Μήπως… έχει στο χέρι ο πρώην Αττικής τον Αρχιεπίσκοπο Ιερώνυμο;

Μετά τη δημοσίευση από τον Άρειο Πάγο της απορριπτικής απόφασης στην αίτηση του πρώην Μητροπολίτη Αττικής Παντελεήμονα για να ξαναδικαστεί η υπόθεσή του στο πενταμελές Εφετείο Κακουργημάτων, η ποινή της εξαετούς φυλάκισής του για την κακουργηματική πράξη της κατάχρησης μεγάλου χρηματικού ποσού από τη Μονή Αγίου Εφραίμ Νέας Μάκρης έγινε τελεσίδικη και αμετάκλητη.

Ήδη διανύει τον πρώτο χρόνο (21/6/2008) της ποινής στις φυλακές Κορυδαλλού, έχοντας χάσει τη βεβαιότητα ότι θα επιστρέψει «δικαιωμένος». Σταμάτησε πλέον να τηλεφωνεί και να γράφει, προειδοποιώντας προς κάθε κατεύθυνση ότι «τώρα που θα αποφυλακιστώ θα τα πούμε». Πέραν τούτου, καλά πληροφορημένες πηγές της 6ης πτέρυγας των φυλακών Κορυδαλλού ψιθυρίζουν ότι έχει τακτικότατη τηλεφωνική επικοινωνία με τον Αρχιεπίσκοπο Ιερώνυμο και η… οικειότητά τους είναι φανερή.

Η «αθώωση»

Από την άλλη βλέπουν το φως της δημοσιότητας λεπτομέρειες του παρασκηνίου με αποφορά αρχιεπισκοπικής καμαρίλας. Μητροπολίτης του περιβάλλοντος Ιερωνύμου μας εμπιστεύτηκε ότι ήδη δύο από τους δικαστές – Μητροπολίτες πού αθώωσαν τον πρώην Αττικής διαρρηγνύουν τα ιμάτιά τους (ο ένας από αυτούς γραπτώς) και κατηγορούν ευθέως τον Αρχιεπίσκοπο ότι, ενώ τους έδωσε γραμμή να αθωώσουν τον υπόδικο Μητροπολίτη, αργότερα στο δελτίο Τύπου της 10/3/09 της Διαρκούς Ιεράς Συνόδου τούς «άδειασε» δηλώνοντας ότι κακώς δεν τον δίκασαν. Παράλληλα είναι ερευνητέο εάν για κάποιους από τους δικαστές-Μητροπολίτες έχει κατά το παρελθόν ακολουθηθεί επί προσωπικού η εύκολη «φόρμουλα» να τεθεί στο Αρχείο υπόθεσής τους.

Συνεχίζοντας ο ίδιος Μητροπολίτης την ενδιαφέρουσα διήγησή του, που θυμίζει σενάριο μεσαιωνικής ίντριγκας, αποκαλύπτει ότι σύμφωνα με πληροφορίες ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος πρώτα εξασφάλισε την πλειοψηφία των επτά Μητροπολιτών (σημ.: τον υποστήριξαν και οι επτά στην αρχιεπισκοπική κούρσα). Έπειτα έβαλε (μάλλον εν αγνοία του εν λόγω ότι χρησιμοποιείται, αφού συνυπέγραψε αργότερα και την επιστολή διαμαρτυρίας των 35 Μητροπολιτών που κυκλοφόρησε με τη σωτήρια για το κύρος της Εκκλησίας φροντίδα των Μητροπολιτών Ναυπάκτου Ιεροθέου και Πειραιώς Σεραφείμ) έναν εκ των πιστότερων εν γένει Μητροπολιτών υποστηρικτών του, αλλά και στην πρόσφατη αρχιεπισκοπική εκλογή, να «θηριομαχήσει» κατά της απαλλακτικής απόφασης, ώστε να υπάρχει άλλοθι-τεκμήριο αθωότητας του ενορχηστρωτή Αρχιεπισκόπου προς την κοινή γνώμη. Έτσι εξηγείται η δριμεία κριτική που τώρα του ασκούν τα επτά φερέφωνά του από το παρασκήνιο, ξεχνώντας ότι της νύχτας τα καμώματα τα βλέπει η μέρα και γελά και η πονηρία λαμβάνει πάντοτε τα επίχειρά της.

Οι μεθοδεύσεις αυτές, αντί να εκτονώσουν την κατάσταση, όπως υπολόγιζαν, την πόλωσαν περισσότερο, θυμίζοντας κυβέρνηση που αντιπολιτεύεται τον εαυτό της ή στην ποδοσφαιρική γλώσσα τα περί «αυτογκόλ».

Σύμφωνα με ασφαλείς πληροφορίες, ήταν έτοιμη να εκδοθεί «εν κρυπτώ και παραβύστω» η αθωωτική απόφαση του Συνοδικού Δικαστηρίου, ώστε να «διευκολυνθεί» και ο Άρειος Πάγος να ακολουθήσει στο ίδιο μοτίβο. Όμως η κατακραυγή και ο σάλος που ξέσπασαν για την απόφαση του Συνοδικού Δικαστηρίου ανέτρεψαν άρδην το καλό κλίμα που καλλιεργείτο στο ανώτατο δικαστήριο.

Μετά από αυτές τις μεθοδεύσεις, ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος, που θεώρησε ότι βγαίνει… αθώος του αίματος και του βαρύτατου πλήγματος που δέχθηκε η Εκκλησία, κινήθηκε για τη χαμένη αξιοπρέπεια του φυλακισμένου Μητροπολίτη.

Συσκέπτεται με Μητροπολίτες που δεν ελέγχει πλήρως, συναντά νομικούς για να εξεύρει… λύση για ένα θέμα που είναι λυμένο. Απευθύνθηκε και σε κυβερνητικούς παράγοντες με έναν και μόνο στόχο. Να μην εφαρμοστεί ο νόμος που προβλέπει σαν άλλο «αυτόματο διαζύγιο» την «αυτόματη» καθαίρεση του πρώην Μητροπολίτη Αττικής (που αρνείται ακόμα και σήμερα ως δείγμα καλής θέλησης να παραιτηθεί). Να μην εφαρμοστεί δηλαδή το αυτονόητο. Ό,τι ο νομοθέτης του Ν. 5383/1932 και ο Καταστατικός Χάρτης της Εκκλησίας (Ν. 590/1977) συνομολόγησαν ως Εκκλησία και Πολιτεία, δηλαδή ότι δεν είναι δυνατόν φυλακισμένος κληρικός για εγκληματική (πάνω από 5 χρόνια) ποινή να παραμένει κληρικός.

Είναι γνωστό ότι ο νόμος αυτός έχει πάμπολλες φορές εφαρμοστεί, οδηγώντας στην καθαίρεση απλούς κληρικούς. Γιατί θα πρέπει να αδρανοποιηθεί και να μην ισχύει σε Μητροπολίτες που πρέπει να έχουν ισχυρότερη «έξωθεν καλή μαρτυρία» από τους λοιπούς κληρικούς και να αποτελούν ηθικό παράδειγμα;

Ο Μακαριστός Χριστόδουλος προσπάθησε να «εκσυγχρονίσει» τον περί εκκλησιαστικής Δικαιοσύνης νόμο, αλλά πολεμήθηκε ανελέητα στην προσπάθειά του αυτή εντός και εκτός Συνόδου, πρωτίστως από την ομάδα των Μητροπολιτών που ανέβασε τον Ιερώνυμο στον αρχιεπισκοπικό θρόνο, μέχρις αποχωρήσεως κατά τη συζήτηση από την αίθουσα της Ιεραρχίας σημαντικού αριθμού Μητροπολιτών, μεταξύ των οποίων και ο Θηβών Ιερώνυμος!

Μάλιστα απʼ αυτούς 13 προσέφυγαν εγγράφως στον Οικουμενικό Πατριάρχη. Και βεβαίως όχι τυχαία… Ήξεραν πού χτύπαγαν την πόρτα. Στην απαντητική επιστολή του ο κ. Βαρθολομαίος διευκρινίζει ότι το Φανάρι «έχει καθήκον να εντοπίσει τυχόν αβλεψίας κατά την έως του νυν πορείαν της καταρτίσεως του Νομοσχεδίου περί της Εκκλησιαστικής Δικαιοσύνης» (2/4/2007).

Σιγή ιχθύος…

Στο μεταξύ, επισημαίνεται η πλήρης σιωπή για το θέμα αυτό του κατά τʼ άλλα λαλίστατου Μητροπολίτη Ζακύνθου. Ποιος τον αναγκάζει σε… σιωπητήριο; Τα ίδια ισχύουν και για τον πολυγραφότατο και δραστήριο Μητροπολίτη Νικόδημο Γκατζιρούλη, τον οποίο έβρισκε κάθε στιγμή μπροστά του ο Μακαριστός Χριστόδουλος. Άραγε, κάτι να του έχει υποσχεθεί ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος, γιʼ αυτό και έχει σφραγίσει το στόμα του; Πού κρύφτηκαν οι «παπάδες επαρχίας ορεινής Ελλάδας», που με σφραγίδες και αμέτρητα ανώνυμα και συκοφαντικά λιβελογραφήματα κατακεραύνωναν κάθε αξιόλογη ή μη πρωτοβουλία του Μακαριστού Χριστόδουλου, σκορπίζοντας δηλητήριο και λάσπη προς πάσα κατεύθυνση; Η σιωπή τους κατά τη μετά Χριστόδουλο περίοδο αποκαλύπτει την ταυτότητά τους, τους σκοπούς και την προέλευσή τους. Μήπως με τον θάνατο του Αρχιεπισκόπου Χριστόδουλου αποκαθάρθηκε η Εκκλησία, γιʼ αυτό σιώπησαν; Βεβαίως τι γνώμη έχουν για τις τελευταίες εξελίξεις και την υπόθεση του πρώην Αττικής δεν χρειάζεται να μας πουν, γιατί οι ίδιοι χαράσσουν ανεπιτυχώς τη γραμμή χειρισμού της από την ασφάλεια του παρασκηνίου.

Προσπάθειες ανατροπής

Ο κατά τʼ άλλα σιωπηλός Αρχιεπίσκοπος προσέτρεξε (17/3/2009) σε συνάντηση με τον υπουργό Δικαιοσύνης κ. Δένδια, προσπαθώντας να τον πείσει να ανεχθεί την παρανομία της μη εφαρμογής του επίμαχου άρθρου 160, αλλά ο υπουργός επιμένει: «Είναι δυνατόν τώρα να συζητήσουμε υπάρχουσες διατάξεις; Δεν έχει καμία έννοια αυτό το πράγμα. Νομίζω ότι η κουβέντα πάνω σʼ αυτό το θέμα έχει ολοκληρωθεί…».

Το ίδιο συνέβη και αργότερα και με την αιφνιδιαστική συνάντηση της Δευτέρας με τον πρωθυπουργό Κ. Καραμανλή, προς τον οποίο ενώ ο Αρχιεπίσκοπος πρόσφερε ως αντάλλαγμα «γη και ύδωρ», δηλαδή αφενός την εκποίηση της εκκλησιαστικής περιουσίας προς ενίσχυση των κυβερνητικών μέτρων για την οικονομική δυσπραγία και αφετέρου την υλοποίηση ενός «άτυπου» χωρισμού Εκκλησίας και Πολιτείας χωρίς ανάμειξη στα interna ο ένας του άλλου, ο πρωθυπουργός του αρνήθηκε το μοναδικό αντάλλαγμα που ζητούσε, όπως λέγεται, την αλλαγή του επάρατου άρθρου 160, δηλαδή την τροποποίηση του νόμου.

Σύμφωνα με καλά πληροφορημένες πηγές, έλαβε σαφείς ξεκάθαρες και κοφτές αρνητικές απαντήσεις για τη μη καθαίρεση του καταδικασμένου πρώην Αττικής Παντελεήμονα Μπεζενίτη.

Σώφρων Ιεράρχης παρατήρησε ότι η στάση αυτή, της… προστασίας του Μπεζενίτη, αποτελεί χρυσή ευκαιρία για τους υποστηρικτές του de jure χωρισμού Εκκλησίας και κράτους.

Έντονη εξάλλου είναι η δυσαρέσκεια του δικαστικού σώματος και σύννεφα σκιάζουν μια παραδοσιακά φιλική σχέση μεταξύ των λειτουργών της Δικαιοσύνης και της Εκκλησίας.

Ύστερα από την απόφαση της 9/3/2009 του Συνοδικού Δικαστηρίου για την τοποθέτηση στο Αρχείο της υποθέσεως (αθώωση) του πρώην Μητροπολίτη Αττικής Παντελεήμονα, η εκκλησιαστική Δικαιοσύνη εγκαλεί εμμέσως την πολιτική Δικαιοσύνη για κακοδικία, διότι τα ακλόνητα στοιχεία έπεισαν τους οκτώ ανώτατους δικαστικούς λειτουργούς για την ποινή (7 και 6 χρόνια αντίστοιχα) και απέρριψε την αναίρεση της έγκλεισής του στον Κορυδαλλό πρώην Αττικής.

Έγκυρες πληροφορίες αναφέρουν ότι θα κατατεθούν μηνύσεις κατά των μελών του Πρωτοβάθμιου για Αρχιερείς Συνοδικού Δικαστηρίου και του Αρχιεπισκόπου, με τις κατηγορίες της παράβασης των άρθρων 239β, 259, 261 και 262 του Ποινικού Κώδικα εάν δεν προχωρήσουν στην καθαίρεση Μπεζενίτη, όπως το άρθρο 160 του νόμου 5383/1932 προβλέπει.

Το διά ταύτα

Μητροπολίτης που υποστηρίζει πολύ τον Αρχιεπίσκοπο Ιερώνυμο, έχει ηλικία και γνωρίζει άριστα τα «τερτίπια» της αυλής του, με δεδομένη την προειδοποίηση του πρώην Αττικής τον Φεβρουάριο του 2005: «Θα πάρω πολλούς μαζί μου στον τάφο αν ανοίξω το στόμα μου… Αν μιλήσω θα γίνει σεισμός» («ΠΑΡΟΝ», 15/3/2009, «ΕΘΝΟΣ», 14/3/2009), πάγωσε τη συζήτηση και την ατμόσφαιρα ψιθυρίζοντας κάτω από τα μουστάκια του με σαρδόνιο χαμόγελο: «Μήπως “έχει στο χέρι” ο πρώην Αττικής τον Αρχιεπίσκοπο Ιερώνυμο;».

Οψόμεθα! Οι επόμενες μέρες θα δείξουν αν πράγματι ο Μπεζενίτης «κρατάει» τον Ιερώνυμο…