Άγνωστος «Χ» η επόμενη μέρα για τη ΝΔ!

Και πώς να μη συμβαίνει αυτό, όταν το κυβερνών κόμμα ταλανίζεται από φαινόμενα παραφιλολογίας και σεναριολογίας περί διαδοχής στην ηγεσία της παράταξης, που φτάνουν –σε ορισμένες περιπτώσεις– στα όρια του πολιτικού αυτισμού…
Όσα στοιχεία και δεδομένα όμως κι αν καταγράφουν οι δημοσκοπήσεις (σας θυμίζουμε πως πριν από επτά μήνες κατέγραφαν τα άκρως αντίθετα), ο Κώστας Καραμανλής έχει ακόμη μπροστά του δύο χρόνια, ενώ έχει να αντιμετωπίσει και τη δυσμενή οικονομική συγκυρία. Ουδείς, λοιπόν, κατανοεί γιατί κάποιοι του δίνουν συνεχώς «παράταση πολιτικής ζωής».
Έτσι φτάσαμε σήμερα να συζητούν ορισμένοι για «σωτήρες» στη μετα-Καραμανλή εποχή του κόμματος. Με βάση μάλιστα την πρόβλεψη πως «ο τελευταίος θα χάσει τις εκλογές όποτε κι αν γίνουν και με μεγάλη διαφορά», ξεκίνησε όργιο φημών για την αντικατάστασή του, όποτε κι αν έλθει η ώρα, αναγκάζοντας τον ίδιο τον αρχηγό της ΝΔ να δηλώσει ότι θα πολεμήσει μέχρι τέλους με όλες του τις δυνάμεις και χωρίς να υπολογίζει το κόστος.
Στα σενάρια περί διαδοχής, πλην της «συνήθους υπόπτου» οικογένειας Μητσοτάκη, της Ντόρας Μπακογιάννη, υπήρξαν κι άλλοι μνηστήρες, θεωρώντας, όπως και η προαναφερόμενη, ότι έχουν θέση στην κούρσα της διαδοχής…
Κι εκεί άρχισαν ένα σωρό υποθέσεις.
Οι μνηστήρες…
Ο Αντώνης Σαμαράς δήλωσε «παρών». Το ίδιο ισχύει και για τον Δημήτρη Αβραμόπουλο. Όλοι χρησιμοποιούν σαν καραμέλα την, υποτιθέμενη, θέληση της κομματικής βάσης της Νέας Δημοκρατίας. Η κομματική βάση όμως δεν… ζει μέσα στην απελπισία όπως θεωρούν ορισμένοι. Έτσι κάποτε νόμιζε και ο Γ. Σουφλιάς κι έχασε από τον, απολύτως, τότε, ηττημένο Μιλτιάδη Έβερτ.
Νοοτροπίες και ισορροπίες
Οι νοοτροπίες της μιας και της άλλης πλευράς είναι δεδομένες και οι ισορροπίες λεπτές.
Οι παλαιοί θα θυμούνται ότι σε κάθε περίπτωση κρίσης του Καραμανλισμού, είτε βρισκόταν η ΝΔ στην κυβέρνηση είτε στην αντιπολίτευση, διάφοροι ευφυείς προέβλεπαν την προώθηση της Ντόρας διότι… κέρδισε αυτόν και είχε… γεύμα με τον άλλον και άλλες σχετικές εικασίες, οι οποίες την ώρα της κρίσης αποδεικνύονταν παραμύθια.
Υπάρχουν βέβαια κι εκείνοι που πιστεύουν ότι η αυριανή Νέα Δημοκρατία θα κερδίσει τη… μεθαυριανή ημέρα και θα εξελιχθεί ως πολιτικός οργανισμός εάν αλλάξει τη μαγιά με την οποία θα επιδιώξει στη μετα-ΠΑΣΟΚ εποχή να κυβερνήσει. Αν ηγηθούν νέοι άνθρωποι, οι οποίοι δεν θα θυμίζουν σε τίποτε την προηγούμενη εποχή της…
Και εν πάση περιπτώσει, αποτελεί πολιτικό, αλλά και επικοινωνιακό παραλογισμό να αποχωρούν οι νεώτεροι και κάποιοι μεγαλύτεροι να αναζητούν ακόμη την τύχη τους!
Μακριά από «βαρόνους» και «βαρονίσκους», που επί… δεκαπέντε χρόνια ήθελε ο Καραμανλής να τους διώξει κι όλο εις την… προτέραν κατάστασιν τους επανέφερε (είναι τουλάχιστον αστείο και εντελώς «αχρείαστο» να στηρίζουν ακόμη και σήμερα τον Καραμανλή οι «βαρόνοι»), μακριά από σωτήρες, που φθάνουν ή ξεπερνούν τα εξήντα χρόνια, μακριά από σωτήρες που θα αλλάξουν τη φυσιογνωμία της παράταξης…
Αφύπνιση από Καραμανλικούς
Είναι, βλέπετε, σύνηθες φαινόμενο στην πολιτική ζωή της χώρας, άξια, κατά τα λοιπά, στελέχη να μη θέλουν με τίποτα να κατανοήσουν ότι διέγραψαν τον πολιτικό τους κύκλο κι ότι δεν μπορούν πλέον να ακολουθήσουν τις εξελίξεις. Αντιθέτως, επενδύουν στον επικοινωνιακό μανδύα μιας δήθεν ασυλίας –λες και θα χαθεί ο κόσμος αν πάνε ορισμένοι σπίτι τους– και φτάνουμε σε λογικές περί μεταβατικού πρωθυπουργού.
Μόνο στη χώρα της φαιδράς πορτοκαλέας, όπου ηρωοποιούνται οι διαθέτοντες απλή λογική και οι «συναλλασσόμενοι», θα μπορούσαν να συμβούν αυτά. Ωστόσο, είναι ξεκάθαρο ότι όσα διαδραματίζονται το τελευταίο χρονικό διάστημα αφύπνισαν τους Καραμανλικούς. Γεγονός που θα φανεί, όπως τονίζουν και οι γνωρίζοντες, στις επόμενες δημοσκοπήσεις.
Η απόλυτη πλειοψηφία των Νεοδημοκρατών πιστεύει ότι η παράταξη έχει αναμφισβήτητο αρχηγό, τον οποίο δεν θα εγκαταλείψει εάν αποτύχει, ενώ είναι σίγουρο ότι οι έχοντες τη φιλοδοξία δεν θα είναι εκείνοι που θα τον αντικαταστήσουν εάν αποφασίσει να αποχωρήσει (ας νομίζουν ότι τους χρωστά η ιστορία μια θέση ηγετική).
Από την πλευρά του ο Καραμανλής θα κάνει καλά να υποστηρίξει εκείνους που έβαλαν έως σήμερα πλάτες στην ηγεσία του και να αφήσει πίσω του αυτούς που επιχείρησαν να τον υπονομεύσουν. Το μήνυμά που πλέον στέλνουν οι Καραμανλικοί, με συγκεντρώσεις μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας, είναι σαφέστατο: Πλανώνται αυτοί που νομίζουν (μαζί με τις επιχειρηματικές, επικοινωνιακές και δημοσιογραφικές ορντινάντζες τους) ότι o Καραμανλής δεν θα δώσει τη μάχη μέχρι το τέλος.
Ακόμη όμως και εάν ο ίδιος ο Καραμανλής μετά την παρέλευση ικανού χρονικού διαστήματος θελήσει να αποχωρήσει, θα βρεθεί λύση και δεν θα προστρέξει η παράταξη στα «απομεινάρια» του παρελθόντος, τα οποία είναι κι αυτά υπεύθυνα για τη σημερινή εικόνα της Νέας Δημοκρατίας…