε ηλεκτρονικά παιχνίδια, στέλνουμε ηλεκτρονικά μηνύματα: Χάνουμε πολύτιμο χρόνο από το διάβασμα.

(Με την ευκαιρία να διατυπώσω το αυτονόητο προς όλους τους εμπρηστές ή φιλόδοξους εμπρηστές που βάζουν φωτιά σε βιβλιοθήκες -έγινε και εδώ μια απόπειρα στα απόνερα της λεγόμενης «εξέγερσης» του περασμένου Δεκέμβρη- όπως και σε όσους καίνε βιβλία, ότι καίνε πλούτο που ανήκει σε όλους μας. Φαίνεται να αγνοούν συν τοις άλλοις πως αν παραμείνουν αμόρφωτοι αυτό- καταδικάζονται να είναι προλεταριάτο ή πρεκαριάτο εφʼ όρου ζωής και δη κακοπληρωμένο και ανασφάλιστο. Διότι η γνώση είναι δύναμη…)

Το βιβλίο, «το πιο εκπληκτικό από όλα τα εργαλεία που επινόησε ο άνθρωπος» (Μπόρχες), γιγαντώνει τη φαντασία μας, πολλαπλασιάζει τη γνώση μας, επιμηκύνει τη ζωή μας αφού μας επιτρέπει να μεταφερόμαστε όπου θέλουμε – να παρακολουθούμε από κοντά ζωές των άλλων (των πρωταγωνιστών/ηρώων του κάθε βιβλίου)- να συνταυτιζόμαστε ή να αποκλίνουμε όποτε θέλουμε μαζί τους…

Αν «η πληθώρα των πληροφοριών στο διαδίκτυο είναι μια άλλης μορφής άγνοια», το βιβλίο παραμένει σταθερά εργαλείο γνώσης, αυτοσυνείδησης, κερδισμένου χρόνου. Το διάβασμα μια απέραντη πεδιάδα τέρψης και περισυλλογής.

Αυτές τις μέρες, φεύγοντας από τις μεγαλουπόλεις με την ευκαιρία της της Λαμπρής, πάρτε ένα βιβλίο μαζί σας. Να μη συμβάλλουμε κι εμείς να γίνει το διάβασμα μια χαμένη Τέχνη.