Τι συμβαίνει με τη Δημοτική Αστυνομία του Πειραιά;
Υπάρχει ή δεν υπάρχει; Αστυνομεύει ή όχι την πόλη, Υπάρχει μόνο για να κόβει κλήσεις στα σταθμευμένα ΙΧ και μάλιστα κατ’ επιλογήν των δρόμων, ή τμημάτων κεντρικών δρόμων, του Πειραιά;
Και για να γίνουμε πιο σαφείς, κλήσεις «μοιράζονται» απ’ τη Δημοτική Αστυνομία κυρίως σε σταθμευμένα αυτοκίνητα εξαιρετικώς και μόνον στο κομμάτι που αφορά την έξοδο απ’ το δημαρχείο μέχρι την είσοδο στο γκαράζ του δήμου (το ερείπιο της πρώην Ραλλείου Σχολής), ενώ οι υπόλοιποι κεντρικοί δρόμοι του Πειραιά είναι γεμάτοι από παράνομα παρκαρισμένα αυτοκίνητα, χωρίς να επεμβαίνει κανένας.
Όποιος διασχίζει καθημερινώς την περιοχή του Δημοτικού Θεάτρου, κάτι αντίστοιχο με το Σύνταγμα ή την πλατεία Ομονοίας της Αθήνας, τη διασταύρωση δηλαδή των λεωφόρων Ηρώων Πολυτεχνείου και Βασ. Γεωργίου Α΄ έως τη λεωφόρο Γρηγόρη Λαμπράκη, (δρόμοι του Πειραιά ανάλογης βαρύτητας με τις οδούς Πανεπιστημίου, Σταδίου κ.λπ. των Αθηνών) αγανακτεί με το θέαμα που παρουσιάζουν οι δρόμοι αυτοί, όταν και στα δύο ρεύματά τους σταθμεύουν διάφορα ΙΧ αυτοκίνητα, τα οποία αφενός μεν κλείνουν τα ρεύματα κυκλοφορίας, εφετέρου δε δυσχεραίνουν την κίνηση στην πόλη, μια και οι κεντρικές αυτές λεωφόροι του Πειραιά οδηγούν στο κυριότερο λιμάνι της χώρας, λόγω δε του μικρού πλάτους τους παρουσιάζεται καθημερινώς ένα απίθανο μποτιλιάρισμα με τραγικές συνέπειες για την πόλη, το περιβάλλον και την ποιότητα ζωής των κατοίκων του Πειραιά.
Και δεν φθάνει μόνο αυτό, αλλά τις τελευταίες ημέρες, όπως καταγγέλλουν επαγγελματίες, επιστήμονες και άλλοι εργαζόμενοι στο κέντρο της πόλης, αντιμετωπίζουν την αδιαφορία της δημοτικής Αρχής και των τοπικών αρχόντων, όταν το κέντρο του Πειραιά, όπως η πλατεία Κοραή, η πλατεία Κολοκοτρώνη, η οδός Σωτήρος Διός κ.λπ., μετατρέπεται σε τουριστική ατραξιόν διαφόρων αυτόκλητων μουσικών με «ινδιάνικες φορεσιές» και πολλών άλλων, οι οποίοι εγκαθίστανται εκεί αυθαιρέτως και παίζουν τη μουσική τους στη «διαπασών» χρησιμοποιώντας μεγάφωνα μεγίστης ισχύος, με αποτέλεσμα να ενοχλούνται και να αδυνατούν να δουλέψουν οι εργαζόμενοι στις περιοχές αυτές (γιατροί, μηχανικοί, δικηγόροι, λογιστές, έμποροι κ.λπ. επαγγελματίες της περιοχής).
Η Αστυνομία δήλωσε αναρμόδια για τις καταγγελίες των πολιτών και τους παρέπεμψε στην Δημοτική Αστυνομία.
Οι πολίτες απευθύνθηκαν στην καθ’ ύλην πλέον αρμόδια Δημοτική Αστυνομία και κατήγγειλαν το γεγονός αυτό, εκεί όμως τους δηλώθηκε από υπάλληλο της Δημοτικής Αστυνομίας, (σ.σ. το όνομά της στη διάθεση όποιου ενδιαφέρεται) ότι αδυνατούν να απομακρύνουν τις ομάδες αυτές των διαφόρων αυτόκλητων μουσικών, περιορίζονται μόνον σε κάποιες συστάσεις (οι οποίες βεβαίως δεν έχουν το παραμικρό αποτέλεσμα) και επιπρόσθετα επειδή οι συγκεκριμένες ομάδες στερούνται ΑΦΜ, αδυνατούν να τους κόψουν κλήσεις (!). Αλήθεια από πότε για να σου κόψουν κλήση απαιτείται να δηλώνεις και τον ΑΦΜ σου; Και αν, για παράδειγμα, στο παράνομα σταθμευμένο αυτοκίνητό δεν υπάρχει κανείς, πώς κόβουν κλήση;). Αυτές οι καινοφανείς δικαιολογίες μόνον ως φαιδρές μπορούν να εκληφθούν και μόνον γέλια θα μπορούσαν να προκαλέσουν.
Είναι τραγικό ο Πειραιάς η εργατούπολη να μην μπορεί μέσω των εντεταλμένων οργάνων της να προστατεύσει τα δικαιώματα των δημοτών της και των εργαζομένων σε αυτήν από οποιονδήποτε τα παραβιάζει, στήνοντας μεγάφωνα, όπου, όποτε και σε όποια ένταση επιθυμεί χωρίς κανένα έλεγχο και να δημιουργεί μια απίστευτη κατάσταση σε βάρος των εργαζομένων και της πόλης, αλλά και άλλων δημοτών της, που για διάφορους λόγους (ασθένειες, νυχτερινή εργασία) επιθυμούν και δικαιούνται να βιώνουν ήρεμα και ήσυχα στην πόλη τους.
Οφείλει άμεσα ο δήμαρχος Πειραιά και σύμπασα η δημοτική Αρχή να ευαισθητοποιηθεί, αφού εκεί μπροστά του, μπροστά απ’ το δημαρχείο γίνονται όλα αυτά, και να λάβει μέτρα κατά των αυθαιρετούντων, που ταλαιπωρούν τον σκληρά δοκιμαζόμενο και εργαζόμενο πολίτη του Πειραιά. Άλλωστε γι’ αυτό τους ψήφισε ο πειραϊκός λαός, τον δημότη του Πειραιά εκπροσωπούν και αυτόν υποχρεούνται να στηρίζουν, αν μάλιστα θέλει να αναγνωρίζεται ως σοβαρή δημοτική Αρχή, οφείλει άμεσα να βάλει τέλος στην ασυδοσία οποιουδήποτε προσπαθεί να «παίξει» με την ποιότητα ζωής των δημοτών της.