Για μια φωτογραφία…
Ο Αρχιεπίσκοπος Αμερικής και το ελληνικό λόμπι προς τους αμερικανούς συνομιλητές τους. Όλοι αυτοί πρόβαλλαν την ανάγκη, τονίζοντας τον συμβολισμό μιας επίσκεψης του Προέδρου των Ηνωμένων Πολιτειών στο Φανάρι.
Και ενώ όλα εξελίσσονταν ομαλά, όλοι πίστεψαν ότι η επίσκεψη θα πραγματοποιείτο. Ξαφνικά όμως η τουρκική πλευρά αξίωσε από την αμερικανική να ματαιωθεί η προγραμματισμένη επίσκεψη στο Φανάρι. Επίσκεψη που θα συνέπιπτε χρονικά με την ομιλία του Προέδρου Ομπάμα στη Μεγάλη Εθνοσυνέλευση, όπου και θα επιβράβευε με τη φιλία του και την εκτίμησή του στην Άγκυρα και θα την αναγόρευε σε περιφερειακή δύναμη με κυρίαρχο λόγο στην περιοχή. Και αντί της επίσκεψης στο Φανάρι ο αμερικανός Πρόεδρος δέχθηκε την κορυφή της Ορθοδοξίας για δέκα μόλις λεπτά στο ξενοδοχείο του, και χωρίς μάλιστα να έχει εντάξει τη συζήτηση αυτή στο επίσημο πρόγραμμά του.
Όταν όμως η αδιαλλαξία της γείτονος επιβραβεύεται –και από άστοχες πολλές φορές συμπεριφορές ενθαρρυνόμενη…– πολλά και μελαγχολικά τα συμπεράσματα. Πολύ περισσότερο μάλιστα όταν συνοδεύεται από δηλώσεις, όπως αυτές του τούρκου πρωθυπουργού την επαύριο της επίσκεψης του Ομπάμα. Είπε ο κ. Ερντογάν ότι παρά τις αμερικανικές δηλώσεις περί υποστήριξης και επαναλειτουργίας της Χάλκης, ουδεμία σχετική κίνηση γίνεται.
Καθίσταται έτσι αντιληπτό πόσο αποτελεσματική είναι η μεθοδολογία που ακολουθεί η Άγκυρα και πόσο εσφαλμένη είναι η πολιτική του ανυποψίαστου θεατή που εφαρμόζουμε. Και έπεται η περιπέτεια της φωτογραφίας. Οι Αμερικανοί δεν τη δίνουν στη δημοσιότητα και τίποτε δεν αναφέρουν για τη συνάντηση Οικουμενικού Πατριάρχη – Ομπάμα. Μετά από διάφορες διεργασίες και απέραντο αριθμό σχολίων η περιπόθητη φωτογραφία δίνεται επιτέλους στη δημοσιότητα.
Ούτε λοιπόν η συνάντηση Ομπάμα – Πατριάρχη ούτε η… ελλειμματική φωτογραφία προσέθεσαν κάτι καινούργιο. Εξέπεμψαν όμως ένα μήνυμα. Το μήνυμα ότι η Άγκυρα είναι εκείνη που κινεί τα νήματα στην περιοχή και που υπαγορεύει με τα κελεύσματά της τις αποφάσεις της αμερικανικής διοίκησης. Μήνυμα erga omnes, που ασφαλώς ελήφθη από ποικίλους αποδέκτες.
Εμείς όμως για πόσο καιρό ακόμη θα παίρνουμε μηνύματα και θα τα αρχειοθετούμε; Για πόσο καιρό ακόμη οχυρωμένοι σε ψευδοδιλήμματα θα σιωπούμε; Και θα εκφράζουμε τη δήθεν ικανοποίησή μας ότι η συνάντηση Πατριάρχη – Ομπάμα έγινε και σαν απόδειξη θα περιφέρουμε τη φωτογραφία;
Συμφωνούμε ότι κάθε φωτογραφία έχει την αξία της και τον συμβολισμό της. Η συγκεκριμένη όμως τι αξία έχει και ποιον έπεισε;