Παρθενώνας, το προσκυνητάρι της ανθρωπότητος

Όσο κι αν προσπάθησα να δικαιολογήσω την πρόσφατη συμπεριφορά των συμβασιούχων που εργάστηκαν στο παγκοσμίου φήμης Ιστορικό Μνημείο της Ακροπόλεως, εστάθη αδύνατον. Καίτοι οι εργασθέντες στα αθάνατα αυτά μνημεία του τόπου μας γνώριζαν ως συμβασιούχοι ότι η εργασία τους αυτή θα είχε ημερομηνία λήξεως, με τον τρόπο διεκδίκησης των όποιων δικαίων τους επιλέγουν να προκαλέσουν ζημιά στη χώρα και ταλαιπωρία και απογοήτευση στους επισκέπτες, που ούτε υπεύθυνοι είναι για τα προβλήματά των ούτε μπορούν να κάνουν κάτι. Αντίθετα, έπρεπε να σκεφθούν ως υπεύθυνοι ότι η εργασία των στον ευαίσθητο αυτόν χώρο δημιουργεί μόνο προϋποθέσεις για τους εργαζομένους αυτούς, ώστε όταν δημιουργηθούν ανάγκες προσλήψεων να έχουν προτεραιότητα σε αυτές και τίποτε άλλο.
Αυτά βέβαια για τους εργατοπατέρες-καθοδηγητές με τη λαθεμένη και επιζήμια σκέψη είναι ψιλά γράμματα. Διότι δεν δίστασαν να ωθήσουν τον προβληματισμένο πρώην εργαζόμενο σ’ αυτές τις ακραίες πράξεις, καταπατώντας κάθε στοιχείο ανθρωπίνου δικαιώματος. Δηλαδή μη επιτρέποντας στους ξένους προσκυνητές του Παρθενώνα την είσοδο σε αυτό το παγκοσμίου φήμης ιστορικό μνημείο της πατρίδος μας και στερώντας τους τη μοναδική ίσως ευκαιρία της ζωής τους να δουν και να προσκυνήσουν την Ιστορία μας.
Δεν φταίνε σε τίποτε οι ξένοι επισκέπτες, κι όμως τιμωρούνται και παράλληλα δυσφημίζεται η πατρίδα μας από αυτούς που έπρεπε με δέος και ιστορική ευθύνη να τη διαφημίζουν. Έχει ενδιαφέρον, στην προκειμένη περίπτωση, να δούμε τι σκέφτεται ένας Τούρκος την εποχή της Τουρκοκρατίας για τον Παρθενώνα και την Ακρόπολη. Έχει βρεθεί μια επιστολή του Κιουταχή προς τον Βεζίρη της Βούλας, που δεν έφτασε ποτέ στον προορισμό του, γιατί έπεσε στα χέρια των Επαναστατών. Μεταξύ άλλων ο Κιουταχής γράφει για την Ακρόπολη: «… Το φρούριο της Αθήνας, καθώς σας είναι γνωστό, είναι παλαιόθεν οικοδομημένο εις πέτραν υψηλήν και δύσβατον. Επειδή είναι τόπος παλαιότητας και παλαιόθεν εβγήκαν εξ αυτού του τόπου πολλοί περιβόητοι φιλόσοφοι και επειδή τα όποια έχει τεχνικά έργα της αρχαιότητας προξενούσι θαυμασμόν εις τους πεπαιδευμένους Ευρωπαίους, διά τούτο όλοι οι Ευρωπαίοι θεωρούσι το φρούριο τούτον ως ιδίαν αυτών οικίαν και επειδή το νομίζουν ως προσκυνητάριο, τόσον οι Ευρωπαίοι καθώς και όλα τα Έθνη των απίστων το υπερασπίζουσι…».
Σπίτι και προσκυνητάρι των Ευρωπαίων και όχι μόνον βλέπει ένας Τούρκος, ο Κιουταχής, την Ακρόπολη, αρκετά χρόνια προτού να έλθει ο Ερνέστος Ρενάν να προσευχηθεί στον Ιερό Βράχο. Κρίμα για την πατρίδα μας, με το παγκοσμίου φήμης ζείδωρον ιστορικό φως της, που έδωσε στην παγκόσμια ανθρώπινη κοινότητα φως από τη φλόγα της και αυτή, χάριν των σημερινών ελλήνων κατοίκων της, έμεινε και παραμένει ένα ταπεινό λυχνάρι που τρεμοσβήνει επικίνδυνα.
Ιωάννης Μ. Ασλανίδης
Αντιστράτηγος ε.α.