ΦΟΒΟΙ ΓΙΑ ΠΤΩΣΗ ΤΗΣ ΑΓΟΡΑΣ ΚΑΤΑ 15%
Σε συζητήσεις με την κυβέρνηση βρίσκονται οι ιδιοκτήτες των τηλεοπτικών σταθμών για να αντιμετωπίσουν την κρίση. Η πτώση της διαφημιστικής δαπάνης θα καθορίσει και τις κινήσεις τους την επόμενη διετία, καθώς αν οι απώλειες είναι μεγάλες, αναπόφευκτα θα έχουν επιπτώσεις ακόμη και στον αριθμό των εθνικής εμβέλειας τηλεοπτικών σταθμών.
Οι ιδιοκτήτες των ιδιωτικών τηλεοπτικών σταθμών εθνικής εμβέλειας φαίνεται να ζητούν από την κυβέρνηση κάποιες «διευκολύνσεις» Ειδικότερα στο σκέλος της μετάβασης στην ψηφιακή τηλεόραση, εφόσον δεν μπορούν να υπάρξουν επιδοτήσεις, διεκδικούν να μην πληρώσουν, τουλάχιστον αρχικά, τέλη χρήσης φάσματος και να μην αποκτήσουν οι εταιρείες κινητής τηλεφωνίας μερίδιο στο ψηφιακό μέρισμα που θα προκύψει έπειτα από χρόνια, για να παρέχουν τηλεοπτικές υπηρεσίες. Το επιχείρημα -και εδώ- είναι η κρίση.
Ο φόβος των στελεχών είναι πως η διαφημιστική δαπάνη το 2008 θα πέσει κατά περίπου 15% στην τηλεόραση, γεγονός που σημαίνει πως ο συνολικός τζίρος των ιδιωτικών τηλεοπτικών σταθμών εθνικής εμβέλειας θα πέσει κοντά στα 500 εκατ. ευρώ. Βεβαίως από την άλλη πλευρά οι ιδιοκτήτες τηλεοπτικών σταθμών ευνοήθηκαν από τις κυβερνήσεις Σημίτη και Καραμανλή με την κατάργηση του ειδικού φόρου τηλεόρασης που έφτανε το 30%. Έτσι μόνο το 2007, από την κατάργηση του υπόλοιπου 5%, ο συνολικός κύκλος εργασιών της ιδιωτικής TV αυξήθηκε κατά 111 εκατ. ευρώ, στα 647 εκατ. ευρώ, από 536 εκατ. ευρώ το 2005.
Το προφανές είναι πως ένα μέρος από αυτά τα κέρδη που πήγαιναν στον κρατικό προϋπολογισμό θα έπρεπε να δοθούν από τους ιδιοκτήτες για να διατηρηθούν οι θέσεις εργασίας. Διότι, αυτό που τώρα επιχειρείται, είναι να βγουν από το «χαλί» όλες οι «οικονομικές τρύπες» των προηγούμενων ετών, με πρόσχημα την κρίση. Όλοι μιλούν για την κρίση στην τηλεόραση, κανείς όμως δεν μιλάει για τις ευθύνες των στελεχών και των ιδιοκτητών. Όμως τα νούμερα μιλάνε από μόνα τους. Η ελληνική τηλεόραση, με εξαίρεση το Mega, κυρίως ζημιογόνος είναι και μόνο το Alter και το Star βελτίωσαν τα τελευταία χρόνια τα οικονομικά τους.
Οι συσσωρευμένες ζημίες της ιδιωτικής τηλεόρασης μέσα σε 4 έτη αυξήθηκαν κατά 118.275.079 ευρώ. Το 2004, τη χρονιά των Ολυμπιακών Αγώνων ήταν στα 112.142.593 ευρώ, το 2005 αυξήθηκαν στα 174.999.050 ευρώ, ενώ το 2006 έφτασαν τα 201.034.869 ευρώ και πρόπερσι ανήλθαν σε 230.417.672 ευρώ. Τι σημαίνει αυτό; Το προφανές: πως η ελληνική αγορά δεν χωράει τόσους όμοιους εθνικής εμβέλειας σταθμούς, όπως επίσης ότι οι ιδιοκτήτες τους διατηρούν τις ζημιογόνες τους επιχειρήσεις διότι αποτελούν μοχλό πίεσης για τις άλλες τους δουλειές. Η κατοχή ενός εθνικής εμβέλειας τηλεοπτικού σταθμού στην Ελλάδα, σημαίνει συμμετοχή στη διακυβέρνηση της χώρας και αυτό έχει κόστος. Έχει όμως και λεφτά. Τα στελέχη των τηλεοπτικών σταθμών έκαναν πάρτι παράγοντας κατά μέσο όρο 50 σειρές τον χρόνο, εκ των οποίων οι μισές κόβονταν τον Νοέμβριο. Μυθικά ποσά 3 -4 εκατ. ευρώ δαπανούνταν στο σύνολο της ελληνικής τηλεόρασης, ενώ έφτασαν τα reality να στοιχίζουν 2,5 εκατ. ευρώ!