Δεν έχουν να πληρώσουν το εφάπαξ!

Τι να περιμένει όμως κανείς από ένα Ταμείο που δεν ξέρει ούτε πόσα εισπράττει ούτε πόσους… πληρώνει, αφού δεν διαθέτει ούτε μητρώο ασφαλισμένων ούτε τμήμα μηχανογράφησης εσόδων!

Το Ταμείο Πρόνοιας Δημοσίων Υπαλλήλων (ΤΠΔΥ) που χορηγεί το εφάπαξ σε όλους τους δημόσιους υπαλλήλους της χώρας (πληρώνουν το 4% του μισθού τους) είχε έλλειμμα 6,5 εκατ. ευρώ το 2007 και 125,6 εκατ. ευρώ το 2008, ενώ σήμερα τα αποθεματικά του μόλις που φθάνουν μόνο τα 61 εκατ. ευρώ και το έλλειμμα υπολογίζεται στα 143,7 εκατ. ευρώ!

Να σημειωθεί ότι τα έξοδα του Ταμείου μετά το 2007 αυξήθηκαν το 2008 και το 2009 κατά 20%, ενώ τα έσοδα παρέμειναν καθηλωμένα!

Και όλα αυτά ενώ ο αριθμός των αιτήσεων για εφάπαξ που υποβάλλονται κάθε μήνα είναι περίπου 1.000 και τα μηνιαία έσοδα του Ταμείου, όπως είναι σήμερα τα πράγματα, φτάνουν τα 23,5 εκατ. ευρώ και επαρκούν για να ικανοποιήσουν μόνο 510 αιτήσεις! Οι υπόλοιπες μένουν στο… συρτάρι για το μέλλον, με αποτέλεσμα να εκκρεμούν ήδη 15.300 αιτήσεις για χορήγηση εφάπαξ και να απαιτούνται 657 εκατ. ευρώ για να ικανοποιηθούν!

Αλλά και στην υποθετική περίπτωση που βρίσκονταν αυτά τα χρήματα, το υπάρχον προσωπικό του Ταμείου έχει δυνατότητα να εκδώσει για φέτος μόνο 11.000 εφάπαξ και, για να το κάνει, θα χρειαστεί 150 εκατ. ευρώ παραπάνω από τις τρέχουσες εισφορές που εισπράττει! (Να σημειώσουμε ότι, σύμφωνα με αναλογιστική μελέτη που έγινε το 2003, το αναλογιστικό συνολικό έλλειμμα του Ταμείου φτάνει τα 2,8 δισ. ευρώ μέχρι το 2013.)

Ποιοι παράγοντες όμως συνέβαλαν στο να φτάσει το Ταμείο των Δημοσίων Υπαλλήλων λίγο πριν από το «κραχ» και να μην μπορεί να πληρώσει το εφάπαξ των ασφαλισμένων του;

1) Η προοδευτική αύξηση του αριθμού των δημοσίων υπαλλήλων προς συνταξιοδότηση.

2) Η μείωση των προσλήψεων στο Δημόσιο και τα ΝΠΔΔ, με αποτέλεσμα να υπάρξει και μείωση των εσόδων του Ταμείου.

3) Οι έξι νομοθετικές παρεμβάσεις που έγιναν και στοίχισαν στο Ταμείο 646,1 εκατ. ευρώ. Πιο συγκεκριμένα, α) η μονιμοποίηση των συμβασιούχων στοίχισε 524,8 εκατ. ευρώ, β) η μονιμοποίηση των εκπαιδευτικών 56,5 εκατ. ευρώ, γ) η ένταξη υπαλλήλων από τα Νοσηλευτικά Ιδρύματα του ΕΣΥ 35,9 εκατ. ευρώ, δ) ο αντιτρομοκρατικός νόμος 880.000 ευρώ, ε) η εξίσωση των αποδοχών των δικαστών με τις αποδοχές του ΕΣΥ 17,6 εκατ. ευρώ και στ) το αναλογιστικό ισοδύναμο στοίχισε 3,5 εκατ. ευρώ.

4) Οι διατάξεις εξαγοράς του χρόνου ασφάλισης για χρονιές που δεν καταβλήθηκαν τρέχουσες εισφορές στο Ταμείο.

5) Το ότι το Ταμείο δεν έχει μητρώο ασφαλισμένων (δεν γνωρίζει δηλαδή ποιοι και πόσοι είναι οι ασφαλισμένοι του) και επίσης το ότι δεν δημιουργήθηκε ποτέ μηχανογραφημένο τμήμα εσόδων, με αποτέλεσμα να μη γνωρίζει ούτε τι εισπράττει ούτε οπό ποιους! Με δυο λόγια, όλα δουλεύουν στο… περίπου! Και, φυσικά, από τη στιγμή που δεν υπάρχει μητρώο ασφαλισμένων, δεν μπορεί να συνταχθεί και αξιόπιστη αναλογιστική μελέτη που να εξασφαλίζει την αρχή της ανταποδοτικότητας και να προσδιορίζει τη βιωσιμότητα του Ταμείου.

Λέγεται ότι γιʼ αυτές τις «μαύρες –λογιστικές– τρύπες» της αδιαφάνειας το κράτος είχε βγάλει από την τσέπη του 13,6 εκατ. ευρώ από το 1973 μέχρι και το 1994!

Προφανώς όλα αυτά είναι αρμοδιότητα του Εισαγγελέα… Το ερώτημα όμως είναι τι γίνεται τώρα.

Υπάρχουν σκέψεις και εισηγήσεις για θεσμική αντιμετώπιση του προβλήματος με κάποια νομοθετική ρύθμιση, αλλά και άλλες προτάσεις για την άμεση αντιμετώπιση της ταμειακής ρευστότητας, που «χτύπησε κόκκινο». Αν και δεν γνωρίζουμε τι θα προκριθεί τελικά, σύμφωνα με τις πληροφορίες μας υπάρχει μια «δέσμη τριών προτάσεων» που χρήζουν νομοθετικής ρύθμισης.

Πιο συγκεκριμένα:

• Να υπάρξει εισφορά 2% σε κάθε πρόσθετη αμοιβή που θα έχει ένας δημόσιος υπάλληλος, κάτι που υπολογίζεται ότι θα αποφέρει στο Ταμείο επιπλέον έσοδα 60 εκατ. ευρώ τον χρόνο.

• Να δίνει ο κάθε νεοπροσλαμβανόμενος υπάλληλος τον μισό πρώτο μισθό του στο Ταμείο (έσοδα περίπου 3 εκατ. ευρώ) και όλοι οι υπόλοιποι να δώσουν μισό μισθό σε 36 δόσεις (υπολογίζουν επιπλέον 210 εκατ. ευρώ).

• Να υπαχθούν στο Ταμείο και οι υπάλληλοι αορίστου χρόνου και όσοι έχουν χρόνο υπηρεσίας λιγότερο από 15 χρόνια, αλλά χωρίς δυνατότητα εξαγοράς, αφού προτείνεται η κατάργηση αυτής της δυνατότητας.

Όσον αφορά την άμεση αντιμετώπιση της ρευστότητας του Ταμείου, κατʼ αρχάς προτείνεται η απευθείας χρηματοδότησή του από τον κρατικό προϋπολογισμό με 200 εκατ. ευρώ! Εάν αυτό δεν είναι εφικτό λόγω των σημερινών συνθηκών, προτείνεται δανεισμός με εγγύηση του Δημοσίου. Με 150 εκατ. ευρώ βγαίνει η χρονιά, ενώ με 200 εκατ. ευρώ θα φτάσουμε μέχρι τον επόμενο Μάρτιο! Τελευταία λύση είναι να πάρει δάνειο το Ταμείο από κάποια τράπεζα αλλά τις δόσεις να αναλάβει να τις καταβάλλει το Δημόσιο!

Με άλλα λόγια, ή βρίσκονται άμεσα τα 150 εκατ. ευρώ ή οι δημόσιοι υπάλληλοι ξεχνάνε το εφάπαξ τους!