Η Ακαδημία δεν μπορεί να συμπλέει με όσους έχουν συμβάλει στον ξεπεσμό των θεσμών
Από τον ακαδημαϊκό Ν. Κονομή πήραμε και δημοσιεύουμε την παρακάτω επιστολή:
«Κύριε Διευθυντά,
Μου απεστάλη ταχυδρομικώς φωτοτυπία αρθριδίου με τίτλο «Το χρέος της Ακαδημίας» («Καθημερινή» 13/3) του κ. Αλέξη Παπαχελά. Ο κ. Π. ως δημοσιογράφος νομίζει ότι μπορεί να παρεμβαίνει, επικριτικά μάλιστα, για όσα πράγματα έχει διαφορετική άποψη. Επιτιμά την Ακαδημία Αθηνών γιατί δεν εξέλεξε τον κ. Β. Θεοδωρόπουλο ακαδημαϊκό και ούτε λίγο ούτε πολύ τώρα πια «αντιλαμβανόμαστε όλοι γιατί η χώρα ταλανίζεται από μια πρωτόγνωρη κρίση αξιών!»
Οι Ακαδημαϊκοί που συμμετέχουν σε κάθε εκλογή είναι γύρω στους 35-37 και δεν μπορώ να απαντήσω εκ μέρους τους για ποιον λόγο δεν εξέλεξαν τον κ. Θ. Μπορώ όμως να πω τους λόγους για τους οποίους εγώ δεν ψήφισα κανέναν από τους υποψηφίους:
1) Δεν εγκρίνω την ίδρυση έδρας διπλωμάτη στην Ακαδημία. Όταν η ίδρυση της έδρας εγκρίθηκε από την ολομέλεια απουσίαζα σε αποστολή της Ακαδημίας στο εξωτερικό. Η Διπλωματία είναι μια πρακτική τέχνη του εφικτού και δεν έχει θέση στην Ακαδημία, όπως δεν έχει θέση π.χ. και η Οδοντιατρική. Από την ίδρυσή της η Ακαδημία (83 τόσα χρόνια) δεν είχε ποτέ έδρα Διπλωματίας. Εκείνο όμως που έχει ανάγκη η Ακαδημία είναι η έδρα Πολιτικής Επιστήμης, που παραμένει πολλά χρόνια κενή. Της προκήρυξης της έδρας, για την οποία ο λόγος, προηγήθηκε προκήρυξη της έδρας της Πολιτικής Επιστήμης και σ’ αυτήν υπέβαλαν υποψηφιότητα τέσσερις εγνωσμένοι πανεπιστημιακοί. Οι εισηγητές αντί να υποβάλουν την εισήγησή τους στην ολομέλεια, όπως νομίζω όφειλαν, «έπνιξαν» τη διαδικασία στην τάξη τους, ίσως παράνομα, και τώρα ήρθαν με την καινούργια έδρα.
2) Η καινούργια έδρα ονομάστηκε επεξηγηματικά «έδρα της Θεωρίας και Πρακτικής της Διπλωματίας». Ουδείς εκ των υποψηφίων, όσο γνωρίζω, έχει γράψει έστω και μία σελίδα για θεωρία της Διπλωματίας. Όταν έλαβα τον λόγο στη συζήτηση της ολομέλειας, υπογράμμισα τη βασική αυτή απουσία από το έργο των υποψηφίων και οι εισηγητές δεν είχαν τίποτε να αντιτείνουν. Τα λεγόμενα από τον κ. Π. «κλασικά πλέον συγγράμματα» του κ. Θ. δεν τα γνωρίζω. Δύο συγγράμματά του, «Οι Τούρκοι και εμείς» και το δοκίμιο για τον Θουκυδίδη που γνωρίζω, τα θεωρώ προχειρολογίες χωρίς καμιά εμβάθυνση και ας βραβεύτηκε μάλιστα το πρώτο από την Ακαδημία. Επομένως επισημαίνω παντελή έλλειψη σοβαρού θεωρητικού έργου των υποψηφίων στην έδρα που ζητούσαν να εκλεγούν.
3) Σε ό,τι αφορά την Πρακτική Διπλωματία όπου εστιάζονται οι έπαινοι για τον κ. Θ. (ήθος, επαγγελματισμός, σοφία), επειδή τυχαίνει να είμαι Κύπριος πρόσφυγας, γνωρίζω μερικά πράγματα για τη μαχητικότητά του απέναντι στην επεκτατική πολιτική της Τουρκίας. Ο κ. Π. πρέπει να έχει ακούσει για το λεγόμενο από μερικούς «Δόγμα Θεοδωρόπουλου». Σύμφωνα με αυτό η Ελλάδα δεν είναι σε θέση και δεν πρέπει να έρχεται σε αντιπαράθεση με την Τουρκία παρά μόνον εφόσον έχει εξασφαλίσει συμμαχίες. Η Ελλάδα θα πρέπει να βρει τρόπους κατευνασμού της Τουρκίας. Έτσι το Κυπριακό Πρόβλημα υπήρξε ο κακός δαίμονας στα Ελληνοτουρκικά (τελευταία αναφορά του κ. πρέσβη στο συνέδριο για τα οικονομικά του Πατριαρχείου στην αίθουσα Καρατζά της Εθνικής Τραπέζης). Αυτά, τη στιγμή που γνωρίζει πολύ καλά ότι την ελληνοτουρκική συνθήκη του 1930 (Βενιζέλου – Ατατούρκ) την παραβίασε η Τουρκία το 1932 με διεύρυνση της παραβίασης το 1934 και το 1942 κ.λπ. για να μην αναφερθώ στο έγκλημα του 1955. Σύμφωνα μάλιστα με την άποψη του κ. πρέσβη, η Κύπρος δεν επρόκειτο ποτέ να εισέλθει στην Ε.Ε. Όλα αυτά μου θύμισαν την αναφορά του Σεφέρη στους ψοφοδεείς και υποχωρητικούς Έλληνες πρέσβεις των οποίων ο κ. Θ. είναι πρύτανης.
Η Ακαδημία Αθηνών, κ. Π., δεν μπορεί να συμπλέει με τις διάφορες ομάδες, δημοσιογραφικές ή άλλες, που έχουν συμβάλει πολλαπλά στον ξεπεσμό των θεσμών. Σύμφωνα με τον οργανισμό της Ακαδημίας «τακτικά μέλη εκλέγονται Έλληνες διακρινόμενοι εις τας επιστήμας ή τα γράμματα ή τας καλάς τέχνας». Και νομίζω ότι η Ακαδημία πήρε την ορθή απόφαση να μην εκλέξει κανέναν από τους υποψηφίους, αφού δεν διέθεταν τα αναγκαία προσόντα. Η Ακαδημία έκανε το χρέος της με το παραπάνω σε ό,τι αφορά τον κ. πρέσβη. Τον βράβευσε για το βιβλίο του «Οι Τούρκοι και εμείς» και τον τίμησε με την ύψιστη τιμή του αριστείου».