«Μάχη» στη ΓΣΕΕ για τη διαχείριση του Ταμείου του ΛΑΕΚ
Πρόκειται για συμφωνία του προέδρου της ΓΣΕΕ Γ. Παναγόπουλου με τον πρόεδρο του ΣΕΒ ενώ κατηγορηματική είναι η αντίθεση της ΔΑΚΕ αλλά και των παρατάξεων της συνδικαλιστικής Αριστεράς (ΠΑΜΕ – Αυτ. Παρέμβαση) έστω και για διαφορετικούς λόγους.
Οξύτατος είναι ο γενικός γραμματέας της ΓΣΕΕ και πρόεδρος της ΔΑΚΕ Κ. Πουπάκης, σε δηλώσεις του στο «ΠΑΡΟΝ». Όπως λέει: «Εδώ δεν έχουμε καταθέσει συγκεκριμένες προτάσεις για την αντιμετώπιση της κρίσης και ειδικότερα των επιχειρήσεων που δοκιμάζονται και τις οποίες καλά καλά δεν γνωρίζουμε. Η διαχείριση μας μάρανε;». Και συνεχίζει ο κ. Πουπάκης, λέγοντας: «Το θέμα δεν είναι να πάρουμε τα λεφτά. Το θέμα είναι η αξιοποίησή τους. Εδώ δεν γνωρίζουμε την πραγματική κατάσταση των επιχειρήσεων, πώς θα αποφασίσουμε ποιος θα ενισχυθεί και ποιος όχι; Και γιατί, μέχρι στιγμής, δεν παρεμβήκαμε με συγκεκριμένες προτάσεις για την αντιμετώπιση των προβλημάτων; Επειδή δεν έχουμε προτάσεις…».
Οι εκπρόσωποι του ΠΑΜΕ, Γ. Μαυρίκος, Γ. Πέρρος, υποστηρίζουν ότι η διαχείριση των χρημάτων του ΛΑΕΚ από τους «δύο συνεταίρους» ΠΑΣΚΕ/ΓΣΕΕ και ΣΕΒ θα κινηθούν στην κατεύθυνση των προτεραιοτήτων που αυτοί θα θέσουν με βάση μάλιστα κοινή συμφωνία. Από την πλευρά του, ο αναπληρωτής πρόεδρος της Συνομοσπονδίας Αλ. Καλύβης (Αυτ. Παρέμβαση) αναφέρει ότι τα σχέδια των βιομηχάνων, που φαίνεται να τυγχάνουν της συναίνεσης της ηγεσίας της ΓΣΕΕ, παραπέμπουν στην πρόταση που είχε κάνει το 2004 ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ Γ. Παπανδρέου από το Λαύριο, η οποία έγινε γνωστή ως πρόταση «ανασφάλιστης εργασίας», ενώ ο Δ. Στρατούλης εκ μέρους του ΣΥΝ καταγγέλλει την κυβέρνηση ότι «πρόθυμα και δουλικά ικανοποιεί τα συμφέροντα των επιχειρήσεων…».
«Αντί τα χρήματα του ΛΑΕΚ να διακινούνται με υπουργικές αποφάσεις, εφόσον πρόκειται για εισφορές των εργαζομένων και των εργοδοτών, η διαχείριση είναι εύλογο ότι πρέπει να ανήκει στους ”αιμοδότες” της δομής αυτής» είναι το επιχείρημα της πλειοψηφίας (ΠΑΣΚΕ). Λογικό το επιχείρημα, με τη διαφορά πως καταρτίζονται σχέδια χωρίς προεργασία, χωρίς τις απαραίτητες δομές, και δυστυχώς, παρά την κρισιμότητα της κατάστασης, γίνονται «εν κρυπτώ» χωρίς τη δυνατότητα για μια ενιαία θέση όλων των συνδικαλιστικών δυνάμεων.