MUSIC+ MEDIA
// Πριν από αρκετές εβδομάδες είχαμε αναφερθεί στο τρικ το οποίο μεταχειρίστηκε η νέα «δισκογραφική» του Γιώργου Αλκαίου και του Διονύση Σχοινά, κυκλοφορώντας ένα άλμπουμ μέσα από τα περίπτερα.
// Το παράδειγμά τους ακολουθεί και η Universal με τον ημερήσιο Τύπο, η οποία κυκλοφορεί ένα best of άλμπουμ του Νίκου Βέρτη, ενώ πληροφορούμαστε ότι το ίδιο ετοιμάζεται να κάνει και για τον Χατζηγιάννη.
// Την κίνηση αυτή την κάνει ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα το ότι μια δισκογραφική, με τόσο μεγάλο market share, η οποία θα έπρεπε να είναι ιδιαίτερα τυπική στον αγώνα της για την προάσπιση δικαιωμάτων, προχωρά σε διάφορα νομικά «τερτίπια» προκειμένου να βγάλει παραπάνω χρήματα.
// Μασκαρεύει ένα μουσικό άλμπουμ σε προϊόν Τύπου (επειδή συμπεριλαμβάνει ένα φθηνό, άνευ αξίας έντυπο), προκειμένου τελικά να πουλήσει το άλμπουμ με ΦΠΑ 4,5%.
// Όταν ένας τόσο μεγάλος παίκτης μηχανεύεται τέτοιες διαδικασίες, με ποιο επιχείρημα θα προσπαθήσει αύριο να πείσει το ελληνικό κράτος να κινηθεί πιο ενεργά για να προστατεύσει τα δικαιώματά του; Για ποιον λόγο θα πρέπει οποιοσδήποτε τελικά να δείξει ευαισθησία στα προβλήματα των πολυεθνικών, όταν με την πρώτη ευκαιρία αποδεικνύουν ότι οι ίδιες δεν ενδιαφέρονται για την ουσία των θεσμών;
// Επίσης έχει ενδιαφέρον τι αντιδράσεις μπορεί αυτό να προκαλέσει από την πλευρά των λιανεμπόρων cd, όταν μάλιστα διαπιστώσουν ότι τα πρακτορεία κρατούν για τη διανομή ποσοστά άνω του 40%!
// Τρομερή σύμπτωση ή συντονισμένη κίνηση των πολυεθνικών που απέμειναν μπορεί να θεωρήσει κανείς ότι τόσο το iTunes, όσο και το Amazon την εβδομάδα που μας πέρασε υποχώρησαν τελικά, εγκατέλειψαν την τιμή των 99 σεντ ανά τραγούδι και προσφέρουν διαφορετικές τιμές;
// Το ίδιο ερώτημα υπάρχει και σε ό,τι αφορά το φυσικό εμπόριο: όλες οι δισκογραφικές εμφανίζονται ως διά μαγείας με την ίδια πρόταση – αδιάφορες συσκευασίες cd, χωρίς τις φωτογραφίσεις και τα booklet που τα έκαναν «κομμάτια» για τη συλλογή του πελάτη, όλα στην ίδια «φθηνή» τιμή των 9,99 ευρώ.
// Μια πολύ ενδιαφέρουσα και πρωτότυπη κίνηση ετοιμάζει η Universal στο εξωτερικό. Μέσα στους επόμενους μήνες πρόκειται να παρουσιάσει το Vevo, ένα online μουσικό service, σαν το YouTube. Ή, μάλλον, ίδιο με το YouTube, εφόσον όλη η υποδομή θα παρέχεται από αυτό και την Google.
// Κατά τη Universal, θα έχει τη μεγαλύτερη κίνηση από οποιοδήποτε άλλο μουσικό service στον πλανήτη, επειδή θα έχει «premium» περιεχόμενο, το οποίο προφανώς σημαίνει ότι η εταιρεία θα επιχειρήσει να απαγορεύσει τη μετάδοσή του αλλού.
// Αυτό εκφράζει και μια γενικότερη φιλοσοφία που φαίνεται να επικρατεί στην πολυεθνική και η οποία μιλά για έναν καθετοποιημένο όμιλο ο οποίος παράγει και εκμεταλλεύεται ο ίδιος το περιεχόμενό του, ενώ απαγορεύοντας την εκμετάλλευσή του από άλλους, αυξάνει θεωρητικά τη δική του υπεραξία.
// Είναι αρκετά παράδοξο σαν σκέψη – η προβολή που σου κάνουν όλοι είναι αυτή που σου δίνει τη δυνατότητα να ευημερείς. Παρ’ όλα αυτά, με τη θέση που έχει σήμερα παγκοσμίως ο όμιλος Universal συνολικά, είναι και ο μόνος που μπορεί να δοκιμάσει αν κάτι τέτοιο μπορεί να περπατήσει – τα αποτελέσματά του θα είναι εύκολο να διαπιστωθούν σύντομα.