H ΕΕ να αναλάβει τις ευθύνες της για τους λαθρομετανάστες

Στη χώρα μας σήμερα ευρίσκονται περισσότεροι από 200.000 παράνομοι μετανάστες. Παλιότερα προέρχονταν από τις χώρες των Βαλκανίων, της Κεντρικής Ευρώπης, της πρώην Σοβιετικής Ένωσης… Σήμερα προέρχονται από την Ασία, κυρίως την Κεντρική, αλλά ακόμη και από την Υποσαχάριο Αφρική. Η κύρια πύλη εισόδου τους είναι από Ανατολάς, κυρίως μέσω Αιγαίου. Η Τουρκία, ιδιαίτερα τους τελευταίους μήνες, δεν δείχνει διάθεση να περιορίσει τη μετανάστευση προς τις χώρες της Ευρώπης. Απεναντίας, τα μεγέθη δείχνουν τριπλασιασμό των παράνομων εισόδων. Η Ελλάδα ως χώρα της ΕΕ έχει υπογράψει και τηρεί τη Συνθήκη του Δουβλίνου, σύμφωνα με την οποία έχουμε υποχρεωθεί να διαχειριζόμαστε μόνοι μας και με δικά μας μέσα, όλον αυτόν τον αριθμό μεταναστών, εμποδίζοντας τη μετάβασή τους στις άλλες χώρες της Ευρώπης παρόλο που αυτό είναι η επιθυμία των περισσότερων.
Έτσι, η Ευρωπαϊκή Ένωση (ΕΕ) έχει «φορτώσει» στη χώρα μας ένα τεράστιο πρόβλημα. Πρέπει η Ελλάδα να βρει μόνη της τρόπους να τους επαναπροωθήσει στη χώρα καταγωγής τους ή να τους εντάξει στην ελληνική κοινωνία, κάτι που είναι πλέον αδύνατο να επιτευχθεί λόγω του τεράστιου αριθμού λαθρομεταναστών που έχουν εισέλθει στη χώρα μας τα τελευταία χρόνια. Η επιδείνωση της παγκόσμιας οικονομίας και η κρίση που έρχεται, επιταχύνουν τους ρυθμούς εισόδου των λαθρομεταναστών εξ Ανατολών οδηγώντας με μαθηματική ακρίβεια στην έκρηξη με τεράστιους κοινωνικούς και εθνικούς κινδύνους.
Η Ευρώπη αποφεύγει να αντιμετωπίσει αποτελεσματικά το πρόβλημα. Με το σύμφωνο που υπογράφηκε πρόσφατα (18/10/2008) προσπαθεί με γραφειοκρατικές αλλαγές να το προσεγγίσει (η υπογραφή συμφωνιών επαναπροώθησης στις χώρες καταγωγής να γίνεται από την ΕΕ και όχι από τις χώρες μέλη ξεχωριστά, κοινοί κανόνες για το άσυλο κ.λπ.) χωρίς φυσικά να αγγίζει και τον πυρήνα του σοβαρού πλέον προβλήματος.
Τι πρέπει να γίνει; Να αναλάβει τις ευθύνες της. Υπάρχουν κυρίως τρεις «πύλες εισόδου» μεταναστών -Ελλάδα, Ισπανία και Ιταλία- που καθεμία από αυτές έχει διαφορετικό «φόρτο» και διαφορετικές πληθυσμιακές και οικονομικές δυνατότητες απορρόφησης.
Ανάλογα με τις δυνατότητες κάθε χώρας της ΕΕ, να γίνει ένα «μοίρασμα» των «βαρών» για το ήδη υπάρχον φορτίο και ως προς την επαναπροώθηση στις χώρες καταγωγής τους και ως προς την ένταξή τους στις κοινωνίες όλων των χωρών-μελών. Για τις χώρες «πύλες εισόδου» και όσον αφορά στην Ελλάδα με την ιδιαιτερότητα του Αιγαίου, θα πρέπει να ζητηθεί πέρα των πόρων και η συνεργασία με ναυτικές μονάδες άλλων χωρών της ΕΕ για την αποτελεσματικότερη φύλαξη των ευρωπαϊκών ναυτικών συνόρων.
Ακόμη η ΕΕ θα πρέπει να πιέσει τις γειτονικές χώρες από τις οποίες διέρχονται οι παράνομοι μετανάστες -και έχει αυτήν τη δυνατότητα γιατί χρηματοδοτεί τις χώρες αυτές – να υπογράψουν μαζί της τη διακρατική συμφωνία για τον περιορισμό, αλλά και για την επαναπροώθηση στις γειτονικές χώρες αυτών που εισέρχονται μη νόμιμα στις χώρες «πύλες εισόδου».
Η Πολιτεία πρέπει να επιβάλλει την ευρωπαϊκή διάσταση του προβλήματος. Να υπογραμμίσει και την ανάγκη αλληλεγγύης σύμφωνα με τα ευρωπαϊκά κεκτημένα ώστε να αντιμετωπιστεί ένας σοβαρός κίνδυνος, που ξεπερνά την κοινωνική διάσταση και αγγίζει την εθνική για τη χώρα μας. Οι καιροί ου μενετοί.