Η συμφωνία ΓΣΕΕ – ΣΕΒ προκαλεί ρήγμα στο εργατικό κίνημα
Στα άκρα οδηγείται ο «πόλεμος» που κηρύσσει το ΠΑΜΕ κατά της πλειοψηφίας της ΓΣΕΕ (ΠΑΣΚΕ – ΔΑΚΕ) με επίκεντρο το «προσχέδιο συμφωνίας» με τον ΣΕΒ για την από κοινού αντιμετώπιση των συνεπειών της κρίσης. Η ύπαρξη του προσχεδίου αυτού διαψεύδεται από τον πρόεδρο της ΓΣΕΕ Γ. Παναγόπουλο, την ώρα όμως που αξιόπιστη πηγή του ΣΕΒ επιβεβαιώνει την ύπαρξη συμφωνίας «με αγκάθι» δύο σημεία και μάλιστα υποστηρίζει ότι η αποσιώπησή της οφείλεται σε τακτικό ελιγμό εν όψει της γενικής απεργίας της 2 Απριλίου. Τα ηγετικά στελέχη του ΠΑΜΕ Γ. Μαυρίκος, Γ. Πέρρος και Χρ. Καρτσώτης εμφανίζονται πεπεισμένα ότι η εργοδοσία λέει την αλήθεια, μιλούν για «βαθύ αντεργατικό κοινό υπόμνημα 11 προτάσεων» ΣΕΒ – ΓΣΕΕ και καταγγέλλουν ότι αποκαλύπτεται η προσπάθεια να υπονομευθεί η αγωνιστική διάθεση των εργαζομένων και η οργάνωση της πάλης ενάντια στο κεφάλαιο… Στο στόχαστρο του ΠΑΜΕ και «το αισχρό κείμενο της Οικονομικής Κοινωνικής Επιτροπής (ΟΚΕ) της εθνικής κοινωνικής αναπτυξιακής συμφωνίας». Το ΠΑΜΕ και η συνδικαλιστική του ηγεσία καλεί τους εργαζόμενους «να γυρίσουν την πλάτη και να απομονώσουν τον εργοδοτικό και κυβερνητικό συνδικαλισμό».
Από εκπροσώπους της ΠΑΣΚΕ και της ΔΑΚΕ εκτιμάται ότι η ολομέτωπη επίθεση του ΠΑΜΕ σημαίνει πως έχει αποφασιστεί η επιλογή της διάσπασης και σε οργανωτικό επίπεδο της ΓΣΕΕ, ενώ διατυπώνονται διαφορετικές προσεγγίσεις από τα στελέχη τους. Άλλοι υποστηρίζουν ότι εν όψει και της γενικής απεργίας της ερχόμενης Πέμπτης, να παραμεριστούν στην παρούσα φάση οι συνεχείς και κλιμακούμενες επιθέσεις του ΠΑΜΕ και να αντιμετωπιστούν με «σκληρά μέτρα μετά», ενώ μια άλλη άποψη είναι «εδώ και τώρα ξεκαθάρισμα των σχέσεων ΠΑΜΕ – ΓΣΕΕ».
Η ρήξη στο συνδικαλιστικό κίνημα έχει δρομολογηθεί και, όπως φαίνεται, εκτός από τη σύγκρουση των συνδικάτων με εργοδοσία και κυβέρνηση, θα εξελιχθεί και σύγκρουση εντός της ΓΣΕΕ, με απρόβλεπτες τις εξελίξεις και τις συνέπειες. Σημειώνεται σχετικά πως η μετωπική αναμέτρηση σε επίπεδο ΓΣΕΕ δεν εμφανίζεται με την ίδια ένταση σε εργατοϋπαλληλικά κέντρα και ομοσπονδίες, όπως διαβεβαιώνουν πολλοί πρόεδροί τους που υποστηρίζουν ότι στον χώρο τους ισχύει «καθεστώς αλληλοανοχής». Ένα φαινόμενο που απαιτεί πολιτικές – συνδικαλιστικές εκτιμήσεις, γιατί είναι προφανές πως περιπλέκει την αναμέτρηση σε επίπεδο κορυφής.