Μπορούμε και μόνοι μας
Ο νέος αμερικανός Πρόεδρος, χωρίς υπερβολή, μας πούλησε στους Τούρκους. Ακόμη και στα Σκόπια φάνηκε γενναιόδωρος, γράφοντας στα παλιά του παπούτσια έναν σύμμαχό του, που μάτωσε γι’ αυτούς. Τι χειρότερο έκανε από τον Μπους; «Μακεδονία» ονόμασε τα Σκόπια ο πρώην, «Μακεδονία» και ο νυν… (Και εδώ ο κ. Καραμανλής θα έπρεπε να είχε παρέμβει στη Σύνοδο του ΝΑΤΟ, λέγοντας στον Ομπάμα ότι «κύριε Πρόεδρε, δεν ονομάζονται τα Σκόπια “Μακεδονία” αλλά FYROM» και θα ήταν η μεγαλύτερη προσφορά του στον Ελληνισμό).
Δεν μας φταίει όμως ο κύριος Ομπάμα. Και ο κάθε Ομπάμα. Τη δουλειά του κάνει. Τα συμφέροντα της χώρας του προστατεύει και προωθεί. Και για τον δικό του, αποκλειστικά, λαό ενδιαφέρεται… Και τα συμφέροντά τους σήμερα είναι στην Τουρκία, που αποτελεί κλειδί για συμφιλίωση με το Ισλάμ, τον μουσουλμανικό κόσμο και για τον Καύκασο και για το Ιράν και την προστασία των αγωγών. Δευτερευόντως τα συμφέροντα της Αμερικής είναι και στα Σκόπια ως μάτι – χέρι της Ουάσινγκτον για να «κατασκοπεύει» προς την πλευρά της «αρκούδας», που με τον Πούτιν άρχισε να ξυπνάει…
Τα συμφέροντά της κοιτάζει και επιβάλλει η Τουρκία. Με σκληρά παζάρια, έχοντας διαπραγματευτή σήμερα τον Ερντογάν, που όπως ΟΛΟΙ οι προηγούμενοι πρωθυπουργοί και πολιτικοί μπορεί να σφάζονται στο εσωτερικό, να απειλούνται με φυλακίσεις, αλλά στο εξωτερικό… άστρο λαμπρό τούς οδηγεί, το «Κοράνι» της εξωτερικής πολιτικής, που δεν τολμά κανείς να αγνοήσει ή να παραβιάσει, γιατί αλλιώς τον κρεμάνε, όπως κρέμασαν τον Μεντερές. Δεν είναι τυχαίο ότι ΠΟΤΕ η Τουρκία δεν έκανε μια χειρονομία καλής θέλησης να τα βρει μαζί μας, αντίθετα συνεχώς διεκδικεί μέχρι και την… Ακρόπολη!
Αυτό το ξεκάθαρο μάθημα ποτέ η Ελλάδα, εμείς οι Έλληνες, δεν μπορέσαμε να το αντιγράψουμε. Ποτέ! Ο καθένας έχει τη δική του γραμμή. Ξερόλες όλοι. Πάνω απ’ όλα η εγωιστική άποψη. Και η χώρα ας βουλιάζει. Περνάει σ’ άλλο κόμμα η εξουσία, η Ελλάδα μπαίνει σ’ άλλη ρότα. Λες και τα εθνικά μας θέματα έχουν χρώμα. Ότι οι έξωθεν απειλές και οι διεκδικήσεις δεν παραμένουν οι ίδιες… Χτίζει φιλίες και στενές σχέσεις μια κυβέρνηση με άλλες χώρες, με λαούς και έρχεται άλλος, ακόμη και ομοϊδεάτης, και τις γκρεμίζει. Με την Ελλάδα να ‘ναι χαμένη, αφού εγκαταλείπει, ξεχνάει, αδιαφορεί για τους φίλους της. Καλή ώρα όπως με τους Άραβες, όλο τον Αραβικό Κόσμο, όπου κλείσαμε τις πόρτες γιατί ο κ. Σημίτης είχε… αλλεργία απέναντί τους. Προτιμούσε τους ευγενείς της Ευρώπης. Κι αυτή η απομάκρυνση συνεχίστηκε και επί Καραμανλή, καταστρέφοντας τους παραδοσιακούς, ιστορικούς δεσμούς που είχε κάνει σημαία ο Ανδρέας.
Κανένας δεν μπορεί ν’ αμφισβητήσει ότι είμαστε σε πολύ δύσκολη θέση, από τη στιγμή που ο Ομπάμα τα έδωσε όλα στην Τουρκία. Και γίνεται δυσκολότερη με την κατάρρευση της οικονομίας μας και ήδη οι ξένοι άρχισαν να λένε ότι η Ελλάδα βρίσκεται στο χείλος του γκρεμού. Κατάσταση που κάνει πιο ευάλωτη στις πιέσεις και στους εκβιασμούς την πατρίδα μας… Κι αυτό είναι που δημιουργεί ανησυχίες και αγωνία για το τι μπορεί να συμβεί. Μήπως, μπρος σ’ αυτήν την αναβάθμιση της Τουρκίας από τη… φίλη μας (;) Αμερική σε ρόλο δραγουμάνου στην περιοχή μας, τρομάξουμε από τον φόβο κάποιας στημένης κρίσης και αρχίσουμε τις προσφορές και τις υποχωρήσεις μήπως και μας δώσουν κανένα… αντίδωρο…
Γι’ αυτό και η ψυχρολουσία που μας επιφύλαξε ο Ομπάμα θα πρέπει να μας κάνει πιο δυνατούς, πιο αποφασιστικούς και ανυποχώρητους. Να βάλουμε ΚΟΚΚΙΝΗ ΓΡΑΜΜΗ… Ως εδώ… Ούτε βήμα πίσω. Με ό,τι σημαίνει αυτό… Με απαραίτητη όμως μια προϋπόθεση. Ότι θα είμαστε όλοι γροθιά, κανένας, ούτε «γαλάζιος», ούτε «πράσινος», ούτε «κόκκινος», δεν θα παραβιάσει το «Ευαγγέλιο». Το μπορούμε. Το αποφασίζουμε; Τα κόμματα έχουν τον λόγο, κυβέρνηση και αντιπολίτευση. Είναι η ώρα του «1-1-4». Η στιγμή του καθενός μας…