Τι έκανε και τι κάνει η χώρα μας;
Η προωθούμενη αναδιάρθρωση των Βαλκανίων δημιουργεί προβλήματα στην Ελλάδα, ένα από τα οποία είναι και το θέμα των Σκοπίων. Το σημαντικότερο όμως είναι η προωθούμενη αναβάθμιση της Τουρκίας σε περιφερειακή δύναμη, με ευρωασιατικό υπόβαθρο.
Τίθεται επίσης το ερώτημα κατά πόσον στη συντελούμενη γεωπολιτική αναδιάρθρωση των Βαλκανίων περιλαμβάνεται άτυπα και ο ελληνικός χώρος, με στόχο τη διάσπαση της εθνικής συνοχής της Ελλάδος και τη «βαλκανοποίησή», της με τη μετατροπή της σε μεταεθνικό «πολυπολιτισμικό» χώρο.
Από την άποψη αυτή έχει ιδιαίτερη σημασία η χειραγώγηση της ανεξέλεγκτης λαθρομετανάστευσης, που μπορεί σε σύντομο χρόνο να τροποποιήσει ριζικά και ανεπανόρθωτα τον εθνικό χάρτη της χώρας. Η ιδιαίτερη γεωγραφική διαμόρφωση της Ελλάδος, η γειτνίασή της με την Τουρκία που έχει κάθε λόγο να θέλει να αποδυναμώσει την Ελλάδα εκ των έσω και να αλλάξει προς όφελός της τη δημογραφική της δομή, με την εγκατάσταση, μεταξύ άλλων, μουσουλμανικών πληθυσμών, μπορεί να αναγάγει το θέμα της ανεξέλεγκτης λαθρομετανάστευσης σε γεωπολιτικό όπλο κατά της Ελλάδος.
Ούτως όμως εχόντων των πραγμάτων, ας δούμε με ποιες πολιτικές αντιμετωπίζει η Ελλάδα τις τεράστιες αυτές προκλήσεις, που αφορούν όχι μόνο την ασφάλεια και την ευημερία της αλλά το ίδιο το εθνικό της μέλλον:
α. Μεταστροφή της Ελλάδος υπέρ της ένταξης της Τουρκίας στην ΕΕ με άλυτα τα διμερή προβλήματα και το Κυπριακό:
Παραδόξως, με άλυτα τα διμερή προβλήματα και το Κυπριακό, η Ελλάδα επί κυβερνήσεως Σημίτη και με υπουργό Εξωτερικών τον σημερινό αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης, αφέθηκε να πειστεί από τον αμερικανικό παράγοντα ότι η ένταξη της Τουρκίας στην ΕΕ είναι δήθεν προς το στρατηγικό συμφέρον της Ελλάδος και ότι τα υπάρχοντα προβλήματα θα λυθούν μέσα από τη διαδικασία εξευρωπαϊσμού της Τουρκίας. Η σημερινή κυβέρνηση συνέχισε, με μικρές παραλλαγές, την ίδια πολιτική.
Η θέση αυτή, που έχει αναγκαίο συμπλήρωμα τη συστηματική καλλιέργεια κλίματος ελληνοτουρκικής φιλίας, με υπάρχοντα αν όχι επιδεινούμενα τα προβλήματα, είναι παράδοξη από κάθε άποψη, αν λάβει κανείς υπόψη:
α1. Ότι εντασσόμενη η Τουρκία θα γίνει ως μεγάλη χώρα εκπρόσωπος της περιοχής, παράλληλα με τον ρόλο της γέφυρας με το Ισλάμ που διεκδικεί. Με ποιον τρόπο αυτό εξυπηρετεί τα ελληνικά συμφέροντα; Η Ελλάδα γιατί να συνεργήσει για την ανάδειξη της Τουρκίας σε συνομιλητή της Δύσης με το Ισλάμ; Η Ελλάδα έχει άριστες σχέσεις με όλες τις άλλες μουσουλμανικές χώρες. Η μόνη με την οποία έχει προβλήματα είναι η Τουρκία.
α2. Η Τουρκία ως χώρα μέλος της ΕΕ θα γίνει χώρα σύνορο της Ευρώπης και θα υποκαταστήσει στον ρόλο αυτό την Ελλάδα.
Η Τουρκία ήδη ως υποψήφια χώρα άρχισε να συμπεριφέρεται στη Μ. Ανατολή, στον Καύκασο και στην Κ. Ασία ως «ευρωπαϊκή» χώρα, προσπαθώντας να αξιοποιήσει το κεφάλαιο αυτό για την προώθηση των μεγαλοϊδεατικών της επιδιώξεων στην περιοχή.
Γιατί «συμφέρει» την Ελλάδα που είναι το φυσικό και πολιτιστικό σύνορο της Ευρώπης στην περιοχή, να κάνει δώρο το πλεονέκτημα αυτό στην Τουρκία, που δεν κρύβει άλλωστε τις διεκδικήσεις της έναντι του ελληνικού εθνικού χώρου;
Γιατί, άλλωστε, επεδίωξε, με τόση θέληση και μανία, ο πρεσβύτερος Καραμανλής την ένταξη της Ελλάδος στην ΕΕ, ενάντια σε τόσες δυσκολίες; Το έπραξε πρωτίστως για λόγους γεωπολιτικής και εθνικής ασφάλειας.
Δεν αναιρείται το πλεονέκτημα αυτό με την παράλληλη ένταξη της Τουρκίας; Δεν πλήττεται, ταυτόχρονα, μ’ αυτό η ιδέα της Ευρώπης ως πολιτικής ένωσης που συμφέρει την Ελλάδα; Η Τουρκία εντασσόμενη στην ΕΕ, δεν θα ακολουθήσει έναντι της Ελλάδος από απείρως ισχυρότερη και πλεονεκτικότερη θέση, την ίδια πολιτική που ασκεί μονίμως και μέσα στο ΝΑΤΟ;
α3. Με την επάνοδο της Τουρκίας στην Ευρώπη, ως μεγάλης πια θεσμικής ευρωπαϊκής δύναμης, δεν θα ανατραπεί πλήρως η υπάρχουσα σήμερα γεωπολιτική ισορροπία μεταξύ των δύο χωρών στον ευαίσθητο ιδίως χώρο των Βαλκανίων, όπου η Τουρκία θα αυτοπροβληθεί ως προστάτιδα δύναμη των μουσουλμάνων και ως προνομιακός στρατηγικός εταίρος των ΗΠΑ στην περιοχή;
α4. Δεν θα περιθωριοποιηθεί ο ρόλος της Ελλάδος στην ΕΕ, όταν η Τουρκία, με τον πληθυσμό των 73 εκατ. σήμερα και των 80 εκατ. αύριο, θα έχει, μαζί με τη Γερμανία, τη μεγαλύτερη ομάδα βουλευτών στο Ευρωκοινοβούλιο και στους άλλους κοινοτικούς θεσμούς και θα συμπεριφέρεται ως χώρα μέλος του άτυπου Διευθυντηρίου των μεγάλων χωρών της ΕΕ;
α5. Η ένταξη μιας μεγάλης μουσουλμανικής χώρας, όπως η Τουρκία, δεν θα καταστήσει προβληματική έως τελεσιδίκως ανέφικτη την εξέλιξη της Ευρώπης προς μια πραγματική πολιτική Ένωση και ανεξάρτητο πόλο και δεν θα επηρεάσει παραλλήλως βαθιά την πολιτιστική της συνοχή και πολιτιστική ταυτότητα;
α6. Η σημερινή δημογραφική δυσαναλογία μεταξύ Ελλάδος και Τουρκίας δεν θα έχει ειδικότερα δραματικές επιπτώσεις στην εθνική συνοχή της Ελλάδος, ακόμη και αν υποτεθεί ότι θα υπάρξει μακρά μεταβατική περίοδος για την εφαρμογή της αρχής της ελεύθερης διακίνησης προσώπων; Ήδη η Ελλάδα αντιμετωπίζει ένα τεράστιο και ολοένα επιδεινούμενο πρόβλημα λαθρομεταναστών, οι περισσότεροι από τους οποίους έρχονται μέσω Τουρκίας.
β. Η εξίσου παράδοξη πολιτική της Ελλάδος στο θέμα της λαθρομετανάστευσης:
Ανάλογα ερωτήματα τίθενται και για την πολιτική που ακολουθεί η χώρα, με προεξάρχουσες τις ηγεσίες των περισσοτέρων κομμάτων αλλά και της ίδιας της κυβέρνησης, στο μέγα θέμα της λαθρομετανάστευσης. Η Ελλάδα είναι από τη θέση της, αλλά και λόγω των εθνικών προβλημάτων που αντιμετωπίζει και των γεωπολιτικών ανακατατάξεων που συντελούνται στην περιοχή, στην πιο εκτεθειμένη θέση.
Περιέργως όμως πρωτοστατεί στην προώθηση «φιλελεύθερων» μέτρων, όχι μόνο σε εθνικό αλλά και σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Οι δύο ευρωπαϊκές οδηγίες, που αφορούν τους «μονίμως διαμένοντες μετανάστες» και την «οικογενειακή επανένωση» προωθήθηκαν από την κυβέρνηση Σημίτη επί ελληνικής προεδρίας.
Η πολιτική αυτή συνεχίζεται, ουσιαστικά ερήμην του λαού, με νέα άλματα προς την κατεύθυνση νέων μαζικών νομιμοποιήσεων, σε αντίθεση προς το πνεύμα και το γράμμα του ευρωπαϊκού Συμφώνου για τη μετανάστευση και την αυστηρή πολιτική που ασκούν οι άλλες ευρωπαϊκές χώρες.
Παραλλήλως, ως ιδεολογικό υπόστρωμα της πολιτικής αυτής, ασκείται από πολιτικά κόμματα, ποικιλώνυμες Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις, μεγάλη μερίδα του Τύπου αλλά και την ίδια την κυβέρνηση ακατάσχετη και άκριτη προπαγάνδα υπέρ της λαθρομετανάστευσης, με πρόσχημα και άλλοθι την καταπολέμηση του «ρατσισμού», του «εθνικισμού», της «ξενοφοβίας». Καλλιεργείται επίσης στο ίδιο πνεύμα, κλίμα ανεδαφικού «διεθνισμού» που στην πραγματικότητα εκφράζει τα γνωστά ιδεολογήματα του χρηματιστικού καπιταλισμού της παγκοσμιοποίησης.
Είναι θλιβερό να βλέπει κανείς αυτήν την κατάσταση και τον αποπροσανατολισμό σημαντικής μερίδας της νεολαίας, που νομίζει ότι επιτελεί «προοδευτικό» έργο, μυκτηρίζοντας ό,τι είναι εθνικό και ελληνικό γιατί είναι δήθεν «ξεπερασμένο», «εθνικιστικό» και «αντιδραστικό».
γ. Πολιτική «προσαρμογής» στην παγκοσμιοποίηση:
Με τον ίδιο τρόπο αντιμετωπίστηκε η παγκοσμιοποίηση, χωρίς κριτική στάση, με επιδίωξη «προσαρμογής» προς αυτήν ως δήθεν αναπόφευκτης και θετικής διεθνούς εξέλιξης. Ο καθένας μπορεί σήμερα με τη διεθνή κρίση να δει ποιο είναι το πραγματικό πρόσωπο της παγκοσμιοποίησης του ασύδοτου χρηματιστικού καπιταλισμού.
Είναι καιρός κυβέρνηση, κόμματα, πολιτικές και κοινωνικές οργανώσεις και παντός είδους ιθύνοντες να δουν καθαρά τα όσα διακυβεύονται σήμερα και να αναλογισθούν τις ευθύνες τους γι’ αυτήν τη χώρα και το μέλλον της, ενθυμούμενοι κάτι πολύ απλό αλλά καθοριστικό.
Αυτοί που δεν έχουν ελεύθερη πατρίδα και εθνικό κράτος χύνουν ποταμός αίματος για να το αποκτήσουν. Θα ήταν εσχάτη πλάνη αυτοί που έχουν πατρίδα, και ποια πατρίδα, και εθνικό κράτος να το θέσουν σε κίνδυνο.