Δώσαμε στην Αλβανία και τον τελευταίο άσο που είχαμε
Η υπογραφή της συμφωνίας πραγματοποιήθηκε πριν από τρεις ημέρες και προκάλεσε απορίες, σχόλια και ερωτήματα, καθώς καλύφθηκε από πέπλο μυστικότητας και απόκρυψης των πραγματικών στοιχείων και παραμέτρων που οδήγησαν στην υπογραφή.
Η υπογραφή, λοιπόν, της Συμφωνίας Οριοθέτησης της αιγιαλίτιδας ζώνης και τις υφαλοκρηπίδας Ελλάδας – Αλβανίας έχει δύο όψεις:
Τη θετική, γιατί αναγνωρίζονται κυριαρχία και κυριαρχικά δικαιώματα στην αιγιαλίτιδα ζώνη και την υφαλοκρηπίδα –αντιστοίχως– στα νησιά Κέρκυρα, Οθωνοί, Ερεικούσα, όπως επίσης και στις μικρές βραχονησίδες που βρίσκονται στην περιοχή.
Σημειώνεται ότι η αναγνώριση αυτή, ειδικά για τους Οθωνούς, δεν ήταν αυτονόητη, καθώς σε παρόμοια διαδικασία οριοθέτησης των ζωνών αυτών με την Ιταλία, η Ελλάδα είχε δεχτεί την απαίτηση της
Ιταλίας για περιορισμό των κυριαρχικών δικαιωμάτων αναφορικά με την υφαλοκρηπίδα του συγκεκριμένου νησιού. Υπό την πίεση όμως υψηλόβαθμων στρατιωτικών παραγόντων, που συμμετείχαν στις διαπραγματεύσεις, η ηγεσία του υπουργείου Εξωτερικών μετέβαλε στάση και λογική, εγκαταλείποντας την υποχωρητικότητα που είχε επιδείξει έναντι των ιταλών διαπραγματευτών.
Για την ελληνοαλβανική συμφωνία,
όπως πληροφορείται το «ΠΑΡΟΝ», από στρατιωτικούς παράγοντες, καθώς όπως προαναφέραμε το ΥΠΕΞ έχει επιβάλει εμπάργκο στη σχετική πληροφόρηση, η αλβανική νήσος Σάσωνα, καθώς και οι παρακείμενες μικρές βραχονησίδες, συμφωνήθηκε να έχουν υφαλοκρηπίδα. Η ελληνική κυβέρνηση συμφώνησε δηλαδή να έχει το αλβανικό κράτος από εδώ και στο εξής πλήρη δικαιώματα επί της υφαλοκρηπίδας των νήσων αυτών!
Η αρνητική όψη της υποθέσεως αυτή έχει να κάνει με το γεγονός ότι το αλβανικό κράτος, με την υπογραφή της προαναφερθείσας συμφωνίας, κατοχυρώνει πλήρως τα χερσαία σύνορα με την Ελλάδα βάσει του Πρωτοκόλλου της Φλωρεντίας του 1925. Ήταν αυτό ο διακαής πόθος
όλων των αλβανικών κυβερνήσεων μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο και ιδιαίτερα του Εμβέρ Χότζα.
Η αναγνώριση των χερσαίων συνόρων, που είναι απότοκος της οριοθέτησης των θαλασσίων ζωνών, κλείνει την πόρτα στη διεκδίκηση εκ μέρους της Ελλάδας της κατοχύρωσης των δικαιωμάτων των Βορειοηπειρωτών βάσει κανόνων και συνθηκών του ΟΗΕ. Στην ουσία μάλιστα ακυρώνει την προσπάθεια για καταστατική αυτονομία περιοχών της Βορείου Ηπείρου. Προσπάθεια που ενθάρρυναν και τροφοδοτούσαν συνεχώς και αδιαλείπτως μεγάλοι πολιτικοί ηγέτες που κυβέρνησαν τον τόπο, όπως ο Ελευθέριος Βενιζέλος, ο Κωνταντίνος Τσαλδάρης, ο Νικόλαος Πλαστήρας, ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, ο Γεώργιος Παπανδρέου και υπό διαφορετικούς όρους και ο Ανδρέας Παπανδρέου.
Έχει μείνει ιστορικός ο λόγος του Γεωργίου Παπανδρέου στην ελληνική Βουλή, στον οποίο είχε επισημάνει μεταξύ άλλων:
«Η Βόρειος Ήπειρος αποτελεί αναπόσπαστο τμήμα της ελληνικής πατρίδος, καθηγιασμένο από τους τάφους των
ηρώων μας. Εκείνο, πάντως, το οποίο οφείλουν όλες οι ελληνικές κυβερνήσεις να γνωρίζουν είναι ότι το Βορειοηπειρωτικό υφίσταται! Και εκείνο το οποίο απαγορεύεται εις τον αιώνα είναι η απάρνηση του ιερού αυτού αιτήματος! Η διεκδίκησή μας για τη Βόρειο Ήπειρο είναι ιερά και απαραβίαστη».
Δεν πρέπει να διαφύγει την προσοχή μας πως, με τη συμφωνία που αποκαλύπτουμε, η Ελλάδα χάνει και το τελευταίο διαπραγματευτικό χαρτί που είχε στη φαρέτρα της προκειμένου να αναγκαστεί η αλβανική πλευρά να κατοχυρώσει τα προβλεπόμενα από το Διεθνές Δίκαιο δικαιώματα των Βορειοηπειρωτών.
Άλλη μία επικίνδυνη πτυχή αφορά στην υλοποίηση του συμφώνου φιλίας-συνεργασίας και καλής γειτονίας που είχε υπογράψει το 1996 ο τότε ΥΠΕΞ Θόδωρος Πάγκαλος με τον αλβανό ομόλογό του Άλφρεντ Σερέκι.
Το σύμφωνο αυτό παρέμεινε μέχρι σήμερα ανενεργό, καθώς μεταξύ άλλων προέβλεπε την «τακτοποίηση» των εκκρεμοτήτων των περιουσιών «που έχουν οι υπήκοοι του ενός μέρους στην επικράτεια του άλλου». Είναι αυτή η παράγραφος που εκμεταλλεύονται οι Τσάμηδες για να επιμένουν στις ανιστόρητες απαιτήσεις τους στην Ελλάδα.
Να σημειωθεί εδώ ότι έχει προκαλέσει αλγεινή εκτύπωση στις βορειοηπειρωτικές οργανώσεις η ταχύτητα με την οποία κινήθηκε η ΥΠΕΞ Ντόρα Μπακογιάννη στο συγκεκριμένο ζήτημα, κάτι που δεν έχει κάνει αντιστοίχως έναντι άλλων καυτών εκκρεμοτήτων της εξωτερικής μας πολιτικής. Θεωρείται δε αυτό απότοκος της έντονης δράσης του αμερικανικού παράγοντα και της αντίληψης που έχει για τον τρόπο και τα μέσα που πρέπει να χρησιμοποιηθούν ώστε να «τακτοποιηθούν» άμεσα όλες οι «βαλκανικές εκκρεμότητες» που στέκονται εμπόδιο στην αμερικανική πολιτική.
Τέλος, πρέπει να επισημανθεί ότι οι βορειοηπειρωτικές οργανώσεις είναι αποφασισμένες να αντιδράσουν έντονα –και όχι μόνον αυτές– στην κύρωση της συμφωνίας από την ελληνική Βουλή που φέρνει σήμερα στη δημοσιότητα η εφημερίδα μας.