«Έθαψαν» την καταγγελία για το καρτέλ του χάλυβα!
Η πλειοψηφία της ΕΑ αυτήν την εβδομάδα «έθαψε» τις καταγγελίες του, αλλά φαίνεται να τον δικαιώνει πλήρως η καλά τεκμηριωμένη άποψη του κ. Χρήστου Ιωάννου, του μοναδικού από τα οκτώ μέλη που επιμένει ότι θα πρέπει να γίνει πρόσθετη, επείγουσα έρευνα, για να εξεταστούν οι καταγγελίες και αντικρούει πειστικά την άποψη της πλειοψηφίας.
Ο επιχειρηματίας απεργός πείνας από το 2006 έχει προσφύγει στην Επιτροπή Ανταγωνισμού, καταγγέλλοντας ότι η εταιρεία του, Iron Tenco, έπεσε θύμα κατάχρησης δεσπόζουσας θέσης και οικονομικής εξάρτησης από χονδρέμπορο της ΣΙΔΕΝΟΡ, κυρίαρχης ελληνικής βιομηχανίας χαλυβουργικών προϊόντων. Η εταιρεία Λιανός, σύμφωνα με την καταγγελία, διέκοψε ξαφνικά και αναίτια την προμήθεια χαλυβουργικών προϊόντων στην εταιρεία του κ. Τενέζου, οδηγώντας την σε οικονομικό αδιέξοδο. Επιπλέον, ο καταγγέλλων επιχειρηματίας ισχυρίζεται ότι έχει καταθέσει στην Επιτροπή Ανταγωνισμού και στοιχεία που αποδεικνύουν εναρμονισμένες πρακτικές αύξησης των τιμών από όλες τις μεγάλες χαλυβουργίες, ανάλογα με αυτά που κατατέθηκαν και από άλλη πηγή αργότερα και προκάλεσαν αυτεπάγγελτη έρευνα της επιτροπής, με εφόδους στα γραφεία των εταιρειών, χωρίς μέχρι στιγμής αποτελέσματα.
Το δεύτερο σκέλος των καταγγελιών, σύμφωνα με τον κ. Τενέζο, δεν διερευνήθηκε καν από την Επιτροπή, ενώ με την απόφαση που εξέδωσε αυτήν την εβδομάδα, λίγο πριν αλλάξει η σύνθεσή της, «ενταφιάζει» και τις άλλες καταγγελίες του, κρίνοντας ότι μοναδική αιτία της διακοπής προμηθειών προς την Iron Tenco ήταν η υποτιθέμενη ασυνέπειά της στις πληρωμές. Η Επιτροπή έκρινε, μάλιστα, ότι δεν υπήρξε στην προκειμένη περίπτωση κατάχρηση δεσπόζουσας θέσης ή οικονομικής εξάρτησης από τον χονδρέμπορο, επειδή, όπως αναφέρει η απόφαση, η εταιρεία Λιανός είχε πολύ μικρά μερίδια της συνολικής αγοράς, δεν ήταν αποκλειστική αντιπρόσωπος της ΣΙΔΕΝΟΡ, ενώ και τα προϊόντα της τελευταίας θα μπορούσαν να υποκατασταθούν με άλλα, αντίστοιχα χαλυβουργικά προϊόντα, προκειμένου να συνεχίσει τη λειτουργία της η Iron Tenco.
Για κακή… τύχη των μελών της πλειοψηφίας, όμως, στην απόφαση ενσωματώθηκε, όπως σπανίως συμβαίνει, η συγκροτημένη, αντίθετη άποψη του οικονομολόγου Χρ. Ιωάννου, εκπροσώπου της ΓΣΕΒΕ στην Επιτροπή, ο οποίος τονίζει ότι πρέπει να διεξαχθεί πρόσθετη έρευνα από τη Γενική Διεύθυνση Ανταγωνισμού και να ολοκληρωθεί το αργότερο σε έξι μήνες, επειδή είναι βάσιμοι οι ισχυρισμοί του καταγγέλλοντος επιχειρηματία!
Ο κ. Ιωάννου, στις επτά πυκνογραμμένες σελίδες του σκεπτικού του, που αποκαλύπτεται σήμερα από το «ΠΑΡΟΝ», αναφέρει μεταξύ άλλων ότι, όπως φαίνεται από τα στοιχεία του φακέλου, η Iron Tenco παρουσίασε προβλήματα στις πληρωμές της μετά την εμφάνιση της καταχρηστικής συμπεριφοράς από τη χονδρεμπορική επιχείρηση. «Αυτό που προκύπτει από τα στοιχεία του φακέλου είναι το ακριβώς αντίθετο» (σ.σ.: από τα συμπεράσματα της πλειοψηφίας), τονίζει ο κ. Ιωάννου. «Έως τη στιγμή της καταχρηστικής εκμετάλλευσης της σχέσης οικονομικής εξάρτησης, ουδεμία ακάλυπτη επιταγή υπήρχε, αντιθέτως πληρώθηκαν από την Iron Tenco σε συντομότερες των αρχικά συμφωνηθεισών ημερομηνιών επιταγές αξίας 580.000 ευρώ».
Ο κ. Ιωάννου επισημαίνει με τεκμηριωμένη επιχειρηματολογία πολλά νομικά σφάλματα στο σκεπτικό της απόφασης, που οδηγούν στην εσφαλμένη, κατά τον ίδιο, απόφαση αρχειοθέτησης της καταγγελίας, τονίζοντας μεταξύ άλλων ότι τα προϊόντα της ΣΙΔΕΝΟΡ ήταν αναντικατάστατα για την Iron Tenco, επειδή πρόκειται για πολύ ισχυρή φίρμα και υπήρχε έντονο το φαινόμενο της εμπιστοσύνης των καταναλωτών στα προϊόντα της. Συνεπώς, χωρίς τα προϊόντα αυτά, που αρνήθηκε να πουλήσει η εταιρεία Λιανός, η Iron Tenco θα είχε σημαντικά μειονεκτική θέση έναντι του ανταγωνισμού, τονίζει ο κ. Ιωάννου.
Σε πρόσφατο άρθρο του (στην «Ημερησία») ο κ. Ιωάννου ανέφερε ότι «μία αιτία της έλλειψης αποτελεσμάτων είναι ότι η παρούσα Επιτροπή Ανταγωνισμού (…) εξακολουθεί ασχολούμενη κυρίως με “νεκροψίες” αντί με θεραπείες. Σχεδόν ουδέποτε τηρήθηκε η υποχρέωση έκδοσης αποφάσεων σε 6 ή 8 μήνες από την καταγγελία. Όχι στους 6 αλλά ούτε στους 26 μήνες. Έτσι, στις “νεκροψίες” οι καταγγέλλουσες επιχειρήσεις, έως ότου εξετασθεί η καταγγελία τους, έχουν (εξ)αφανισθεί από την αγορά και συχνά δικαιώνονται “μετά θάνατον”».
Στην περίπτωση του επιχειρηματία Θ. Τενέζου, ο οποίος επιμένει στην απεργία πείνας ίσως η «μακάβρια» μεταφορά του κ. Ιωάννου να αποκτήσει για πρώτη φορά και κυριολεκτική σημασία. Και όλα αυτά ενώ γίνεται πλέον προφανές από την ανάλυση του κ. Ιωάννου ότι οι καταγγελίες Τενέζου θα μπορούσαν να είχαν διερευνηθεί αποτελεσματικότερα, καταλήγοντας σε πολύ διαφορετικά αποτελέσματα, όχι μόνο για τον ίδιο τον επιχειρηματία, αλλά συνολικά για τους καταναλωτές και την εθνική οικονομία…