Για… κλάματα

Η πλατεία Κλαυθμώνος είναι μία από τις ιστορικότερες πλατείες της πόλης. Το όνομά της μας μεταφέρει σε παλαιότερες περιόδους της ελληνικής ιστορίας όταν οι δημόσιοι υπάλληλοι απολύονταν, εφόσον τις εκλογές τις κέρδιζε άλλο κόμμα και έκλαιγαν σ’ αυτήν τη μοίρα τους. Με πικρό χιούμορ ονομάστηκε λοιπόν πλατεία Κλαυθμώνος.
Ταιριάζει όμως το όνομα αυτό και στη σημερινή εικόνα της πλατείας; Όχι βεβαίως, γιατί μαζεύονται πάλι εκεί οι δημόσιοι υπάλληλοι για να κλάψουν, αλλά γιατί η εικόνα της πλατείας προκαλεί θλίψη σε όσους περνούν από αυτήν, ειδικότερα στο πίσω μέρος της, προς το παλιό υπουργείο Ναυτικών.
Το μπροστινό μέρος της επί της οδού Σταδίου βρίσκεται σε σχετικά καλή κατάσταση. Τα παρτέρια είναι υποφερτά, ο χώρος σχετικά καθαρός. Περίπτερα υπάρχουν, στάσεις λεωφορείων και τρόλεϊ, εκθέσεις και άλλες εκδηλώσεις κατά καιρούς διοργανώνονται, ενώ στις εκλογές η πλατεία συνήθως παραχωρείται για την εγκατάσταση του περιπτέρου κάποιου κόμματος.
Τραγικές και απαράδεκτες είναι όμως οι εικόνες των υπόλοιπων τμημάτων της πλατείας. Στο μέσον περίπου, στο πίσω δηλαδή μέρος της, βρίσκεται ένα απερίγραπτο κτίσμα. Απεριποίητο, φθαρμένο, εντελώς εγκαταλειμμένο, υψώνεται ένα παλιό κυλικείο. Είχε παλαιότερα, προφανώς, δημιουργηθεί για να λειτουργήσει ως χώρος αναψυχής. Δεν ήταν κακή ιδέα. Θα απέφερε άλλωστε και έσοδα στον Δήμο Αθηναίων. Άγνωστο γιατί σε κάποια στιγμή εγκαταλείφθηκε. Λέγεται ότι η εγκατάλειψη αυτή δεν ήταν άσχετη με τις επιθυμίες κάποιων ιδιωτών να λειτουργήσουν κυλικεία γύρω από την πλατεία με αποτέλεσμα να εγκαταλειφθεί το κυλικείο του δήμου.
Δίπλα περίπου στο κυλικείο αυτό υπάρχει μια μικρή παράγκα που μάλλον χρησιμοποιεί ο δήμος και συμπληρώνει το θλιβερό τοπίο αυτό. Στα παγκάκια, που ημικατεστραμμένα, άστεγοι κοιμούνται. Χαρτόνια απλωμένα τους προστατεύουν κάπως από το κρύο. Μερικοί έχουν κατασκευάσει με χαρτόνια και πλαστικά ένα είδος παραπήγματος Σε άλλα παγκάκια, θλιβερές υπάρξεις που είναι ολοφάνερο ότι κάνουν χρήση ναρκωτικών ουσιών, περιφέρονται σαν ζωντανοί νεκροί. Τα παρτέρια βρίσκονται σε άθλια κατάσταση, σκουπίδια υπάρχουν παντού. Φρίττει κανείς όταν διασχίζει το μέρος αυτό. Απέναντι από τα ιστορικά κτίρια της πλατείας και σε μικρή απόσταση από το Πανεπιστήμιο Αθηνών, στο κέντρο μιας περιοχής με μεγάλη εμπορική αλλά και γενικότερη δραστηριότητα από όπου καθημερινά διέρχονται χιλιάδες Αθηναίοι και ξένοι, υπάρχει αυτή η απαράδεκτη κατάσταση.
Καλά, ο Δήμος Αθηναίων δεν μπορεί να κάνει τίποτα για αυτό; Γιατί ανέχεται αυτήν την κατάσταση; Με τόσες χιλιάδες υπάλληλους και τόσες υπηρεσίες που διαθέτει, Καθαριότητας, Πρασίνου, Δημοτική Αστυνομία, ακόμη και ολόκληρο Ίδρυμα Αστέγων, τι κάνει; Τι κάνουν όλοι αυτοί; Δεν μπορούν να λύσουν το πρόβλημα; Και αν δεν μπορούν, γιατί υπάρχουν;
Ο δήμαρχος έχει πάει ποτέ εκεί; Του συνιστώ να επισκεφθεί τον χώρο. Η εικόνα της αθλιότητας και της εγκατάλειψης στο κέντρο της Αθήνας, σε μία από τις σημαντικότερες από τις πλατείες της, δεν μπορεί να συνεχιστεί άλλο. Είναι ντροπή! Μπορεί να διορθωθεί; Ασφαλώς ναι. Αλίμονο αν ο Δήμος Αθηναίων με την τεράστια υποδομή του, το πλήθος των υπηρεσιών του και τον τεράστιο προϋπολογισμό του δεν μπορεί να το λύσει. Χρειάζεται όμως, πολιτική βούληση και ανάλογη διάθεση. Υπάρχει; Ο καιρός θα δείξει.

ΠΛΑΤΕΙΑ ΚΥΡΙΑΚΟΥ (ΒΙΚΤΩΡΙΑΣ)
Μία από τις παλαιότερες και ωραιότερες πλατείες της Αθήνας. Μια περιοχή κάποτε ακριβή, όπου οι κατοικίες και τα διαμερίσματα κατοικούνταν από υψηλού εισοδηματικού επιπέδου Αθηναίους με παρουσία όχι μόνο στο εμπόριο και στις επιχειρήσεις αλλά και στις επιστήμες, στα γράμματα και τις τέχνες.
Τα βράδια στα κοσμικά ζαχαροπλαστεία συγκεντρώνονταν επώνυμοι Αθηναίοι και Αθηναίες για να συζητήσουν όχι μόνον τα θέματα της καθημερινότητας αλλά και γενικότερα ζητήματα που απασχολούσαν την ελληνική κοινωνία. Περιποιημένη την εποχή εκείνη η πλατεία, γεμάτη δένδρα και ανθισμένα παρτέρια ήταν τόπος όχι μόνο για τους μεγάλους αλλά και για τα παιδιά, ανάλογα με την ηλικία τους, πρωί και απόγευμα. Συχνά άλλωστε, τα αγόρια από το ιστορικό Βʼ Γυμνάσιο Αρρένων περνούσαν από εκεί, δίνοντας ένα ιδιαίτερο χρώμα. Η πλατεία ήταν τόπος αναψυχής όλες σχεδόν τις ώρες της ημέρας. Ένας χώρος ξεκούρασης στο κέντρο της πόλης.
Σήμερα τα πράγματα έχουν αλλάξει. Παντού υπάρχουν μικροπωλητές που απλώνουν όπου βρουν τα εμπορεύματά τους. Γιατί; Δεν μπορεί η Δημοτική Αστυνομία να τους συμμαζέψει; Η πλατεία δεν είναι τόπος εμπορίου. Οι καταστηματάρχες δεν είναι τα κορόιδα που πληρώνουν ενοίκια, μισθούς υπαλλήλων, φόρους, δημοτικά τέλη, ΙΚΑ και τόσα άλλα. Να βγουν όλοι μαζί στις πλατείες και τους δρόμους και να πουλάνε και αυτοί έτσι; Περισσότερα προφανώς θα κερδίσουν.
Εκεί οδηγεί η απίστευτη ανοχή της Πολιτείας στο παράνομο εμπόριο. Γιατί ασφαλώς δεν μπορούν να γίνουν δεκτές οι δικαιολογίες περί δήθεν περιορισμού κατά αυτόν τον τρόπο της εγκληματικότητας κυρίως των αλλοδαπών, οι οποίοι έτσι προσπορίζονται τα απαιτούμενα προς το ζην. Υπάλληλοι είναι οι άνθρωποι σε μεγάλα συμφέροντα… Διαφορετικά, πού τα βρίσκουν τόσα εμπορεύματα;
Τα βράδια, και όσο περισσότερο προχωράει η νύχτα, αισθάνεσαι ως περαστικός ότι η κατάσταση στην πλατεία είναι επικίνδυνη. Περίεργες φυσιογνωμίες και ύποπτες συναντήσεις, σου δημιουργούν αυτήν την αίσθηση. Διάφορα δημοσιεύματα στον Τύπο επιβεβαιώνουν το παράξενο αυτό κλίμα που υπάρχει στην πλατεία Βικτωρίας, κυρίως τις βραδινές ώρες.
Η σημερινή εικόνα της πλατείας καμία σχέση δεν έχει με αυτήν που υπήρχε παλιά. Αλήθεια δεν μπορεί ο Δήμος Αθηναίων αλλά και γενικότερα η Πολιτεία να αντιμετωπίσει όσα συμβαίνουν; Δεν μπορεί να περιορίσει το παράνομο εμπόριο; Δεν μπορεί να περιορίσει την ανασφάλεια; Δεν μπορεί να φροντίσει το πράσινο καλύτερα; Τα παρτέρια; Τα δένδρα; Δεν μπορεί με λίγα λόγια να ξαναδώσει στους Αθηναίους τη δυνατότητα να χαίρονται την πλατεία όπως παλιά; Λίγο ενδιαφέρον χρειάζεται. Και βεβαίως η πολιτική βούληση. Υπάρχει; Ο καιρός θα δείξει.

ΑΤΡΟΠΟΣ