Η παρένθεση των ευρωεκλογών
Για άλλη μια φορά οι ευρωεκλογές δεν αποτελούν ένα πολιτικοκοινωνικό γεγονός ικανό να αξιολογήσει την πορεία της χώρας μας μέσα στο «συστημικό όλον» της Ευρωπαϊκής Ένωσης αλλά και να αναδείξει τις αναγκαίες μεταρρυθμίσεις και στρατηγικές που πρέπει να ακολουθήσει ο υπερεθνικός αυτός οργανισμός.
Οι λόγοι είναι πολλοί και αλληλοσυνδεόμενοι… Προέρχονται από αίτια εξωγενούς αλλά και ενδογενούς χαρακτήρα. Η ευρωπαϊκή ταυτότητα αποτελεί ένα ζητούμενο που μετατοπίζεται διαρκώς στο μέλλον. Οι οικονομικές επιλογές και η κοινωνική πολιτική των χωρών μελών μόνον προσωρινό και εμπειρικό χαρακτήρα μπορούν να έχουν, αφού η οικονομική στρατηγική της ΕΕ έχει ενσωματωθεί στο νεοφιλελεύθερο πρότυπο. Η πρόσφατη, δομικού τύπου, κρίση του συστήματος αντιμετωπίζεται εκ των ενόντων, πολλές φορές ασυντόνιστα και αντιφατικά. Γαλλία και Γερμανία επιδιώκουν, μέσα από τη διαχείριση της κρίσης, να θεμελιώσουν μια ηγεμονική παρουσία στο μέλλον, επιχειρώντας να επιλύσουν εμπειρικά την «αντίφαση» μεταξύ του εθνικού προστατευτισμού και της προώθησης μιας ευρύτερου χαρακτήρα παραγωγικής ανασυγκρότησης στον ευρωπαϊκό χώρο.
Το θετικό που προέκυψε από την κρίση αυτή είναι η συνειδητοποίηση των ορίων του συστήματος της (ελεύθερης) ασύδοτης αγοράς και η ανάγκη ρυθμιστικών παρεμβάσεων και ελέγχων. Όμως και αυτή ακόμα η σημαντική παράμετρος παραμένει μετέωρη και συγκυριακής μορφής αφού δεν συνοδεύεται από μια συγκροτημένη πολιτικοϊδεολογική πρόταση, ικανή να αποτελέσει μια πειστική και εφαρμόσιμη εναλλακτική λύση.
Όσο η Ευρωπαϊκή Ένωση, οι θεσμοί της, τα διαμορφωμένα κέντρα αποφάσεων και οι ηγέτιδες ελίτ της συνιστούν εξωτερικά και απρόσιτα συστήματα, τόσο περισσότερο η εθνική-κομματική ταυτότητα θα καθορίζει τη στάση των ευρωπαίων πολιτών, ακόμα και σε ένα καθαρώς ευρωπαϊκό θεσμικό γεγονός όπως είναι η εκλογή εκπροσώπων για το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο.
Στη χώρα μας βαδίζουμε προς τις ευρωεκλογές με κεντρικό πολιτικό «διακύβευμα» τα σκάνδαλα και τις ανακριτικές επιτροπές. Η πόλωση ευνοεί την κομματική συσπείρωση και αναζωπυρώνει τον κομματικό πατριωτισμό και επειδή, σε τελική ανάλυση, το προσφορότερο «επιχείρημα» σε μια τέτοια διαδικασία είναι η καταγγελία και η τυφλή αντιπαράθεση, διαμορφώνεται η «αρένα» της σύγκρουσης.
Αυτό το σκηνικό της τεχνητής έντασης δεν αφορά μόνον την αντιπαράθεση ΝΔ – ΠΑΣΟΚ αλλά και τις συγκρούσεις μεταξύ ΚΚΕ – ΣΥΝ, μεταξύ ΠΑΣΟΚ – ΣΥΝ, ανάμεσα σε ΠΑΣΟΚ και ΚΚΕ και τον όποιο άλλο συνδυασμό ήθελε προκύψει μέσα από τη θεωρία των πιθανοτήτων…
Οι ευρωεκλογές λειτουργούν τελικώς ως «πρόσχημα», ως ευκαιρία, ως μια έγκυρη πανελλαδική σφυγμομέτρηση, για να επανεκτιμηθούν οι κομματικοί συσχετισμοί, να καταρτισθούν τα μελλοντικά σενάρια των εξελίξεων, αλλά και να ξεκαθαρίσουν εσωκομματικοί λογαριασμοί…
Η διαφορά μεταξύ ΠΑΣΟΚ – ΝΔ θα διαμορφώσει –σύμφωνα με τις εκτιμήσεις του ΠΑΣΟΚ– το χρονικό όριο επιβίωσης της κυβερνώσας παράταξης στην εξουσία… Η επικράτηση του ενός ή του ετέρου πόλου της «Αριστεράς» θα αποτελέσει στρατηγικό γεγονός για το ΚΚΕ, αλλά και για τον ΣΥΝ – ΣΥΡΙΖΑ αφού μια ήττα του τελευταίου θα δρομολογήσει εξελίξεις στο εσωτερικό του…
Πριν από όλα –όχι η Ελλάδα, όπως ισχυριζόταν ένα παλαιό προεκλογικό μήνυμα για τις ευρωεκλογές– αλλά η κομματική επιβίωση και ενίσχυση των ηγέτιδων ελίτ και των εσωκομματικών συσχετισμών τους…
Στον ΣΥΡΙΖΑ – ΣΥΝ η εσωκομματική αναμέτρηση εξελίχθηκε σε μείζον πρόβλημα στην πορεία προς τις ευρωεκλογές και ο χορός καλά κρατεί με την προώθηση της κ. Ε. Σωτηρίου η οποία ανήκει στον χώρο της μαοϊκής προελεύσεως Κομμουνιστικής Οργάνωσης Ελλάδας (ΚΟΕ), επιλογή που αποτελεί επιβεβαίωση της αντισυστημικής στρατηγικής των κ. Τσίπρα και Αλαβάνου…
Στο ΠΑΣΟΚ μέσω του ψηφοδελτίου αναζωπυρώνεται η ένταση μεταξύ «Παπανδρεϊκών» και «Βενιζελικών». Ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ θέλει να περιορίσει την επιρροή των στελεχών που στήριξαν τον Ευ. Βενιζέλο στην ολομέτωπη αντιπαράθεση του φθινοπώρου του 2007, μια αντιπαράθεση που απλώς καλύφθηκε και μηδέποτε ξεπεράσθηκε αφού σε τελική ανάλυση αφορά την ίδια την πολιτική «καριέρα» των δύο πολιτικών, αλλά και του περίγυρού τους… Πρώτο «θύμα» της διαμάχης ο Κ. Μποτόπουλος που πολιτικοποιεί ο ίδιος την ενδεχόμενη μη συμμετοχή του στο ευρωψηφοδέλτιο…
Αυτά τα τραγελαφικά διαμείβονται σε κόμματα και σε ένα πολιτικό σύστημα το οποίο πορεύεται σε μια πορεία αποσταθεροποίησης εν μέσω μιας πρωτόγνωρης και εν πολλοίς μη διαχειρίσιμης οικονομικής κρίσης.
Όμως η αντιμετώπιση αυτής της οικονομικής κρίσης με σύνεση, πρωτοβουλίες, και κοινωνική συναίνεση αποτελεί το καθοριστικό κριτήριο για την ικανότητα και την αξιοπιστία των κομμάτων και των ηγεσιών τους από τον ελληνικό λαό. Σε περιόδους κρίσης ξεχωρίζουν οι ικανοί ηγέτες, τα υπεύθυνα πολιτικά στελέχη, τα ίδια τα κόμματα. Κι αυτό το γεγονός θα αξιολογήσουν οι πολίτες στις επόμενες βουλευτικές εκλογές και όχι τα πορίσματα των εξεταστικών και τις αλληλοκατηγορίες για σκάνδαλα, για τα οποία, τελικώς, ουδείς τιμωρείται.