επί του πιεστηρίου
Ήρθαν, είδαν και απήλθαν. Μιλάμε για την ομάδα της Σκότλαντ Γιαρντ που καλέσαμε μετά τα «Δεκεμβριανά» και τα τρομοκρατικά χτυπήματα. Δεν χρειάστηκε να δουν πολλά για να καταλήξουν σε συμπεράσματα για το τι πρέπει να γίνει. Να επιστρέψουμε στα μέτρα που ίσχυσαν και την περίοδο των Ολυμπιακών Αγώνων, είπαν. Και τα οποία είχαν τη ΣΥΝΑΙΝΕΣΗ όλων των κομμάτων και των πολιτικών. Εύκολα πράγματα, σαν το αβγό του Κολόμβου. Πολιτική βούληση χρειάζεται. Όσο πιο σύντομα υπάρξει τόσο καλύτερα θα είναι για τη χώρα κι εμάς.
Να κι ένα καλό νέο. Ο καθηγητής κ. Σίμος Σιμόπουλος, πρώην γενικός γραμματέας του υπουργείου Μεταφορών και Επικοινωνιών, τοποθετήθηκε με απόφαση του υπουργού Ανάπτυξης Κωστή Χατζηδάκη, πρόεδρος της ΡΑΕ (Ρυθμιστική Αρχή Ενέργειας). Σύμφωνα με πληροφορίες, την επιλογή του κ. Σιμόπουλου υποστήριξε ο πρόεδρος της Βουλής Δημήτρης Σιούφας. Η επιτυχία του κ. Σιμόπουλου είναι δεδομένη…
Και υποδείξεις προς την Ολομέλεια του Συμβουλίου της Επικρατείας κάνει ο επίτιμος για νʼ αλλάξει την απόφαση, να βολευτεί ο κ. Βωβός και να προχωρήσει η κατασκευή του εμπορικού κέντρου μαζί με το νέο γήπεδο του Παναθηναϊκού στον Βοτανικό. Αν δεν είναι αυτό παρέμβαση, και μάλιστα ωμή, που περιέχει και τον… εκβιασμό, ότι εξαιτίας της απόφασης διακοπής των εργασιών θα φύγουν οι επενδυτές, κύριε Μητσοτάκη, τι είναι; Κι εκείνοι που έκατσαν στο σκαμνί για το παραδικαστικό κύκλωμα τι περισσότερο έκαναν;
Θα το ξαναπούμε για άλλη μια φορά. Χαμηλώστε όλοι τις τιμές. Ξενοδόχοι, σούπερ μάρκετ. Όλα τα μαγαζιά! Δώστε ευκαιρίες, τη δυνατότητα στον καταναλωτή, την οικογένεια, στον κάθε πολίτη να ψωνίσει. Περιορίστε τα κέρδη. Αρκεστείτε τούτη τη δύσκολη εποχή ακόμη και στα ελάχιστα. Διαφορετικά χωρίς αγοραστές όλοι θα βρεθούμε στην ίδια μοίρα… Ενώ μπορούμε να την ξεπεράσουμε με τις μικρότερες αμυχές…
Στα τρία θέλουν τη μοιρασιά! Να μην τα παίρνει όλα ο ένας. Μιλάμε για τους εξοπλισμούς. Ο καβγάς για το πάπλωμα, όπως λέει ο λαός μας. Η δήλωση της Μέρκελ υπέρ των Σκοπίων δεν ήταν τυχαία και άνευ… στόχου. Το… μερίδιό της ζητάει η γυναίκα. Όχι όλα ο Αμερικανός. Το ίδιο και ο Σαρκοζί. Στα τρία σύμφωνοι, ας τους πει η Ελλάδα. Εν τη παλάμη και ούτω βοήσωμεν… Γιατί όχι; Κερδισμένοι θα ʼμαστε κι εμείς. Υπό την προϋπόθεση ότι θα είναι συνεπείς απέναντί μας…
Και η Μητρόπολη Κεφαλληνίας δεν υπέβαλε δήλωση για το Ενιαίο Τέλος Ακίνητης Περιουσίας (ΕΤΑΚ) για το 2008. Όχι βέβαια ότι το… ξέχασαν! Για να μην αποκαλυφθεί το τι έχουν ξεπουλήσει και τι έχει απομείνει από τις τεράστιες δωρεές, αλλά και παλιές ιδιοκτησίες. Το «ΠΑΡΟΝ» για άλλη μια φορά δικαιώνεται. Εδώ και 2-3 χρόνια το λέμε. Ότι ο Μητροπολίτης έχει μεταβληθεί σε κτηματομεσίτη…
Στη συζήτηση της Πέμπτης στη Βουλή για το νομοσχέδιο για να ψηφίζουν οι απόδημοι, ο πρόεδρος της Βουλής ρώτησε τον Καραμανλή μόλις πήγε στο βήμα:
– Πόση ώρα θέλετε, κύριε πρωθυπουργέ;
Και ακούγεται από κάτω να απαντά ο υφυπουργός Άμυνας Κώστας Τασούλας.
– Δυόμισι χρόνια, κύριε πρόεδρε…
Να ʼταν στο χέρι του Σιούφα, ασφαλώς θα τα έδινε… Και με το παραπάνω.
Την ώρα που διαδήλωναν την Πέμπτη και υποτίθεται θα γινόταν χαμός και θα ταρακουνιόταν το Σύνταγμα, δίπλα στον «Άγνωστο Στρατιώτη», μια όμορφη νυφούλα Γιαπωνεζούλα, με εντυπωσιακό νυφικό, με τον καλό της, φωτογραφιζόταν από δεκάδες φωτογράφους με φόντο το Σύνταγμα… Αυτό αποδίδει κατά τον καλύτερο τρόπο το κλίμα και το μέγεθος της συγκέντρωσης.
• Πέθανε ένα νέο παιδί, που αν πήγαινε γρήγορα το 166 πολύ πιθανόν να ζούσε σήμερα… Αλλά, όπως δήλωσε ο πρόεδρος των εργαζομένων, από τα 70 ασθενοφόρα λειτούργησαν μόνο τα 40, γιατί τα άλλα συμμετείχαν στην απεργία! Είναι δυνατόν να απεργεί το ΕΚΑΒ; Έστω και ένας εργαζόμενος; Μπορούν να κοιτάξουν στα μάτια τη μάνα του παιδιού που χάθηκε ΑΒΟΗΘΗΤΟΣ;
• Πώς άραγε εννοεί ο Μίμης Ανδρουλάκης μια «κυβέρνηση έκτακτης εθνικής ανάγκης ως προς τη σύνθεση που θα στηρίζεται στη μεγάλη πλειοψηφία του ΠΑΣΟΚ»; Και γιατί θα γίνει τότε (ασφαλώς εννοεί μετά από εκλογές) και δεν μπορεί να γίνει σήμερα; Και γιατί τότε η Νέα Δημοκρατία θα πρέπει να δώσει στο ΠΑΣΟΚ χέρι βοηθείας, που σήμερα δεν κάνει το ΠΑΣΟΚ; Ωραία τα λόγια Μίμη, αλλά πώς γίνονται πράξη είναι το δύσκολο… Γιατί από καλές προθέσεις έχουμε χρόνια χορτάσει.
Τέτοια διάθεση τη βλέπεις πουθενά σήμερα, Μίμη;