Πρόταση για να βγούμε από την κρίση
Η χώρα μας και ολόκληρος ο κόσμος διέρχονται την κρίση του αιώνα. Για να μπορέσουμε να την ξεπεράσουμε χρειάζεται θάρρος και τολμηρές αποφάσεις που θα στηρίζονται στο τετράπτυχο:
(Α) Μείωση των δαπανών: Αυτό θα επιτευχθεί με μείωση των θέσεων του δημοσίου τομέα, κατάργηση όλων των υπηρεσιών που δημιούργησε η Νέα Δημοκρατία για να βολέψει τα «γαλάζια παιδιά» (κόστος 300 εκατ. ευρώ τον χρόνο), κατάργηση όλων των αμοιβών διαφόρων διοικητικών συμβουλίων δημοσίων οργανισμών και ΔΕΚΟ, κατάργηση όλων των επιχορηγήσεων που αφορούν στον αθλητισμό αφού αποτύχαμε παταγωδώς τα δύο τελευταία χρόνια στις διεθνείς διοργανώσεις, αλλά και μείωση έως κατάργηση των αμυντικών δαπανών, ανεξαρτήτως των πιέσεων που δεχόμαστε από εξωτερικούς παράγοντες, αφού δεν πρόκειται να μείνουμε ανοχύρωτοι λόγω της παρουσίας μας στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Η μείωση των εξόδων κίνησης των κυβερνητικών και κρατικών υπαλλήλων και η περικοπή των εκτός έδρας, ανεξαρτήτως ιδιότητας, θα πρέπει να είναι άμεσης προτεραιότητας. Όλοι οι δημόσιοι υπάλληλοι, αστυνομικοί, διοικητικοί και οποιεσδήποτε άλλες ειδικότητες βρίσκονται ως διοικητική υποστήριξη σε πρόσωπα του κρατικού μηχανισμού, δημοσιογράφους, εφοπλιστές, τράπεζες, να επιστρέψουν στις υπηρεσίες τους.
(Β) Αύξηση των εσόδων του κράτους: Θα πρέπει να γίνει με εφάπαξ κεφαλικό φόρο για όλα τα υψηλά εισοδήματα του 2008, προοδευτική και αναλογική αύξηση του συντελεστή άμεσης φορολόγησης σε εισοδήματα άνω των 50.000 ευρώ, αύξηση του φόρου μεγάλης ακίνητης περιουσίας και του φόρου κληρονομιάς. Ο φόρος αλληλεγγύης που καθιερώθηκε όταν συνδέθηκε η Ανατολική με τη Δυτική Γερμανία και η σύνδεση της φορολογίας των επιχειρήσεων με τον αριθμό των απασχολουμένων σε αυτές, τα κέρδη τους αλλά και τις πιθανές νέες επενδύσεις τους, είναι αναγκαιότητα σ’ αυτήν την πολιτική συγκυρία. Ο έλεγχος του «πόθεν» και του «έσχες» αλλά ιδιαίτερα του «πόθεν» σε κοινωνικές ομάδες που έχουν προκαλέσει με τον πλουτισμό τους τα τελευταία χρόνια, δηλώνουν λίγα και ζουν πλουσιοπάροχα, θα είναι ένα άλλο μέτρο που θα μας βοηθήσει να βγούμε από την κρίση.
(Γ) Κοινωνικό πρόσωπο και πολιτική ευαισθησία: Είναι απαραίτητο να στηριχθούν ποικιλοτρόπως τα χαμηλά κοινωνικά στρώματα, δηλαδή οι άνεργοι, οι χαμηλόμισθοι και οι χαμηλοσυνταξιούχοι αλλά και άλλες κοινωνικές ομάδες όπως νέοι, μικρομεσαίοι, νέοι επιστήμονες, φοιτητές, γυναίκες, πολύτεκνοι και μετανάστες. Όχι βέβαια με ελεημοσύνες για ψηφοθηρικούς λόγους, αλλά γιατί αποτελούν πολύ μεγάλο μέρος του λαού, το οποίο μοχθεί για την Ελλάδα του σήμερα, η οποία δεν έχει καμιά σχέση με την Ελλάδα της δεκαετίας του ’50.
(Δ) Στήριξη της ανάπτυξης: Μόνη διέξοδος η συνταγή του Keynes, που υποστηρίζει ότι το κράτος οφείλει να επενδύει για να διατηρήσει τις θέσεις εργασίας αλλά και να τονώνει τη ζήτηση, που αναθερμαίνει την παραγωγή. Για να γίνουν όμως επενδύσεις απαιτούνται κεφάλαια και εδώ είναι το μεγάλο ζητούμενο για το ελληνικό κράτος. Τα 28 δισεκατομμύρια ευρώ που διέθεσε η κυβέρνηση στις τράπεζες, με στόχο να δανειοδοτήσουν τις μικρές και τις μεσαίες επιχειρήσεις, δεν αξιοποιούνται, γιατί οι τράπεζες δεν εμπιστεύονται κανέναν και θέλουν για κάθε δάνειο τις ασφαλιστικές τους δικλίδες, που είναι εμπόδιο και ανασταλτικός παράγοντας στην ταχεία εκταμίευση χρημάτων. Η ενεργοποίηση της Εθνικής Τράπεζας, του Ταμείου Παρακαταθηκών και Δανείων, της Αγροτικής Τράπεζας και του Ταχυδρομικού Ταμιευτηρίου και η δημιουργία υπηρεσιών εκταμίευσης και εξέτασης αιτημάτων των επιχειρήσεων σε όλες τις πόλεις της Ελλάδας, σ’ αυτήν τη φάση είναι «εκ των ων ουκ άνευ».
Τα προτεινόμενα μέτρα είναι δυστυχώς ιδιαιτέρως δυσάρεστα. Ένα όμως είναι σίγουρο, ότι για κάποιο μακρό χρονικό διάστημα καλούμαστε όλοι να περπατήσουμε «ξυπόλυτοι στα αγκάθια». Ο καθένας μας οφείλει όσο ποτέ άλλοτε να βάλει το χέρι βαθιά στην τσέπη, να πονέσει, να σκεφθεί, να ματώσει αλλά πάνω απ’ όλα να βάλει σημείο αναφοράς αυτό που είπε ο Πρόεδρος Κένεντι το 1960: «Μη ρωτάς τι κάνει η πατρίδα σου για σένα, αλλά τι κάνεις εσύ γι’ αυτήν».
Η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας χρεοκόπησε. Ο κ. Καραμανλής θα αποτελεί παράδειγμα προς αποφυγήν γιατί μόνο συμφορές και σκάνδαλα έφερε η διακυβέρνησή του. Κανείς Έλληνας δεν θέλει ν’ ακούσει το «Δυστυχώς επτωχεύσαμεν». Γιʼ αυτό, μετά και την «υπόθεση Παυλίδη», θα πρέπει να προκηρυχθούν το γρηγορότερο εκλογές ώστε ο λαός να δώσει τη σκυτάλη σε μια νέα κυβέρνηση για να αντιμετωπίσει τα θέματα της μεγάλης κρίσης με πρόγραμμα, θάρρος αλλά κυρίως με τόλμη και συνέπεια. Ας το ελπίσουμε.
*Ο Λεωνίδας Γρηγοράκος είναι γιατρός,
βουλευτής ΠΑΣΟΚ Λακωνίας και
αναπληρωτής καθηγητής Εντατικής Θεραπείας
του Πανεπιστημίου Αθηνών