Δεν μπορεί η Αστυνομία να είναι ιδιοκτησία του εκάστοτε κόμματος που κυβερνάει!
Αυτά τα λένε η Πανελλήνια Ομοσπονδία Αξιωματικών της Ελληνικής Αστυνομίας και η Πανελλήνια Ομοσπονδία Αστυνομικών Υπαλλήλων σε κοινή απάντησή τους σε ρεπορτάζ που είχαμε δημοσιεύσει με τίτλο «Πού είναι η Αστυνομία;». Και προχωρούν ακόμη παραπέρα, δίνοντας απάντηση στο τι φταίει για την εγκληματικότητα, που έχει ανησυχήσει όλους, σε κάθε μεριά της χώρας.
Κατελήφθη εξαπίνης…
«Η Ελληνική Αστυνομία κατελήφθη εξαπίνης από τη μεταβαλλόμενη εγκληματικότητα τις δεκαετίες του ’80 και του ’90. Δεν αναδιάταξε τις δυνάμεις της, δεν αναδιάρθρωσε τις υπηρεσίες και δεν προσανατόλισε τα εκπαιδευτικά της προγράμματα. Φυσικό είναι επομένως όλο το αστυνομικό προσωπικό να αισθάνεται αγχωμένο υπό την πίεση των υπηρεσιακών προβλημάτων, της ζέουσας πραγματικότητας και της κοινωνίας της ίδιας, που απαιτεί άμεσες αστυνομικές παρεμβάσεις. Αυτά είναι τα πραγματικά προβλήματα και όχι οι όποιες αντιπαραθέσεις ή οι όποιες εγωπάθειες του κάθε διοικούντα».
Όλα πάσχουν…
Στην επιστολή τους οι δύο ομοσπονδίες επιχειρούν να δώσουν απαντήσεις στα ερωτήματα που θέσαμε, οι περισσότερες των οποίων επιβεβαιώνουν τις διαπιστώσεις μας. Υποστηρίζουν λοιπόν ότι:
«1. Το σύστημα κρίσεων, προαγωγών και τοποθετήσεων, πάσχει. Έχουμε υποβάλει συγκεκριμένες προτάσεις, τις οποίες ουδέποτε προβάλατε. Η Ηγεσία έχει συγκροτήσει ειδική επιτροπή για την επανεξέταση του θεσμικού πλαισίου, πλην όμως δεν έχει υπάρξει αποτέλεσμα, και φυσικά όχι με δική μας ευθύνη. Σήμερα εξακολουθούν να υπεισέρχονται κριτήρια εξωυπηρεσιακά και να δεσπόζουν οι πελατειακές σχέσεις.
2. Είναι φύσει αδύνατον να γνωρίζει ο αρχηγός το σύνολο της επετηρίδας. Όσον αφορά την “άριστη βαθμολογία”, πράγματι αποτελεί μελανό σημείο, αλλά κι αυτό, ενώ όλοι το γνωρίζουν, ουδείς από την Ηγεσία έχει τολμήσει να το εξαλείψει.
3. Η θεσμοθέτηση αυστηρών κριτηρίων και ιατρικών εξετάσεων στο στάδιο των προσλήψεων του αστυνομικού προσωπικού ήταν αίτημά μας και ικανοποιήθηκε αφενός με την ψήφιση του νόμου για την εισαγωγή αστυνομικών μέσω των πανελληνίων εξετάσεων (1995), αφετέρου με την ψήφιση του νόμου για τη χρήση των υπηρεσιακών όπλων (2003). Το ότι δεν υπήρξε η ανάλογη υποδομή και δεν διατέθηκαν τα αναγκαία κονδύλια για την πρόσληψη ικανού αριθμού επιστημόνων, δεν είναι δική μας ευθύνη.
4. Ο Αξιωματικός οφείλει να δείχνει πρώτος το παράδειγμα και να εμπνέει τους υφισταμένους του. Για να γίνει όμως αυτό, πρέπει σε καθημερινή βάση να δίνονται σαφείς εντολές και να ακολουθεί ο αναγκαίος έλεγχος ενός εκάστου για τα πεπραγμένα. Αυτό δεν γίνεται σήμερα, διότι στις περισσότερες υπηρεσίες και εν πάση περιπτώσει στις υπηρεσίες αιχμής (αστυνομικά τμήματα, τμήματα ασφαλείας) οι λιγοστοί αστυνομικοί αν δεν ασχολούνται με γραφειοκρατικά ή αλλότρια καθήκοντα, λειτουργούν πελαγοδρομώντας, υπό την πίεση της καθημερινότητας και των εκτάκτων γεγονότων.
5. Η κακώς εννοούμενη συναδελφική αλληλεγγύη, η απροθυμία της διοίκησης να θεσμοθετήσει εγγυήσεις και κριτήρια διαφάνειας στο Πειθαρχικό Δίκαιο, είναι φυσικό να εκτρέφουν τη διαφθορά και την κακοδιοίκηση, αν και η λειτουργία της Υπηρεσίας Εσωτερικών Υποθέσεων επιδεικνύει συγκεκριμένο έργο, λειτουργώντας ως μηχανισμός αυτοκάθαρσης. Έχουμε προτείνει να εξετάζονται τα παράπονα των πολιτών από ανεξάρτητες αρχές και τα πορίσματά τους να δημοσιοποιούνται. Τώρα ακούμε από τον υπουργό Εσωτερικών ότι μελετά αυτήν την πρότασή μας.
6. Αποτελούσε πάγια θέση μας η λειτουργία του Αρχηγείου της Ελληνικής Αστυνομίας, χωρίς τον στενό κορσέ της πολιτικής ηγεσίας και τις καθημερινές της “υποδείξεις” στα επιχειρησιακά – υπηρεσιακά θέματα. Με την ίδρυσή του, δεν θεσμοθετήθηκαν οι αναγκαίες εκείνες εγγυήσεις για την ανάδειξη αξιοκρατικά και αμερόληπτα της εκάστοτε ηγεσίας. Σήμερα, όπως γνωρίζετε, έχει ανοίξει η συζήτηση για την επιλογή αρχηγού από κοινοβουλευτική επιτροπή.
7. Η ηγεσία είναι αυτοπαγιδευμένη στο καθεστώς λειτουργίας που προαναφέραμε. Γνωρίζει, δυστυχώς, τις παθογένειες, διότι τις έχει διαπιστώσει από τότε που υπηρετούσε σε κατώτερα κλιμάκια. Με την αναρρίχησή της όμως προσαρμόζεται στις διαθέσεις, τις αποφάσεις της εκάστοτε πολιτικής ηγεσίας. Είναι αλήθεια ότι πολλές φορές η αόριστη κριτική ή οι επιθέσεις κατά της αστυνομίας βολεύουν την πολιτική ηγεσία που μένει στο απυρόβλητο.
8. Το φαινόμενο των ειδικών φρουρών, χωρίς να αδικούμε σε προσωπικό επίπεδο τους συναδέλφους μας, συνιστά σκάνδαλο. Πουθενά στον κόσμο μια ειδικότητα εργαζομένων δεν εξελίσσεται σε μια άλλη ειδικότητα με τόσο σαθρές διαδικασίες. Θέση μας ήταν και είναι το εξής: όποιος ειδικός φρουρός θέλει να γίνει αστυνομικός μπορεί να δώσει εξετάσεις μέσω του συστήματος των πανελληνίων εξετάσεων και να υποστεί την απαραίτητη εκπαίδευση.
9. Ο θεσμός των Πολυδύναμων αστυνομικών μονάδων σωστά υιοθετήθηκε το 1995, αλλά λησμονήθηκε και υπονομεύθηκε με τις πρώτες αντιδράσεις. Τώρα η σημερινή ηγεσία σκέφτεται να προβεί σε συμπτύξεις υπηρεσιών. Εμείς υποστηρίζουμε αυτήν την προσπάθεια, αλλά πιστεύουμε ότι απαιτείται μεγάλη προσοχή για να μην υπάρξουν αντιδράσεις από τους μη ενημερωμένους συμπολίτες μας. Επισημαίνουμε από πλευράς μας ότι σε συνεργασία με το Πάντειο Πανεπιστήμιο έγινε ειδική μελέτη για την αναδιάρθρωση – αναδιοργάνωση των αστυνομικών υπηρεσιών και το σχετικό πόρισμα με τα συμπεράσματα της όλης εργασίας έχουν κατατεθεί αρμοδίως από το 2002 χωρίς όμως αυτά μέχρι σήμερα να γίνουν αποδεκτά ή να τύχουν κάποιας αξιοποίησης».
Το διά ταύτα πού είναι;
Στις παραπάνω θέσεις, που υπογράφουν ο πρόεδρος της ΠΟΑΣΥ Χρ. Φωτόπουλος και ο πρόεδρος της ΠΟΑΞΙΑ Δημ. Γεωργάτζης, έχουμε τις εξής παρατηρήσεις και επισημάνσεις:
Πρόθεσή μας δεν είναι να απαξιώσουμε το συνδικαλιστικό σας κίνημα, το οποίο αναδείχθηκε και υπηρετήθηκε κατά καιρούς από αξιολογότατους εκπροσώπους, αλλά να κρούσουμε τον κώδωνα του κινδύνου και να ταράξουμε τα λιμνάζοντα ύδατα μεταφέροντας την αίσθηση πικρίας και απογοήτευσης που αποκομίσαμε από συζητήσεις με πολλούς αστυνομικούς συναδέλφους σας μέλη των ενώσεών σας.
Έχουν πολλούς λόγους να πιστεύουν ότι η ισοπεδωτική νοοτροπία του βολέματος και της χειραγώγησης έχουν έντονα παρεισφρήσει στον συνδικαλισμό της Αστυνομίας.
Οι ίδιοι μιλάτε για μη εξουσιοδοτημένους από τα συνδικαλιστικά σας όργανα «παραθυράκηδες» αστυνομικούς, οι οποίοι έχουν χάσει το μέτρο. Μήπως το μέτρο το έχουν χάσει και «εκλεγμένοι» πρόεδροι τοπικών και περιφερειακών ενώσεων;
Έχετε ακούσει κάτι για «μαϊμού» εκλογές σε περιφερειακή σας ένωση με κατάφωρη καταστρατήγηση πολλών άρθρων του καταστατικού της; Σας έχουν μεταφερθεί εικόνες απείρου κάλλους, όπως να οδηγούνται μέλη περιφερειακής ένωσης στην κάλπη ως πρόβατα επί σφαγήν συνοδεία έμμεσων απειλών και σχολίων για να «εκλέξουν» πρόεδρο ένωσης, γιατί αυτός τυγχάνει και προϊστάμενός τους;
Έχετε διαπιστώσει ότι ειδικά στις επαρχίες οι δυνατότητες χειραγώγησης των μελών είναι απεριόριστες λόγω της μικρής δύναμης των αστυνομικών και της ιδιαιτερότητας του επαγγέλματός τους;
Εάν ναι, με ποιον τρόπο σκέπτεστε να «κατατροπώσετε» αυτούς που, για ίδιο συμφέρον και μόνον, σηκώνουν τη σημαία σας ψηλά και με πρόσχημα τον συνδικαλισμό το μόνο που πράττουν είναι να εξασφαλίζουν προκλητικά την ασυλία τους για τις οποιεσδήποτε πράξεις τους;
Όσον αφορά τώρα το σκέλος των (17) «αφελών» ερωτημάτων μας για την ανυπαρξία της Ελληνικής Αστυνομίας, είναι ευχάριστο μεν να διαπιστώνουμε ταύτιση απόψεων για τα αίτια της διάλυσης και της «ομηρίας» της Αστυνομίας, δυσάρεστο δε γιατί στις απαντήσεις σας εμπεριέχονται μόνο επισημάνσεις, διαπιστώσεις και οι κατά καιρούς προτεινόμενες από εσάς λύσεις. Δεν αναφέρετε πουθενά με ποιον τρόπο θα πιεστεί η φυσική και η πολιτική ηγεσία της Ελληνικής Αστυνομίας να ασχοληθεί σοβαρά με το καθάρισμα της πληγής και όχι μόνο με την κάλυψή της. Με ποιον τρόπο θα αποφασίσει να δώσει -αν μη τι άλλο- υπόσταση και αξιοπρέπεια στην Ελληνική Αστυνομία;
Με συγκεντρώσεις, με απεργίες, με ευχές, με προσευχές, με υπομονή; Με τι; Πάντως όχι με «αλισβερίσι» με την ηγεσία του τύπου «σας δίνω κάτι με ελάχιστο κόστος για να δείξω το ενδιαφέρον μου για σας», όπως π.χ. το νέο προχειρότατο -όπως λέγεται- βαθμολόγιο των κατώτερων αστυνομικών. Αν μη τι άλλο, θα έχουν «βαθμούς» να πορεύονται στα καθημερινά προβλήματά τους και με την ευκαιρία αυτή θα γεμίσουν και τα άδεια ταμεία της Αστυνομίας από τις κρατήσεις των βαθμολογικών προαγωγών.
Δεν είναι όλα θέμα τιμής…
Τέλος, θα πρέπει να βρείτε έναν τρόπο για να πάψουν οι συνάδελφοί σας να αναρωτιούνται πόσο κοστίζει η ζωή τους. Πόσο κοστίζουν η αξιοπρέπειά τους, η αντοχή τους, η οικογένειά τους, τα πιστεύω τους, τα όνειρά τους.
Πόσο κοστίζουν οι «εύηχες» αυτές λέξεις «Μπάτσοι, γουρούνια, δολοφόνοι», που στο άκουσμά τους και μόνο ξορκίζονται ως διά μαγείας όλα τα κακά του τόπου. Εμείς πιστεύουμε ότι δεν είναι θέμα τιμής… Γιατί αλίμονο αν όλα μετριούνται με το χρήμα… Άλλωστε ο καθένας μας κάνει τις επιλογές του.