Τα ʼμαθες τα νέα πατέρα;

Μεγαλεία, πατέρα… Νόμιζαν ότι θα μου τη φέρουν, αλλά τους πρόλαβα… Μάζεψα στο μαντρί τον… φίλο σου τον Σημίτη… Ούτε που βγήκα έξω να τον υποδεχθώ… Τον αφόπλισα… πριν απασφαλίσει, που θα ‘λεγε και ο Πολύδωρας… Και τώρα μύγα δεν κουνιέται… Όχι θ’ άφηνα τον Πάγκαλο να παίξει τα παιχνίδια του. Θυμήθηκε τον Σημίτη. Να τον τιμήσει. Από δήμαρχος κλητήρας. Πού; Ευρωβουλευτής… Ξέχασε που έλεγε ότι επί Σημίτη διαλύσαμε τη χώρα… Ούτε ο Καραμανλής δεν το θυμήθηκε… Γιατί αν το θυμόταν θα ‘βαζε τον Αντώναρο να το πετάξει…

Αλλά και ο Σημίτης, ε; Στρατιώτης. Ξέχασε που τον έθεσα εκτός Κοινοβουλευτικής Ομάδας. Από σένα το αντέγραψα. Ξέχασε που ενώ ο Καραμανλής τού είχε προτείνει, ύστερα από συνεννόηση, να μπει στην Επιτροπή Σοφών, με πρόεδρο τον δικό σου, τον Γκονζάλες -καλό παιδί, ε;- εγώ τον έκοψα και αντ’ αυτού έβαλα μια κοπελίτσα, τη Νικολαΐδου. Και νομίζει τώρα πως θα τον καλέσουν στις Βρυξέλλες… Θα κουραστεί να περιμένει…

Α, ξέχασα να σου πω το μεγάλο νέο. Ανένηψε ο Ψυχάρης… Συνεμορφώθη μόλις πήρε το μήνυμα ότι το «Βήμα» είναι απέναντί μου. Και βγήκε την Κυριακή και να ύμνους. Ξεσπάθωσε υπέρ μου. Μ’ έχρισε από τώρα νικητή των εκλογών. Κι ότι ετοιμάζω τους νέους καταλόγους της εξουσίας. Ούτε μια κακιά κουβέντα… Και ο Άγιος φοβέρα θέλει…