Κλειδί για την ανάπτυξη ο τριτογενής τομέας

Το τελευταίο συμβούλιο ECOFIN (Μάρτιος 2009) διαπίστωσε ότι η κρίση είναι βαθιά και θα χρειαστεί εκ νέου αναθεώρηση των προβλέψεων για την πορεία της ευρωπαϊκής οικονομίας. Μπήκε και στόχος το 2010 να είναι έτος ανάκαμψης.
Από τα έντεκα προγράμματα σύγκλισης τα οποία αξιολογήθηκαν, μόνο του Λουξεμβούργου και οριακά της Ολλανδίας κινούνται μέσα στα επιτρεπτά όρια. Από τις χώρες της Ευρωζώνης η Ισπανία, η Ιρλανδία, η Γαλλία, η Ελλάδα, η Μάλτα καθώς και στη συνέχεια η Γερμανία, η Ολλανδία, η Πορτογαλία, η Ιταλία, όπως επίσης το Βέλγιο, η Σλοβενία και η Σλοβακία παρουσιάζουν σημαντικό έλλειμμα.
Τα μέτρα που έχουν ληφθεί μέχρι τώρα από τα κράτη μέλη έχουν εξαντλήσει τα δημοσιονομικά περιθώρια και έχουν κοστίσει πάνω από 400 δισεκατομμύρια ευρώ. Οι μόνες χώρες που δεν αντιμετωπίζουν ιδιαίτερα προβλήματα όσον αφορά το έλλειμμα είναι το Λουξεμβούργο και η Κύπρος. Χώρες οι οποίες δεν έχουν πρωτογενή και δευτερογενή τομέα ιδιαίτερα ανεπτυγμένο, με αποτέλεσμα οι συνέπειες της κρίσης να είναι πιο περιορισμένες.
Το ελληνικό δημόσιο χρέος από το 28,6% επί του ΑΕΠ (Ακαθάριστο Εθνικό Προϊόν) που ήταν το 1980 εκτινάχθηκε σε μια δεκαετία στο 81% του ΑΕΠ. Η Νέα Δημοκρατία τη μικρή περίοδο που κυβέρνησε, ʼ90-ʼ92, το σταθεροποίησε, ενώ το 2003 το παρέλαβε σε ποσοστό 110 επί του ΑΕΠ! Το 2008 έπεσε στο 94%, ενώ το 2009 μεσούσης της οικονομικής κρίσης, δεν προβλέπεται να ξεπεράσει το 96,2%. Τα στοιχεία αυτά μας τα δίνει η Ευρωπαϊκή Επιτροπή και ο Οργανισμός για την Οικονομική Ανάπτυξη της Ευρώπης.
Από τʼ ανωτέρω συνάγεται ότι είναι τουλάχιστον προκλητικό και εξυπηρετεί προφανείς σκοπιμότητες το να παρουσιάζεται από την πλειονότητα των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης με κραυγές, διαμαρτυρίες και προσκλήσεις για παραίτηση της κυβέρνησης, η δήθεν αποτυχία της οικονομικής πολιτικής της.
Αντιθέτως από το 2004 και μετά έχει γίνει μια σημαντική προσπάθεια να νοικοκυρευτούν τα οικονομικά της χώρας και να ξεπεραστούν λογικές και πρακτικές της εικοσαετίας του ΠΑΣΟΚ και της περιόδου που ο Ανδρέας Παπανδρέου έδινε εντολή στον τότε τσάρο της Οικονομίας λέγοντας: «Τσοβόλα δώσʼ τα όλα». Αυτές οι πρακτικές μας οδήγησαν από το 28% του ΑΕΠ το ʼ80 στο 110% το 2003 και τον λογαριασμό αυτόν πληρώνουμε τώρα.
Οι άξονες ανάπτυξης της χώρας θα πρέπει να είναι πρωτίστως ο τριτογενής τομέας: Α. Τουρισμός – Πολιτισμός, Β. Ναυτιλία, Γ. Εμπόριο και ανάπτυξη των μικρομεσαίων επιχειρήσεων. Το γεγονός ότι η Ελλάδα δεν είχε βαριά βιομηχανία είναι ένας σημαντικός παράγοντας που δεν μας επηρέασε σε μεγάλο βαθμό η τεράστια διεθνής οικονομική κρίση.
Συμπερασματικά με το δεδομένο ότι η Κοινή Αγροτική Πολιτική αλλάζει και η βιομηχανία απαιτεί μεγαλύτερη ποσότητα, καλύτερη ποιότητα, χαμηλότερα ημερομίσθια, η Ελλάδα μπορεί να βγει από τη στενωπό της οικονομικής κρίσης προστατεύοντας τον πρωτογενή και δευτερογενή της τομέα και αναπτύσσοντας – εξελίσσοντας τον τριτογενή της τομέα. Με κραυγές και γενικόλογη αντιπολίτευση χωρίς προτάσεις και προγραμματισμένες πολιτικές θα βυθιστούμε στον πυθμένα στης οικονομικής θύελλας και της διεθνούς ανυποληψίας.
* Δικηγόρος-Διεθνόλογος
Μέλος Υπηρεσίας Στήριξης Κοινοβουλευτικού Έργου (ΥΕΣΚΕ) της ΝΔ
Αναπληρωτής Βουλευτής Β΄ Αθηνών .