MUSIC+ MEDIA

// Ραγδαίες είναι οι εξελίξεις στη μουσική βιομηχανία, όπου βλέπουμε γενναίες κινήσεις στα θέματα των τιμών των cd από τις δισκογραφικές εταιρείες.
// Ύστερα από παράπονα ετών από τους καταναλωτές για τις υπερβολικές τιμές των cd, γεγονός που τουλάχιστον στην Ελλάδα οδήγησε σε έξαρση της πειρατείας από τους «μαύρους», οι δισκογραφικές προσπαθούν, σε διεθνές επίπεδο, να αγκαλιάσουν την τιμή του «?9.99», την τιμή που επέβαλε σε όλη τη δισκογραφία ουσιαστικά το iTunes.
// Παρόλο που το συγκεκριμένο ζήτημα αποτέλεσε σημείο τριβής των εταιρειών με την Apple, αποδεικνύεται τελικά πως πρόκειται για μια ιδανική τιμή για τον καταναλωτή ο οποίος τη θεωρεί «δίκαιη», όπως προκύπτει από σχετικές έρευνες.
// Ο μόνος κίνδυνος είναι ότι οι περισσότερες δισκογραφικές παρουσιάζουν σ’ αυτές τις τιμές κυκλοφορίες με σημαντικά φθηνότερο πακετάρισμα, σε σημείο που κινδυνεύουν να απομακρύνουν τους μέχρι τώρα πιστούς αγοραστές του φυσικού τους προϊόντος, οι οποίοι έβλεπαν ότι εξακολουθούσε να υπάρχει αξία σε ένα καλό εξώφυλλο και ένα προσεγμένο booklet.
// Ένα album που πωλείται στα 9,99 ευρώ και δεν έχει αυτά τα στοιχεία, σε τι διαφέρει από ένα CDR που μπορεί να σου κατεβάσει και να γράψει ένα ανιψάκι σου;
// Μετά τη Sony, που ως SonyBMG πριν καιρό μπήκε στον χώρο των event με τη Showhat,
τώρα και η EMI προσεγγίζει πιο ολοκληρωμένα τους καλλιτέχνες της. Βλέποντας ότι δεν έχει ιδιαίτερο νόημα να ξοδεύουν για τη συνολική προώθηση ενός καλλιτέχνη, μόνο και μόνο για να εισπράξουν ένα μερίδιο των πωλήσεων των τραγουδιών του, δεν προχωρούν σε νέα συμβόλαια αν δεν αναλαμβάνουν συνολικά την
εκπροσώπηση των καλλιτεχνών.
// Αυτό το βλέπουμε ήδη να συμβαίνει επιτυχημένα με νέους καλλιτέχνες όπως η Ελεονώρα Ζουγανέλη, όμως εφόσον στην περίπτωση της Sony και μεγαλύτεροι, όπως η Έλενα Παπαρίζου, έχουν αποδεχθεί έστω και έμμεσα τέτοια σχέση, δεν θα αργήσουμε να το δούμε ως το μόνο μοντέλο συνεργασίας με «δισκογραφικές».
// Αλλαγές δρομολογούνται στο ραδιοφωνικό τοπίο. Παρότι υπάρχει μια μεγάλη συγκέντρωση σε τέσσερις ομίλους, ο αριθμός των «ανεξάρτητων» ραδιοφώνων είναι ακόμα σημαντικός, και η οικονομική συγκυρία θα σπρώξει πολλούς να επανεξετάσουν τη μοναχική τους λειτουργία.
// Αυτό δεν έχει ιδιαίτερη σημασία για τις δισκογραφικές, καθώς η εμμονή του Music Control
οδήγησε σε ομογενοποίηση του ρεπερτορίου της πλειοψηφίας των ραδιοφωνικών σταθμών και στη βαθμιαία εξαφάνιση οτιδήποτε διαφορετικού.
// Με εξαίρεση ελάχιστους ραδιοφωνικούς σταθμούς (Μελωδία, Best, Kosmos, κ.ά.), οι
υπόλοιποι κοιτάζονται μεταξύ τους και αντιγράφει ο ένας τα 15 κομμάτια που παίζει άλλος.
// Η «εγκαθίδρυση» του Music Control σε μια χώρα φαίνεται να έχει σαρωτικές επιδράσεις στο ραδιόφωνο, το οποίο είναι μέσο «πολιτισμού». Λίγα στοιχεία είναι ηλεκτρονικά διαθέσιμα για το τι έγινε στην Ελλάδα, όμως είναι ενδεικτικό το τι συνέβη σε δύο γειτονικές μας χώρες.
// Η Ρουμανία και η Βουλγαρία, παρόλο που άργησαν να εκδημοκρατιστούν, όταν το έκαναν αγκάλιασαν πλήρως την ελευθερία στα μέσα μαζικής ενημέρωσης. Στις χώρες αυτές, σε αντίθεση με ό,τι συμβαίνει στην Ελλάδα, η διείσδυση εναλλακτικών δικτύων είναι τέτοια, που σε εθνικό επίπεδο δραστηριοποιούνται εκατοντάδες ραδιοφωνικοί και τηλεοπτικοί σταθμοί.
// Ανάμεσα σ’ αυτούς και πολλοί μουσικοί,
οι οποίοι μέχρι πρόσφατα προσέφεραν τεράστια ποικιλία επιλογών στο κοινό. Μόλις έξι μήνες μετά τη λειτουργία του Music Control και την έναρξη της δημοσιοποίησης στοιχείων, η δυνατότητα επιλογής είναι παρελθόν. Σχεδόν όλοι παίζουν τα ίδια και η αλλαγή από σταθμό σε σταθμό μοιάζει μονότονη επανάληψη.
// Η τυφλή εμμονή κυρίως της δισκογραφικής βιομηχανίας στην υιοθέτηση τέτοιων στατιστικών εργαλείων οδηγεί σιγά σιγά στο θάνατο την ποικιλία στη μουσική. Αργά αλλά σταθερά οδηγούμαστε στο να υιοθετήσουμε σε παγκόσμιο επίπεδο πανομοιότυπους «ήχους» και πανομοιότυπη κουλτούρα.