Πώς και τις κρίσεις τις πληρώνουν μόνο οι συνεπείς φορολογούμενοι

Κι έτσι εκτοξευόταν συνεχώς το δημόσιο χρέος σε δυσθεώρητα επίπεδα, ενώ αδυνατούσε η χώρα μας να εφαρμόσει την αναγκαία κοινωνική πολιτική και να προωθήσει τις αναγκαίες μεταρρυθμίσεις.

«Μεγάλο βάρος», τόνισε ο κ. Προβόπουλος, «πέφτει στη δημοσιονομική πολιτική που θα πρέπει να θεραπεύσει χρόνιες αγκυλώσεις και υστερήσεις». Η Ελλάδα, όπως είπε, δεν έχει περιθώρια για δημοσιονομική ώθηση εξαιτίας των υψηλών της ελλειμμάτων. Και υπογράμμισε ότι «αυτό οφείλεται σε λανθασμένες επιλογές του παρελθόντος, όταν παρά την ταχύρρυθμη άνοδο της οικονομίας, η δημοσιονομική πολιτική ήταν επεκτατική». Ακόμα, υπογράμμισε ότι τα μεγάλα δημοσιονομικά ελλείμματα δεν μπορούν να είναι παράγοντες ανάπτυξης και συνέστησε υπό τις παρούσες συνθήκες, πρώτον, να υπάρξει ανακατανομή των δημόσιων δαπανών και ενίσχυση της αποτελεσματικότητάς τους, προκειμένου να στηριχθούν με στοχευμένες παρεμβάσεις οι πιο ευάλωτες κοινωνικές ομάδες, και δεύτερον, να ενισχυθούν οι δημόσιες επενδύσεις.

Αμ δε! Διότι σε μια περίοδο όπως αυτή που διανύουμε, κατά την οποία η οικονομική κρίση αφαιρεί εισόδημα από τα νοικοκυριά και πλανάται ο εφιάλτης της ανεργίας, η κυβέρνηση προώθησε τον περασμένο Σεπτέμβριο και προωθεί με την έκτακτη εισφορά τα γνωστά φοροεισπρακτικά μέτρα, με τα οποία πλήττονται από τις λανθασμένες επιλογές της κυρίως οι εργαζόμενοι. Δηλαδή αυτές τις λανθασμένες επιλογές τις πλήρωσαν και τις πληρώνουν και σήμερα ακριβά οι συνεπείς φορολογούμενοι και, κυρίως, οι μισθωτοί και οι συνταξιούχοι.

Υπενθυμίζουμε ότι τον περασμένο Σεπτέμβριο, μόλις η διεθνής χρηματοπιστωτική αναταραχή έγινε αισθητή και στη χώρα μας, ψηφίστηκε ο Νόμος 3697/ 2008, ο οποίος προκάλεσε έντονες αντιδράσεις με τα σκληρά φοροεισπρακτικά μέτρα και σηματοδότησε την έναρξη της πτώσης των ποσοστών της Νέας Δημοκρατίας. Το υπουργείο Οικονομίας και Οικονομικών εκτιμούσε ότι τα μέτρα αυτά θα αποδώσουν πρόσθετα έσοδα 4,1 δισ. ευρώ μέχρι το τέλος του 2010, από τα οποία τα περισσότερα αναμένεται να εισπραχθούν σε αυτήν την κρίσιμη χρονιά, το 2009.

Από την άλλη μεριά, η φοροδιαφυγή και η παραοικονομία πηγαίνουν σύννεφο, εξαιτίας της διαχρονικής ανικανότητας όλων των διαχειριστών της ελληνικής οικονομίας. Έτσι, τα έσοδα που χάνονται από την αδυναμία περιορισμού της φοροδιαφυγής καλούνται συχνά-πυκνά να τα καλύπτουν οι συνεπείς φορολογούμενοι, από τους οποίους προφανώς πολλοί καταβάλλουν προσπάθειες να

ενταχθούν στις στρατιές των φοροφυγάδων. Οι παράγοντες αύξησης της φοροδιαφυγής στη χώρα μας είναι πολλοί. Οι σημαντικότεροι είναι οι εξής:

– Πρώτον, ο Έλληνας αντιμετωπίζει έναν υψηλό οριακό φορολογικό συντελεστή. Αυτό τον αναγκάζει να χρησιμοποιεί κι άλλα «μονοπάτια».

– Δεύτερον, στη χώρα μας οι ποινές είναι υψηλές και πολλές φορές δυσανάλογες με το ύψος της παράβασης, αλλά, από την άλλη μεριά, η πιθανότητα αποκάλυψης της φοροδιαφυγής είναι σχεδόν μηδενική, εξαιτίας της ανεπάρκειας των αρμόδιων υπηρεσιών και της πολυπλοκότητας των φορολογικών διατάξεων, η οποία ευνοεί αδιαφανείς πρακτικές τις οποίες «αξιοποιεί» καταλλήλως ο φορολογούμενος για να «αμυνθεί»!

– Τρίτον, ο φοροεισπρακτικός και ο ελεγκτικός μηχανισμός στη χώρα μας έχει «στηθεί» όχι για να διευρύνει τα έσοδα από εκείνους που δεν πληρώνουν, αλλά από εκείνους που είναι… σίγουροι!

– Τέταρτον, το ίδιο το κράτος τα τελευταία τριάντα χρόνια δίδει συνεχώς «μαθήματα» φοροδιαφυγής με τις γνωστές προσκλήσεις για «την περαίωση» εκκρεμών φορολογικών υποθέσεων με εξαιρετικά ευνοϊκούς όρους για τους ασυνεπείς φορολογούμενους. Αυτό έχει οδηγήσει μακροχρόνια σε μεγαλύτερη φοροδιαφυγή, καθώς οι συνεπείς φορολογούμενοι αποφασίζουν να μην είναι πάντοτε «κορόιδα»!

Κι έτσι περνάνε τα χρόνια και εκλέγουμε κυβερνήσεις για να μας… «φεσώνουν»…