Ανιστόρητος Πρόεδρος

Ήλθε ο νέος πλανητάρχης Ομπάμα –του οποίου την εκλογή χαιρετίσαμε με όλη την καλή μας θέληση, όχι γιατί πιστεύουμε ότι άλλοι θα λύσουν τα προβλήματά μας, αλλά διότι θεωρούσαμε ότι είναι απίθανο να είναι χειρότερη από τη διακυβέρνηση του Μπους του Μικρού– και ο οποίος ανάμεσα στα άλλα δήλωσε κατά την επίσκεψή του στη διπλανή –Γενοκτονική και Κεμαλική– Τουρκική «Δημοκρατία», ενώπιον της ντόπιας Εθνοσυνέλευσης:

«Στο τέλος του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου, η Τουρκία θα μπορούσε να είχε παραδοθεί στις ξένες δυνάμεις που προσπαθούσαν να διεκδικήσουν τα εδάφη της ή επιδίωκαν να ανασυστήσουν μια αρχαία αυτοκρατορία (!). Αλλά η Τουρκία επέλεξε ένα διαφορετικό μέλλον. Απελευθερωθήκατε μόνοι σας από τον ξένο έλεγχο. Και εγκαθιδρύσατε τη Δημοκρατία, η οποία αποσπά τον σεβασμό των ΗΠΑ και του υπόλοιπου κόσμου (!)».

Τι να πρωτοθαυμάσει κανείς σε αυτές εδώ τις φράσεις; Σε τι να αναφερθεί πρωτίστως; Θα επιχειρήσω να κάνω δύο επισημάνσεις:

– Α. Οι αναφορές του Προέδρου των ΗΠΑ συμπεριέλαβαν την Ελλάδα, αφού για την περίοδο της Μικρασιατικής Καταστροφής (και της Γενοκτονίας των Ποντίων από τον Κεμάλ και τους Τσέτες) μας χαρακτήρισε «ξένες δυνάμεις» και μας καταλόγισε προθέσεις «ανασύστασης μιας αρχαίας αυτοκρατορίας»… Προκλήσεις τα λόγια του ανιστόρητου πλανητάρχη, μαχαιριές ενάντια σε σύμμαχό του, που εκτός των άλλων βρέθηκαν μαζί σε δύο Παγκοσμίους Πολέμους, και αντίστοιχη επιβράβευση του επιτήδειου ουδέτερου. Σκαμπίλι για την Ελλάδα, που κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου έχασε το 10% του πληθυσμού της, πολεμώντας μαζί (και) με τους Αμερικανούς ενάντια στον φασισμό και τον ναζισμό. Εμείς αγαπητέ κ. Πρόεδρε των ΗΠΑ, είμαστε στην Ιωνία και στην Αιολία, σε όλη τη Μικρά Ασία, στον Πόντο, στην Πόλη – πριν από το Βυζάντιο, για 3.000 χρόνια. Άλλοι είναι οι επήλυδες, άλλοι είναι οι (πολύ μεταγενέστερα) εγκατεστημένοι στην περιοχή σημερινοί διεκδικητές της… Τι να σας πρωτοπούμε, άλλωστε; Δεν έχει ιδιαίτερη σημασία (για σας)…

Να ρωτήσουμε αν είχατε ακούσει για την «γκιαούρ Ισμίρ» έως το 1922; Να αναρωτηθούμε αν ακούσατε κάτι για τη Μικρασιατική Καταστροφή, την Ποντιακή Γενοκτονία, την Αρμένικη Γενοκτονία; Θα μας περνούσατε –και δικαίως– για αφελείς..

Επιτρέψτε μου μόνο μία φράση από το

βιβλίο του αμερικανού πρόξενου στη Σμύρνη του –οδυνηρού για μας– 1922, από το βιβλίο του: «Αναφορικά με την Τουρκία», (εκδ. Λιβάνης,1992): «Οι Τούρκοι δεν είχαν ποτέ την πρόθεση να δώσουν ίσες ελευθερίες σε όλους τους λαούς που είχαν την ατυχία να βρίσκονται στο έλεός τους. Όταν απέτυχαν να τους εκτουρκίσουν, η εναλλακτική λύση που είχαν ήταν να τους αφανίσουν – πολιτική που δεν χρειάζεται μακροπρόθεσμα σχέδια για να υλοποιηθεί».

– Β. Για την επιβράβευσή σας στο καθεστώς που εσείς ονομάζετε «Τουρκική Δημοκρατία» –μια γενοκτόνα αντιδραστική στρατοκρατία στην ουσία– και την κανακεύετε στο όνομα του παντρέματος της «Δημοκρατίας με το Ισλάμ», βοά ο τόπος. Ξέρετε, εδώ στα Βαλκάνια και την ανατολική Μεσόγειο, γνωριζόμαστε μεταξύ μας… Κατανοούμε τις ανάγκες σας για την ύπαρξη συμμαχιών στην περιοχή μας, την προσπάθειά σας να κάνετε την Τουρκία «χωροφύλακα» της ζώνης τούτης, «σταθμάρχη» σας και «υπάλληλο», γιʼ αυτό όλα τούτα τα τονωτικά προς τους φαντασμένους Νεο-Οθωμανούς. Όμως, στη χώρα που ενέπνευσε το κινηματογραφικό «Εξπρές του μεσονυκτίου», ρωτήστε για τη Δημοκρατία της: Τους Κούρδους, τους Αλεβίτες, τους ελάχιστους εναπομείναντες χριστιανούς Ρωμιούς και Ασσυρίους, τους Αρμενίους. Τους τούρκους αριστερούς και τα (μη ομιλούντα-βουβά) «λευκά κελιά»…

Το σημερινό imperium, όπως όλες οι μεγάλες και μικρότερες εξουσίες ανά τους αιώνες, (προσπαθεί να) ξαναγράψει Ιστορία κατά το δοκούν.

Όχι μαθήματα Ιστορίας σε αυτήν εδώ τη γειτονιά, κύριε Πρόεδρε!