Σημείο αναφοράς οι κατακτήσεις των εργαζομένων στα σοσιαλιστικά κράτη
Αυτό είναι το κεντρικό συμπέρασμα της απόφασης του 18ου Συνεδρίου του ΚΚΕ «για τις εκτιμήσεις και συμπεράσματα από την σοσιαλιστική οικοδόμηση στον 20ό αιώνα με επίκεντρο τη Σοβιετική Ένωση» που δόθηκε στη δημοσιότητα τις προηγούμενες μέρες. Το ΚΚΕ τονίζει ότι θα συνεχίσει την περαιτέρω έρευνα για τις σοσιαλιστικές χώρες και την πτώση του σοσιαλισμού στα τέλη της δεκαετίας του ’80 αλλά παραμένει σταθερό στην άποψή του ότι το συνολικό ισοζύγιο της προσπάθειας σοσιαλιστικής οικοδόμησης παραμένει θετικό. Μέσα και από την απόφαση του συνεδρίου διακηρύσσεται, όπως είναι φυσικό, το κομμουνιστικό όραμα ως στρατηγική του κόμματος και το ΚΚΕ δεν σηκώνει «μύγα στο σπαθί του» για αυτόν τον στόχο απαντώντας κατηγορηματικά σε όσους επιχειρούν να τον συκοφαντήσουν. Έτσι την περασμένη εβδομάδα η ίδια η Α. Παπαρήγα αναγκάστηκε να στείλει επιστολή στον ίδιο τον Γ. Παπανδρέου με αφορμή τις επαναλαμβανόμενες αντικομμουνιστικές αναφορές του Θ. Πάγκαλου.
Το ΚΚΕ αναφέρει βέβαια ότι την πορεία της σοσιαλιστικής οικοδόμησης στην Ευρώπη τη βλέπει και αυτοκριτικά με πλήρη συνείδηση ότι «και οι δικές μας αδυναμίες, θεωρητικές ανεπάρκειες και λαθεμένες εκτιμήσεις αποτελούσαν μέρος του προβλήματος». Η αναφορά αυτή προφανώς έχει να κάνει με την τάση εξιδανίκευσης των σοσιαλιστικών χωρών από το ΚΚΕ όλα τα χρόνια που ο υπαρκτός σοσιαλισμός ήταν «παρών» στις χώρες τις ανατολικής Ευρώπης, εξιδανίκευση που εμπόδισε τα στελέχη του κόμματος να δουν τις αδυναμίες και τις στρεβλώσεις που υπήρχαν σε αυτές τις χώρες και οι οποίες φάνηκαν καθαρά μετά την κατάρρευση των σοσιαλιστικών χωρών.
Πάντως το ΚΚΕ εκτιμά ότι παρά τα όποια προβλήματα των σοσιαλιστικών χωρών, το διαμορφωμένο σοσιαλιστικό σύστημα στον 20ό αιώνα «απέδειξε την ανωτερότητα του σοσιαλισμού έναντι του καπιταλισμού και τα τεράστια πλεονεκτήματα που παρείχε για την εργασία και τη ζωή των εργαζομένων». Επίσης αναφέρεται στην απόφαση του συνεδρίου ότι οι κατακτήσεις των εργαζομένων στα σοσιαλιστικά κράτη για αρκετές δεκαετίες ήταν σημείο αναφοράς και συνέβαλαν στην απόσπαση κατακτήσεων από το εργατικό και λαϊκό κίνημα των καπιταλιστικών χωρών. «Ο διεθνής συσχετισμός δυνάμεων, που διαμορφώθηκε μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο επέδρασε, ώστε τα καπιταλιστικά κράτη να υποχρεωθούν, σε έναν βαθμό, σε υποχωρήσεις και ελιγμούς, για να αναχαιτίσουν την επαναστατική γραμμή πάλης, να διαμορφώσουν συνθήκες ενσωμάτωσης του εργατικού κινήματος» τονίζεται χαρακτηριστικά στην απόφαση του συνεδρίου.
Εν κατακλείδι τονίζεται ότι οι κατακτήσεις που σημειώθηκαν στα σοσιαλιστικά κράτη, σε σύγκριση με το σημείο εκκίνησής τους, αλλά και σε σύγκριση με τη ζωή των εργαζομένων στον καπιταλιστικό κόσμο, «αποδεικνύουν ότι ο σοσιαλισμός έχει εγγενείς δυνατότητες για αλματώδη και συνεχή άνοδο της κοινωνικής ευημερίας και ολόπλευρης ανάπτυξης του ανθρώπου».
Την ίδια στιγμή κορυφώθηκε η χρόνια σύγκρουση του ΚΚΕ με τον Θ. Πάγκαλο ο οποίος, όπως είναι γνωστό, προέρχεται από τις τάξεις του. Η Α. Παπαρήγα -όπως αναφέρθηκε παραπάνω- έστειλε επιστολή στον Γ. Παπανδρέου διαμαρτυρόμενη για τις «ανοίκειες τοποθετήσεις του Θ. Πάγκαλου σε βάρος του ΚΚΕ πέρα από τα όρια τις φυσιολογικής πολεμικής αντιπαράθεσης». Αφορμή πρώτη, η εκτίμηση του Θ. Πάγκαλου ότι «ο χώρος του ΚΚΕ του βάζει γκαζάκια», εννοώντας προφανώς την περίπτωση δύο επιθέσεων που δέχθηκε ο ίδιος την ίδια μέρα στο γραφείο του και στο σπίτι της κόρης του. Αφορμή δεύτερη η ομιλία του Θ. Πάγκαλου σε συνέδριο αφιερωμένο στη μνήμη του πρώην γραμματέα του ΚΚΕ Γ. Φαράκου όπου δήλωσε ότι «αν το ΚΚΕ νικούσε το 1949 τότε θα σκότωνε όλους τους αντιφρονούντες Έλληνες και ένα μέρος στελεχών και μελών του». Μάλιστα η Α. Παπαρήγα δεν παραλείπει να συνδέσει τις παραπάνω απόψεις του Θ. Πάγκαλου με «την πάλαι ποτέ αντικομμουνιστική υστερία του παρελθόντος που χρησιμοποιήθηκε για να στείλουν πατριώτες κομμουνιστές στο εκτελεστικό απόσπασμα και τις εξορίες».