Έχουν πικρή γεύση οι Ευρωπαίοι…
Γιʼ αυτό και η νέα πολιορκία που επιχειρεί το Ισλάμ δεν φαίνεται να έχει διαφορετική κατάληξη από τις δύο προηγούμενες…
Εμάς όμως για ποιον λόγο μάς έχει πιάσει η πρεμούρα και γονατιστοί τρέχουμε να στρώσουμε χαλί στην Άγκυρα; Όταν μας ψήνει το ψάρι στα χείλη; Όταν δεν αποσύρει την απειλή του casus belli και τα περί βραχονησίδων και «γκρίζων ζωνών»; Όταν παραμένουν τα τουρκικά στρατεύματα κατοχής; Όταν αρνείται να ανοίξει τα λιμάνια της και τα αεροδρόμιά της στα κυπριακά πλοία και αεροπλάνα; Όταν δεν αναγνωρίζει κράτος-μέλος της ΕΕ, την Κυπριακή Δημοκρατία; Όταν ζητάει το μισό Αιγαίο και συνεκμετάλλευση; Όταν ανάβει φωτιές στη Θράκη και λέει ότι είναι μέρος του τουρκικού έθνους; Όταν καθημερινά παραβιάζει τους ουρανούς μας; Και τρομοκρατεί τα νησιά μας;
Να κάνουμε πίσω. Να τους βοηθήσουμε τους Τούρκους. Να εξευρωπαϊστούν. Να ψηφίσουμε υπέρ της πλήρους ένταξής τους. Αφού όμως ΣΕΒΑΣΤΟΥΝ τα σύνορά μας και τα κυριαρχικά μας δικαιώματα. Και δηλώσουν ότι δεν έχουν καμία διεκδίκηση. Αφού φύγουν οι έποικοι και τα στρατεύματά τους από την Κύπρο. Αφού σταματήσουν να προωθούν λαθρομετανάστες, με βάση σχέδιο ειρηνικής άλωσης της χώρας μας.
Αφού δώσουν στον Οικουμενικό Πατριάρχη τα δικαιώματα που του ανήκουν.
Ας τα κάνουν όλα αυτά οι γείτονές μας και τότε να αγκαλιαστούμε, να φιληθούμε και να τους πάμε χέρι χέρι στις Βρυξέλλες, διαφορετικά να ξεχάσουν την Ευρωπαϊκή Ένωση. Τουλάχιστον όσο περνάει από το χέρι μας. Κάποια φορά να δείξουμε ότι φοράμε σώβρακα.