Επικουρικό ταμείο για την κρίση ζητούν οι διαφημιστές!
Θα επιδιώκεται δε, σε περίπτωση που κάποιος δεν μπορεί να πληρώσει για τη διαφήμιση που έβαλε, εκτός από τα χρήματα που θα καταβάλλουν τα ΜΜΕ (!), να ζητείται και η επιστροφή του αγγελιοσήμου!
Από τις αρχές του μήνα μεταξύ των διαφημιστικών εταιρειών ξεκίνησε μια συζήτηση για το ζήτημα των επισφαλειών, καθώς «έχουν υπάρξει τα πρώτα κρούσματα», όπως ομολογείται. Οι προτάσεις που σήμερα αποκαλύπτει το «Π» δεν είναι οριστικές, κινούνται ακόμη στο επίπεδο των σκέψεων, πλην όμως είναι ενδεικτικές του κλίματος που επικρατεί στη διαφημιστική αγορά.
Το πρόβλημα έγκειται κατά τους διαφημιστές, σύμφωνα με τα στοιχεία που έχει στη διάθεσή του το «Π», στο γεγονός πως «η ελληνική οικονομία βασίζεται στην πίστωση» και άρα «είναι ανέφικτο να αρχίσουν ξαφνικά οι εταιρείες να ζητούν πληρωμή τοις μετρητοίς» καθώς σε «μια πολύ επικίνδυνη περίοδο» θα δυσκόλευαν οι σχέσεις τους με τους πελάτες.
Οι εταιρείες θέτουν προς εσωτερική διαβούλευση δύο κατηγορίες μέτρων, «προληπτικών» και «θεραπευτικών», για την αντιμετώπιση του ζητήματος. Στην πρώτη κατηγορία προτείνονται τα εξής:
— Η δημιουργία ενός κλειστού (με κωδικό) χώρου «ανταλλαγής οικονομικής φύσεως πληροφοριών όπου την ευθύνη όμως έχουν αποκλειστικά και μόνον όσοι δίνουν την πληροφορία. Σε αυτόν τον χώρο συμμετέχουν ΜΜΕ, εταιρείες – μέλη της ΕΔΕΕ». Στην πρόταση αυτή σχολιάζεται πως «χρειάζεται προσοχή», ώστε το μέτρο «να είναι σύννομο με τα προσωπικά δεδομένα».
— «Τα ΜΜΕ ζητάνε πληρωμή τοις μετρητοίς προκαταβολικά». Εδώ σημειώνεται στα σχόλια πως «υπάρχουν πελάτες που δεν θα διαφημισθούν καθόλου γιατί δεν έχουν τη ρευστότητα και περιμένουν από τη διαφήμιση για να πουλήσουν, όπως είναι οι σχολές, και επομένως να μπουν σε ένα φαύλο κύκλο φθοράς».
— «Τα ΜΜΕ δίνουν μεγάλες εκπτώσεις μετρητών για όσο διάστημα διαρκεί η κρίση». Η ΕΔΕΕ αναρωτιέται στα σχόλια το ποιος θα επωμιστεί το κόστος.
— «Τα ΜΜΕ ζητάνε εγγυητικές επιστολές και αναλαμβάνουν το σχετικό κόστος». Εδώ σημειώνεται πως υπάρχουν πολλές επιχειρήσεις που δεν θα καταφέρουν να βγάλουν το κόστος.
Τα θεραπευτικά μέτρα που προτείνονται είναι:
«Συμφωνείται από κοινού με τα ΜΜΕ, σε περίπτωση αποδεδειγμένου ”φεσιού” το Χ% να βαρύνει τη διαφημιστική εταιρεία και το Ψ% τα ΜΜΕ». Η ΕΔΕΕ σχολιάζει πως «κάποια στιγμή πρέπει να συμφωνήσουμε ποιος πληρώνει. Παρόλο που ο πελάτες έχει ουσιαστική την ευθύνη και το Μέσο έχει το έσοδο, η διαφημιστική εταιρεία δεν είναι άμοιρη ευθυνών», παραδέχεται η ΕΔΕΕ. «Σε περίπτωση επισφάλειας, η διαφημιστική πληρώνει το 21,5% για το αγγελιόσημο, το ΦΠΑ και μέρος της δαπάνης στα ΜΜΕ.
— «Η αγορά μπορεί να συστήσει Επικουρικό Ταμείο ασφάλισης των τζίρων για τους εμπλεκόμενους στην αγορά στα πρότυπα αντίστοιχου Ταμείου για τις ασφαλιστικές εταιρείες. Το Επικουρικό Ταμείο χρηματοδοτείται κατά ένα μέρος από τα ίδια τα ΜΜΕ (κατά Χ%), τις ΔΕ (κατά Ψ%) και από τους διαφημιζόμενους (κατά Ω%). Το Ταμείο θα καλύπτει μόνον τους διαφημιζόμενους που διαφημίζονται μέσα από διαφημιστική εταιρεία. Την απόδοση κάνουν οι ΔΕ και τη διαχείριση κοινή τριμερής επιτροπή. Το Ταμείο θα αναλαμβάνει το 50-60% της εκάστοτε ζημίας» Εδώ η ΕΔΕΕ επισημαίνει πως τίθεται θέμα χρόνου, σημειώνοντας πως χρειάζεται νομοθετική ρύθμιση. Επίσης αναφέρει πως επιβαρύνεται η αγορά με ένα ακόμη ποσοστό που, αν και μικρό (0,5-1%) αν δεν ισοσταθμισθεί από άλλη μείωση, θα δημιουργήσει ακόμα μεγαλύτερες επιβαρύνσεις. Η ΕΔΕΕ εκτιμά πως η κυβέρνηση θα έβλεπε θετικά μια τέτοια περίπτωση, υπό τον όρο ότι δεν θα δημιουργούνταν κρατική δαπάνη.
— «Σε περίπτωση επισφάλειας, το Επικουρικό Ταμείο αναλαμβάνει με δικούς του πόρους να διεκδικήσει την επιστροφή του ΦΠΑ και του αγγελιοσήμου». Εδώ σημειώνεται πως υπάρχουν «νομικά θέματα» και ότι «απαιτείται συμφωνία με το ΤΣΠΕΑΘ ή δικαστική απόφαση για την επιστροφή των «αχρεωστήτως καταβληθέντων»».
Το κεντρικό ερώτημα που προκύπτει εάν υιοθετηθούν αυτά τα μέτρα είναι μήπως στην πράξη προκαλέσουν αρνήσεις πληρωμών, αφού γνωρίζουν πως τελικά κάποιος άλλος θα αναλάβει το κόστος των καταχωρίσεων. Η δε πρόταση για επιμερισμό του κόστους στα Μέσα μέσω της σύστασης του Ταμείου και στους εργαζόμενους με την πρόταση για επιστροφή του αγγελιοσήμου, συνιστά κοινωνικοποίηση των ζημιών των άλλων.