Η ΔΙΑΠΛΟΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΚΑΙ ΜΜΕ, ΜΕ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑΤΑ…
Μόλις οι επιχειρηματίες είχαν ένα πρόβλημα γινόταν ένας νόμος και αυτό επαναλαμβανόταν, με αποτέλεσμα το σημερινό νομικό αδιέξοδο και τις διάφορες εξυπηρετήσεις. Στον λόγο του ο Γιάννης Αλαφούζος περιέγραψε μια σειρά από περιπτώσεις που ο ίδιος θεωρεί πως η πολιτική εξουσία φωτογράφισε συμφέροντα επιχειρηματιών στον χώρο των Μέσων Ενημέρωσης. Ο πρώην υπουργός Τύπου, Ευάγγελος Βενιζέλος «σήκωσε το γάντι» και επισήμανε στον κ. Αλαφούζο πως πρέπει «να βάζουμε τον εαυτό μας στο επίκεντρο της κριτικής και της αυτοκριτικής», ενώ παραδέχτηκε πως «η Βουλή βρίσκεται αντιμέτωπη με τετελεσμένα γεγονότα», αφήνοντας όμως υπονοούμενα για περιπτώσεις που προφανώς θεωρεί πως ευνοήθηκε ο όμιλος Αλαφούζου. Η λεκτική αντιπαράθεση έγινε κατά τη διάρκεια της ημερίδας «Κράτος και Διαφθορά» που οργάνωσε η Διεθνής Διαφάνεια Ελλάς. Στο σκέλος των ΜΜΕ ο διευθύνων σύμβουλος του ΣΚΑΪ, Γ. Αλαφούζος είπε μεταξύ άλλων μιλώντας για την πρακτική της εκάστοτε κυβέρνησης:
«Έκανε ένα δώρο στο εκδοτικό κατεστημένο με σκοπό να κάνει ασύμφορη τη διαφήμιση στην τηλεόραση και το ραδιόφωνο και για αυτό απαγόρευσε ουσιαστικά την παροχή εκπτώσεων προς τους διαφημιζόμενους επιβάλλοντας φόρους και τέλη (51% τότε) στην αρχική τιμή, ενώ την ίδια στιγμή επέτρεψε στις εφημερίδες να διαχειρίζονται ελεύθερα την τιμολογιακή τους πολιτική. Η άνιση, αντιανταγωνιστική αυτή διάταξη, ισχύει έως σήμερα».
«Με τον ίδιο τρόπο, επέβαλε ένα ιδιόρρυθμο ιδιοκτησιακό καθεστώς στους τηλεοπτικούς σταθμούς, με μέγιστη συμμετοχή 25%, φωτογραφίζοντας μία και μόνο πολυμετοχική τηλεοπτική εταιρεία, στην οποία είχε παραχωρήσει άδεια, και καθιστώντας αδύνατο σε οποιονδήποτε άλλο να λειτουργήσει νόμιμα. Αποτέλεσμα; Όλοι λειτουργούσαμε, έως το 2007, με ”ψευδομετόχους” σε πλήρη και απόλυτη γνώση των εκάστοτε κυβερνήσεων».
«Ένα ακόμα παράδειγμα, ο νόμος Ρέππα για να νομιμοποιήσει σταθμούς που ήθελε να εξυπηρετήσει, χωρίς όμως να δώσει άδειες, γιατί με αυτόν τον τρόπο θα έλυνε το καθεστώς ομηρίας των ραδιοτηλεοπτικών σταθμών, σαν μάγος έβγαλε από το καπέλο του το προσωρινό καθεστώς της νόμιμης λειτουργίας. Δηλαδή νομιμοποίησε προσωρινά, χωρίς κανόνες και προδιαγραφές, ραδιοτηλεοπτικές επιχειρήσεις που λειτουργούν με αυτόν τον τρόπο, με ”νόμιμη λειτουργία” αλλά χωρίς άδεια, προσωρινά τα 12 τελευταία χρόνια. Έτσι ξεκίνησε μια μηχανή, με πλαστογραφίες και συναλλαγή, που δημιούργησε κανάλια του 090, νομιμοποίησε περιστασιακούς επιχειρηματίες και τους έδωσε τη δυνατότητα να εμπορεύονται το δημόσιο αγαθό της συχνότητας».
Βενιζέλος: «Με χαρά θα ψήφιζα
τον κ. Αλαφούζο»
Ο Ευάγγ. Βενιζέλος απάντησε μεταξύ άλλων τα εξής: «Ο νόμος για τα μέσα ενημέρωσης θέλω να θυμίσω σε εσάς και στον κ. Αλαφούζο, ο πρώτος νόμος που απέκτησε η ελληνική έννομη τάξη, ψηφίστηκε με συντριπτική πλειοψηφία, διότι το βασικό δόγμα ήταν τότε πως έπρεπε να γίνει δεκτός και από την αξιωματική αντιπολίτευση και μια εμμονή τότε της ΝΔ και του αρχηγού της ήταν να μην υπερβούμε το όριο του 25%, δοθέντος ότι η κυβέρνηση Τζανννετάκη είχε με ειδικό νόμο χορηγήσει την πρώτη άδεια στον πρώτο σταθμό με 4 εταίρους, δηλαδή με όριο συμμετοχής το 25%, το 1989.
Και στη συνέχεια είχε αποδεχθεί την πραγματικότητα ενός δεύτερου σταθμού, ο οποίος εμφανιζόταν με την κατανομή αυτή και ο οποίος λειτουργεί ως σήμερα και είναι ο ΑΝΤ1, ο δεύτερος.
Και εν πάση περιπτώσει το 2009 οι αντιλήψεις ήταν διαφορετικές, αλλά το 1994-95 κυριαρχούσε η αντίληψη της σπανιότητας των συχνοτήτων και της συχνότητας που είναι δημόσιο αγαθό και τη διαχειρίζεται το κράτος και την απονέμει ως προνόμιο με τεράστιο οικονομικό αντάλλαγμα, όπως φαντάζομαι ότι ξέρει ο κ. Αλαφούζος, διότι στη συνέχεια λειτούργησε ο σταθμός ΣΚΑΪ, μεταβιβάστηκε, μετασχηματίστηκε σε Alpha, με ποιες άδειες έγιναν οι αλλεπάλληλες μεταβιβάσεις με ό,τι υπεραξίες συνεπάγοντο.
Έχει, άρα, μεγάλη σημασία να βλέπουμε την ιστορία των φαινομένων και να βάζουμε τον εαυτό μας στο επίκεντρο της κριτικής και της αυτοκριτικής. Διότι τα αιτήματα προκύπτουν μέσα από τις ανάγκες της αγοράς. Και ξέρει και ο κ. Αλαφούζος πως πολλές φορές η Βουλή βρίσκεται αντιμέτωπη με τετελεσμένα γεγονότα τα οποία πρέπει να τα ρυθμίσει με τον α ή β τρόπο. Την ύπαρξη ενός σταθμού, τη μεταβίβαση ενός σταθμού, μια εισαγωγή στο χρηματιστήριο, τη συγκέντρωση ενός κεφαλαίου που πρέπει να αξιολογηθεί επωφελώς, παρά τις αρχικές υποσχέσεις του φυλλαδίου εγγραφής.
Μια πολύ θεμιτή και λογική αλλαγή πλεύσης, που πρέπει να ενισχύσει την ανεξαρτησία μιας εφημερίδας που έχει την ανάγκη από ένα ad hoc νόμο, ο οποίος πρέπει να ψηφιστεί από μια πλειοψηφία. (…) Να λέμε τι κάνουμε, να ξέρει ο κόσμος τι γίνεται, αλλά πρέπει να σας πω ότι ο πολιτικός στίβος είναι ανοικτός. Δεν υπάρχει ένα δεδομένο, ένα πολιτικό προσωπικό, μπορεί να κατέβουν κι άλλοι (…) Να κάνουμε τις δικές επιλογές. Να κληθούμε να ψηφίσουμε εμείς.
Εγώ με χαρά θα ψήφιζα τον κ. Αλαφούζο, αν έβαζε υποψηφιότητα, όπως θα ψήφιζα τον κ. Παπαγιαννίδη, τον κ. Μπακούρη, τον κ. Παπαλεξόπουλο. Να αναλάβουν το φορτίο αυτό κάποιοι».