«Τι Αστυνομία θέλουμε;»
Η εγκληματικότητα κάθε μορφής, μέρα με τη μέρα, αυξάνεται και αν δεν ληφθούν άμεσα και αποτελεσματικά μέτρα θα φτάσουμε γρήγορα σε μια κοινωνία αναρχούμενη. Πλείστοι όσοι λόγοι αποτελούν τις γενεσιουργές αιτίες που παράγουν και πολλαπλασιάζουν την εγκληματικότητα. Και αν δεν εξαλειφθούν έγκαιρα οι λόγοι και οι αιτίες πολύ σύντομα το κακό θα γενικευθεί και την κοινωνία της νομιμότητας θα διαδεχθεί η κοινωνία της ανομίας και κατ’ επέκταση, η κοινωνία του φόβου. Το έγκλημα και το «αντέγκλημα» (αυτοδικία) θα υποκαταστήσουν την έννομη τάξη ως νέοι «κανόνες ζωής». Εν τω μεταξύ, η παράνομη μετανάστευση (λαθρομετανάστευση) αποτελεί, ήδη, αυτή καθαυτή, μείζον κοινωνικό πρόβλημα, το οποίο πολύ σύντομα θα εξελιχθεί και σε εθνικό πρόβλημα. Ενώ βρισκόμαστε μπροστά σε αυτήν την προφανέστατα δυσμενή εξέλιξη μας προκαλεί απορία η κοντόφθαλμη αντίληψη με την οποία βλέπει τα πράγματα η υπεύθυνη πολιτική ηγεσία του τόπου, αλλά και η αδυναμία της να λάβει όλα τα αναγκαία μέτρα.
Για την αντιμετώπιση του μείζονος αυτού προβλήματος δημόσιας τάξης, κοινωνικής γαλήνης και κατ’ ακολουθία εθνικής ασφάλειας απαιτούνται προληπτικά μέτρα κοινωνικού χαρακτήρα, αλλά και μέτρα αστυνομικού χαρακτήρα προληπτικής και κατασταλτικής κατεύθυνσης. Δεν είναι στις προθέσεις μας τώρα να αναλύσουμε τα κοινωνικά μέτρα. Είναι μέτρα μεσοπρόθεσμα και μακροπρόθεσμα με στόχο την κοινωνική και οικονομική αποπεριθωριοποίηση κοινωνικών ομάδων, την εξάλειψη κάθε κοινωνικού αποκλεισμού, την ομαλοποίηση κοινωνικών χώρων που λειτουργούν στο περιθώριο της νομιμότητας κ.ά.
Περιοριζόμαστε σήμερα να επισημάνουμε την ανάγκη της ανασυγκρότησης, αναδιάρθρωσης και αναδιάταξης της δημόσιας δύναμης, (Αστυνομίας) με όρους εκσυγχρονισμού και σε συνδυασμό με την ηθική στήριξή της από την κοινωνία, ώστε να ανακτήσει την επαγγελματική της αυτοπεποίθηση. Ας μη φοβάται η κοινωνία να εκδηλώνει ενεργά τη συμπαράστασή της με διαδηλώσεις όταν σκοτώνεται ένα ένστολο παιδί του λαού.
Ακούμε συχνά από στόματα πολιτικών, δημοσιογράφων έγκριτων και άκριτων παραγόντων, το ερώτημα: «Πρέπει να συμφωνήσουμε όλοι! Τι Αστυνομία θέλουμε;». Δεν έχω ακούσει πιο γελοίο, πιο αστείο και αφελές ερώτημα. Αλλά αφού το θέτουν έτσι, η απάντηση είναι μία και απλή: Θέλουμε μια Αστυνομία, η οποία να αποτρέπει με την παρουσία της την έκνομη δράση των κακοποιών και στον όποιο βαθμό αυτό διαφεύγει, να το αντιμετωπίζει κατασταλτικά. Με άλλα λόγια, δεν θέλουμε η γάτα να είναι όμορφη και πλουμιστή με γαλανά μάτια. Θέλουμε μια γάτα να πιάνει τα ποντίκια. Θέλουμε λοιπόν μια Αστυνομία να πιάνει τα ποντίκια του εγκλήματος. Όσοι δεν συμφωνούν με την ανάγκη μιας τέτοιας Αστυνομίας, τότε, αυτοί προτιμούν να ζουν με τα ποντίκια της χολέρας. Αλλά η κοινωνία κι ο λαός θέλουν να απαλλαγούν από τα ποντίκια και τη χολέρα τους.