Ένα ακίνητο διχάζει

Το θέμα αφορά την απόκτηση ακινήτου επί των οδών Σκιάθου, Αιλιανού και Ε. Καραβία στο 5ο Δημοτικό Διαμέρισμα για τη μετατροπή του σε χώρο κοινόχρηστου πρασίνου, υπόγειου σταθμού αυτοκινήτων και πεζοδρόμου.
Η αρχική πρόβλεψη έκανε λόγο για απαλλοτρίωση. Μάλιστα στον προϋπολογισμό του 2009 είχε δεσμευτεί ποσόν 2.184.000 ευρώ ως αποζημίωση για την απαλλοτρίωση του ακινήτου. Ο φερόμενος ωστόσο ως ιδιοκτήτης του ακινήτου με αίτησή του προτείνει την απευθείας αγορά του ακινήτου από τον δήμο στην τιμή των 5.500.000 ευρώ. Η νομική διεύθυνση του δήμου, σε απάντηση σχετικού εγγράφου της υπηρεσίας, καταλήγει ότι είναι δυνατή η απευθείας αγορά του περιγραφέντος ακινήτου που τελεί υπό απαλλοτρίωση με συγκεκριμένους όρους.
Ενδεικτική αποτίμηση του ακινήτου από το ΣΟΕ ανέρχεται στο ποσόν των 3.480.000 ευρώ. Η Διεύθυνση Σχεδίου Πόλεως με το 193533/27-11-2007 έγγραφό της εκτιμά ότι «με την αποζημίωση του ανωτέρου χώρου με τη διαδικασία της απαλλοτρίωσης οι υποχρεώσεις του δήμου ως προς την αξία του οικοπέδου είναι σχεδόν μηδενικές, ενώ θα βαρύνεται εξ ολοκλήρου με την αξία των κτισμάτων». Στο εισηγητικό που έχει συνταχτεί από τη Δημοτική Περιουσία επισημαίνεται ότι εάν ακολουθηθεί η διαδικασία της απαλλοτρίωσης η τιμή θα είναι πιο συμφέρουσα για τον δήμο σε σχέση με την απευθείας αγορά, επιπλέον οι υποχρεώσεις αναλογίζονται μεταξύ των παρόδιων ιδιοκτησιών και του δήμου, ενώ με την απευθείας αγορά το σύνολο του τιμήματος καταβάλλεται από τον δήμο.
Κατά την παράταξη που διοικεί, ο δρόμος της αγοράς, εφόσον πραγματοποιηθεί, είναι ο προτιμότερος μολονότι θα χρειαστεί ο δήμος να καταφύγει σε δανεισμό. Αυτό γιατί, όπως υποστηρίζεται από την πλευρά της, η διαδικασία απαλλοτρίωσης του ακινήτου θα χρειαστεί τρία και τέσσερα χρόνια, ενώ επιβαρύνει και τους παρόδιους ιδιοκτήτες. Η ένσταση των άλλων παρατάξεων έχει να κάνει με το αν το σύνολο των δημοτών της Αθήνας επιτρέπεται να επιβαρυνθεί με την καταβολή ενός ποσού κατά πολύ μεγαλύτερου από εκείνο που θα καταβαλλόταν μέσω της οδού της απαλλοτρίωσης.