Το στοίχημα του επόμενου μήνα…
Πολύ ορεξάτος την περασμένη Τετάρτη ο πρωθυπουργός, έδειξε αληθινό νεύρο στη Βουλή. Για πρώτη φορά άφησε να εννοηθεί ότι ο υφιστάμενος νόμος για το άσυλο θα αλλάξει.
Και τότε φάνηκε το πρόβλημα: ο Γιώργος Παπανδρέου δεν τον στήριξε. Κι ας έχουν ακουστεί, μέσα από το ίδιο το ΠΑΣΟΚ, φωνές όχι απλώς να αλλάξει ο νόμος, αλλά να καταργηθεί το ψευδεπίγραφο «άσυλο» (Πάγκαλος και Διαμαντοπούλου απροκάλυπτα, Χρυσοχοϊδης πιο συγκεκαλυμμένα).
Ο νόμος δεν εφαρμόζεται, όχι απλώς γιατί δεν υπάρχει «πολιτική βούληση», αλλά γιατί είναι απολύτως ανεφάρμοστος: γιατί περιμένουν από την πανεπιστημιακή κοινότητα, που τελεί σε «ομηρία», να τα βάλει με τις ομάδες των αναρχικών-κουκουλοφόρων που βρίσκονται «οχυρωμένοι» μέσα στα πανεπιστήμια. Προσπαθούν να λύσουν το πρόβλημα στηριγμένοι στον πιο αδύνατο κρίκο του…
Ακόμα, για να μπει η αστυνομία στο «άσυλο» με τον υφιστάμενο νόμο πρέπει να διαπιστωθεί διάπραξη κακουργηματικής πράξης. Αλλά διαπίστωση κακουργηματικής πράξης είναι αδύνατη σε έναν χώρο όπου είναι απούσα η αστυνομία – δεν μπορεί να γίνει από μακριά ή εκ των υστέρων…
Κι ύστερα τι συμβαίνει όταν κακουργηματικές πράξεις γίνονται εκτός πανεπιστημίων, αλλά οι αυτουργοί τρέχουν και κρύβονται στην «ασυλία» των πανεπιστημίων;
Για όλους αυτούς τους λόγους, όχι απλώς ο νόμος πρέπει να αλλάξει, αλλά πρέπει να καταργηθεί η ασυλία παρανομίας, ώστε να αποκατασταθεί η ελευθερία διακίνησης ιδεών.
Και κάτι ακόμα: αν η κυβέρνηση καταργήσει το άσυλο, δεν θα έχει μόνο στο πλευρό της τη συντριπτική πλειοψηφία της κοινωνίας. Θα έχει απέναντί της κι ένα διασπασμένο ΠΑΣΟΚ.
Με μια διαφορά όμως: Αν αποφασίσει να προχωρήσει δραστικά, να ξέρει ότι θα χρειαστεί να πάρει μέτρα, όχι στιγμιαία, αλλά σε βάθος χρόνου. Και να αλλάξει κι άλλα πράγματα.
Για παράδειγμα, αν καταργήσει το «άσυλο» θα χρειαστεί να καταργήσει και τη «συμμετοχή των φοιτητών στη διοίκηση». Διότι όσο οι φοιτητές συμμετέχουν καθοριστικά στη διοίκηση των πανεπιστημίων, τόσο αυτά παραμένουν σε «ομηρία» των κυκλωμάτων που ελέγχουν και τους φοιτητές και τους καθηγητές.
Γιατί τα κυκλώματα αυτά δεν είναι κομματικά πλέον. Έχουν προ πολλού αυτονομηθεί από τις κομματικές οργανώσεις, λειτουργούν υπερκομματικά και διαφθείρουν τα κόμματα (όπως διαφθείρουν και τα πανεπιστήμια)…
• Και κάτι ακόμα: η κατάργηση του «ασύλου» σημαίνει ότι τα πανεπιστήμια πρέπει να εκκενωθούν από τους καταληψίες (κατά κανόνα εξωπανεπιστημιακούς τραμπούκους).
• Κι ακόμα περισσότερο: η εκκαθάριση των πανεπιστημίων από τις εγκληματικές συμμορίες, αναγκαστικά σημαίνει ότι πρέπει να εκκαθαριστούν και τα κατειλημμένα κτίρια εκτός «ασύλου». Γιατί απ’ αυτά «καθοδηγούνται» τα δίκτυα των «ανταρτών πόλης»…
Η κυβέρνηση που θα αποφασίσει να κάνει το πρώτο βήμα, πρέπει να είναι αποφασισμένη να κάνει όλα τα βήματα. Γιατί μισές δουλειές γίνονται μπούμερανγκ.
Η κοινωνία θα είναι μαζί της και το ΠΑΣΟΚ θα διασπάται όλο και περισσότερο όσο ανεβαίνει η ένταση. Συνεπώς η κυβέρνηση δεν έχει να φοβηθεί την κλιμάκωση, γιατί η κλιμάκωση ενισχύει την ίδια και αποδυναμώνει τους αντιπάλους της.
Τώρα να δούμε τι θα συμβεί αν η κυβέρνηση διστάσει (για μια ακόμα φορά):
– Τότε θα έχουμε νέα κρούσματα «αστικής βίας», νέα χτυπήματα τυφλής τρομοκρατίας κι ίσως νέα «έκρηξη» όπως εκείνη του περασμένου Δεκεμβρίου.
Όπως έδειξαν και τα προχθεσινά γεγονότα στη Μολδαβία, η τεχνική των «πολύχρωμων επαναστάσεων» μέσα από στημένες «κινητοποιήσεις» μερικών χιλιάδων με SMS και τις σελίδες του Facebook, τελειοποιείται συνεχώς.
Προλάβετέ τους για να μη σας προλάβουν.
– Ένα από τα «σενάρια» είναι να υποκινήσουν μια «έκρηξη» λίγο πριν από τις ευρωεκλογές (7 Ιουνίου) και τα εγκαίνια του νέου Μουσείου της Ακρόπολης (20 Ιουνίου).
Φανταστείτε τι επίπτωση θα είχε στις ευρωεκλογές ένα τρομοκρατικό χτύπημα λίγο πριν ή μια «καθοδηγούμενη εξέγερση» δύο ημερών όπου καίγεται πάλι το κέντρο των ελληνικών πόλεων.
Φανταστείτε τι αντίκτυπο θα είχε κάτι τέτοιο στο εξωτερικό.
Προετοιμάζουμε ένα μεγάλο πολιτιστικό γεγονός με προσκεκλημένους δεκάδες αρχηγούς κρατών στον Ιερό Βράχο…
Φανταστείτε λίγες μέρες πριν να γίνει κάτι «θεαματικό».
Θα ματαιώσουν όλοι την άφιξή τους και η χώρα θα υποστεί πλήγμα του κύρους της. Ενώ η κυβέρνηση θα φάει χαστούκι από το οποίο δύσκολα θα συνέλθει.
Ουσιαστικά η κυβέρνηση έχει έναν μήνα (από τις 20 Απριλίου ως τις 20 Μαΐου) για να καθαρίσει το τοπίο, να ξεκαθαρίσει τα πανεπιστήμια και τα υπόλοιπα κατειλημμένα κτίρια, να επιβάλει τον νόμο και την τάξη, εν ανάγκη επαναφέροντας από τις αρχές Ιουνίου μέτρα ασφαλείας αντίστοιχα με εκείνα των Ολυμπιακών Αγώνων.
Ο πρωθυπουργός είπε προχθές ότι δεν θα ανεχθεί άλλα γεγονότα όπως εκείνα του περασμένου Δεκεμβρίου. Συμφωνούμε απόλυτα. Μόνο που το πρόβλημα είναι πλέον όχι απλώς να «μην τα ανεχθεί» αν ξεσπάσουν, αλλά να πάρει έγκαιρα μέτρα ώστε να μην ξεσπάσουν.
Αν το κάνει, θα σώσει την κυβέρνησή του, θα διασωθεί στις εκλογές και θα κερδίσει ολόκληρη την πολιτική παρτίδα.
Αν δεν το κάνει και γίνει η «στραβή», θα χάσει τα πάντα:
Και τη διακυβέρνηση και τ’ αυγά και τα πασχάλια…
Ν. Ζ.