Ο ΤΖΕΝΤΛΕΜΑΝ ΤΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ
Σήμερα στα 61 του, ο δικηγόρος που γεννήθηκε στον Βόλο στα δύσκολα χρόνια του Εμφυλίου, αλλά μεγάλωσε στα Τρίκαλα, όπου και γνώρισε τη γυναίκα του, Φωτεινή Πάλλα, με την οποία απέκτησαν δύο κόρες, κινδυνεύει με… συνταξιοδότηση, αφού το κόμμα του θέλει να επιβάλει «πλαφόν» στο πόσες φορές μπορεί ένα στέλεχος του να εκλεγεί βουλευτής (κι αν εφαρμοστεί ο Φ. Κουβέλης μένει εκτός… Βουλής – τουλάχιστον με τον ΣΥΡΙΖΑ).
Ίσως γι’ αυτό άρχισε να ρίχνει… βόμβες βυθού κοιτάζοντας προς το ΠΑΣΟΚ. Και μην ξεχνάμε ότι πρόκειται για τον κοινοβουλευτικό εκπρόσωπο του ΣΥΝ. Η αλήθεια είναι ότι και ο ίδιος έγινε γραμματέας της ΕΑΡ σε ηλικία 39 ετών και -υπό την καθοδήγηση του Λ. Κύρκου- μαζί με το ΚΚΕ (και άλλες προσωπικότητες της Αριστεράς) συνέβαλε στη δημιουργία του ενιαίου Συνασπισμού (της Αριστεράς και της Προόδου), που κατέληξε να… συγκυβερνήσει με τη ΝΔ του Κ. Μητσοτάκη με πρωθυπουργό τον Τζαννετάκη, με τον Φώτη Κουβέλη μάλιστα υπουργό Δικαιοσύνης. Ένα σχέδιο -όπως τότε είχε καταγγελθεί- που είχε στόχο τη λεηλασία του ΠΑΣΟΚ και την εξόντωση (ηθική, πολιτική και… φυσική τελικά) του Ανδρέα Παπανδρέου. Με αιχμή του δόρατος τα «σκάνδαλα» πάλι και σημαία την «κάθαρση»!
Ο Φ. Κουβέλης έπαιξε πρωταγωνιστικό ρόλο σε εκείνη τη «βρώμικη περίοδο», όπως έχει καταγραφεί πλέον. Τότε, μαζί με τον Λ. Κύρκο ήταν το «δίδυμο» της μιας συνιστώσας του ενιαίου ΣΥΝ (το άλλο ήταν το ΚΚΕ με τον Χ. Φλωράκη, τον Μ. Ανδρουλάκη, τη Μ. Δαμανάκη κ.ά.), και ως πρώην πρόεδρος του Δικηγορικού Συλλόγου Αθηνών είχε το κύρος και την αποδοχή των συναδέλφων του. Το γεγονός ότι σήμερα, με πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ τον Γ. Παπανδρέου, «βλέπει» κυβερνητικά ανοίγματα συνεργασίας με το ΠΑΣΟΚ ίσως να αποτελεί και μια εκ των υστέρων «μεταμέλεια» για εκείνη την περίοδο, όπως ισχυρίζονται ορισμένοι, αν και τον δρόμο του άνοιξαν οι τότε απέναντί του, Ανδρουλάκης και Δαμανάκη, που είχαν πρωταγωνιστήσει κατά του ιδρυτή του ΠΑΣΟΚ.
Πρωτοεκλέχθηκε βουλευτής το 1989, εγκαταλείποντας ουσιαστικά τη δικηγορία, και μέχρι σήμερα εκλέγεται συνεχώς με εξαίρεση την περίοδο 1993-1996, κατά την οποία ο ΣΥΝ (με πρόεδρο τη Μαρία Δαμανάκη) δεν έπιασε το εκλογικό όριο του 3% και έμεινε εκτός Βουλής. Ήταν και ο λόγος άλλωστε που… εκδιώχθηκε η Μ. Δαμανάκη και ανέλαβε ο Ν. Κωνσταντόπουλος (επίσης επιφανής δικηγόρος που σήμερα παραμένει «χρυσή εφεδρεία»).
Όταν πριν από δύο χρόνια ο Φ. Κουβέλης θέλησε να διαδεχθεί τον Αλέκο Αλαβάνο, που επικαλέστηκε «προσωπικούς λόγους υγείας» και άφησε την προεδρία του ΣΥΝ, το έκανε γιατί πίστευε ότι «τα μεγάλα και ανοιχτά κοινωνικά ζητήματα απαιτούν μια Αριστερά αντίστοιχα ανοιχτή σε απόψεις και εναλλακτικές προτάσεις» (και όχι βέβαια σε στάσεις όπως του… Δεκεμβρίου, τις οποίες ο Φ. Κουβέλης από την αρχή τις καταδίκασε με αποτέλεσμα οι σχέσεις του με την ηγεσία να περάσουν ακόμη έναν… παγετώνα). Μπορεί να έλεγε ότι «δεν ταιριάζουν οι προεδρομαχίες» στον ΣΥΝ, αλλά μόνο έτσι δεν εξελίχθηκαν τα πράγματα (και τότε, προφανώς για… συνεδριακούς λόγους, είχε αποκλείσει κατηγορηματικά κάθε σκέψη συνεργασίας ή σύγκλισης με το ΠΑΣΟΚ). Στη συνέχεια ο Αλέξης Τσίπρας καβάλησε το άλογο των… δημοσκοπήσεων και σε λίγο καιρό ο ΣΥΡΙΖΑ έχει χτυπήσει… 20άρια και άρχισαν να αναρωτιούνται όλοι τι γίνεται. Το διάστημα εκείνο φυσικά και ο Φ. Κουβέλης ήταν στη γωνία… Τώρα που το μπαλόνι ξεφούσκωσε και «τα πράγματα έρχονται στα κυβικά τους», όπως λένε, ο Φ. Κουβέλης βγαίνει πάλι μπροστά, αυτήν τη φορά για προγραμματική κυβερνητική συνεργασία με το ΠΑΣΟΚ, προκαλώντας… ρίγη διάσπασης (όπως λίγο έλειψε να γίνουν… κομμάτια εξαιτίας της ευρωλίστας).
Μαζί του και τώρα, όπως και στην υποψηφιότητά του, έχει τον βουλευτή Μιχάλη Παπαγιαννάκη (που δίνει τη δική του προσωπική μάχη για την υγεία του), ο οποίος τον χαρακτηρίζει «απόλυτα συνεπή» σε λόγια και πράξεις και ότι με τον πολιτικό λόγο του «αποτέλεσε τιμή που τον υποστηρίξαμε για πρόεδρο και εργασθήκαμε για την ευρύτερη δυνατή συσπείρωση γύρω από το όνομά του». Τώρα είναι μαζί και στην πρόταση για σύγκλιση με το ΠΑΣΟΚ…
Ο Φ. Κουβέλης δεν είναι ένα… τυχαίο στέλεχος για τον χώρο της Αριστεράς. Πριν από τη δικτατορία ήταν μέλος της Δημοκρατική Νεολαίας Λαμπράκη και στη διάρκεια της δικτατορίας είχε ενταχθεί στην οργάνωση Ρήγας Φεραίος. Με τη μεταπολίτευση εντάχθηκε στο ΚΚΕ εσωτ. και ήταν μέλος της Κεντρικής Επιτροπής του μέχρι που φτιάξανε με τον Λ. Κύρκο την ΕΑΡ και μετά τον ΣΥΝ. Το ίδιο αποτελεσματικός ήταν και στις σπουδές του. Δεν είναι τυχαία μέλος της Ένωσης Ελλήνων Συνταγματολόγων και της Ένωσης Ελλήνων Ποινικολόγων. Επίσης είναι μέλος κινημάτων ειρήνης, ανθρωπίνων δικαιωμάτων και ατομικών ελευθεριών. Έχει συγγράψει για τους θεσμούς, το δίκαιο, τα κοινωνικά και εργασιακά δικαιώματα, τις ατομικές ελευθερίες. Το πάθος του είναι η υπεράσπιση της ανθρώπινης αξιοπρέπειας και ελευθερίας. Η δημοκρατική λειτουργία των θεσμών. Το δικαίωμα των λαών να εκλέγουν τις ηγεσίες που θέλουν.
Άλλωστε όλη η οικογένειά του είναι… δικηγόροι (και η γυναίκα του και οι δύο κόρες του)! Κάποιος που σχολίαζε αυτήν την οικογενειακή έφεση στη δικηγορία έλεγε ότι «ναι μεν μου είναι πολύ συμπαθής ο κ. Κουβέλης, αλλά εγώ προσωπικά φοβάμαι τα αντανακλαστικά ενός δικηγόρου. Όταν στριμωχτεί περνάει από την αλήθεια στο ψέμα και την υπεκφυγή εύκολα. Από τον κανόνα δεν ξεφεύγει ούτε ο κ. Κουβέλης».
Ένας άλλος υποστηρίζει ότι «ο κ. Κουβέλης ήταν μάρτυρας υπεράσπισης των ακαδημαϊκών και άλλων δημ. υπαλλήλων του Παντείου που υπεξαίρεσαν 8 εκατ. ευρώ για τις Φεράρι, τα μάρμαρα και τα τζακούζι τους. Ντροπή σε αυτούς, ντροπή και στον κ. Κουβέλη που τους υπερασπίστηκε»!
Η ανταπάντηση έρχεται από έναν γνωστό του: «Ο κ. Κουβέλης είναι “κόσμημα” για την πολιτική μας ζωή. Είναι ήπιων τόνων, σοβαρός, ο λόγος του έχει επιχειρήματα και ζει στον δικό μας κόσμο, όχι στον κόσμο της πλαστής εικόνας και του ξύλινου λόγου», για να συμπληρώσει κάποιος άλλος: «Είναι άριστος μεταξύ… ανύπαρκτων! Είναι ήπιος και ευγενής βουλευτής. Αλλά όταν τον πιέζει το κόμμα του, ακολουθεί απόλυτα τη γραμμή του». Μιλώντας και με άλλα στελέχη και φίλους του ΣΥΡΙΖΑ, διαπιστώνεται ότι η άποψη που κυριαρχεί ανάμεσα τους είναι ότι «τιμά την έννοια βουλευτής», είναι «άψογος, η ήρεμη δύναμη του κόμματος».
Ο Φ. Κουβέλης δεν διστάζει σε προβλήματα όπως η ακρίβεια που… τσακίζουν τη «μεσαία τάξη» να ζητήσει «κομμένα χέρια» κερδοσκόπων και, όπως θυμούνται αρκετοί, ζήτησε μάλιστα από την κυβέρνηση να πει «καθαρά» εάν πήρε από τις εταιρείες τις κοστολογικές αιτιολογήσεις που ζήτησε για τις αυξήσεις των προϊόντων τους. Κάποιος άλλος σχολιάζει δηκτικά: «Είναι και επικίνδυνος, επειδή είναι σοβαροφανής»! Άλλος φτάνει το σημείο να… δει και σκισμένες καρέκλες στο γραφείο του, θέλοντας να πει ότι «δεν προσέχει την εικόνα του», αλλά η αλήθεια είναι διαφορετική, αφού πρόκειται για ένα απλό και περιποιημένο γραφείο. Άλλωστε τόσο ο ίδιος όσο και η οικογένειά του είναι απλοί και μετρημένοι, χωρίς να έχουν δώσει το παραμικρό δικαίωμα σε σχόλια ή κουτσομπολιά. Δεν πηγαίνουν σε δεξιώσεις και άλλα κοσμικά γεγονότα. Τους αρέσει η απλή καθημερινή ζωή.
Υπάρχουν και εκείνοι που δεν ξεχνούν τι έγινε το 1989. Ένας από αυτούς μας τονίζει: «Χωρίς την παραμικρή ερυθρίαση κάθισαν στα έδρανα του δικαστηρίου με άλλους δεξιούς κι έκαναν τα πάντα για να μπορέσουν να στοιχειοθετήσουν κάποια ανυπόστατη κατηγορία σε βάρος του Ανδρέα. Αν αυτό δεν είναι πολιτική εμπάθεια τότε ποιο είναι; Η δημοκρατία μας, δυστυχώς, πάσχει από πολιτική αρετή των πολιτικών και σε μεγάλο βαθμό και των πολιτών που έχουν αφεθεί στη μοίρα τους. Γι’ αυτό και η χώρα μας τελευταία πηγαίνει απ’ το κακό στο χειρότερο».
Κάποιος άλλος θυμάται τις δηλώσεις του στη ΝΕΤ με τις οποίες κάλυψε απολύτως τους αγρότες και τις κινητοποιήσεις τους, μιλώντας για δίκαια αιτήματα και δικαιολογημένες κινητοποιήσεις, για να σχολιάσει: «Το ότι τόσοι συμπολίτες του καταταλαιπωρήθηκαν και ζημιώθηκαν οικονομικά σε καιρούς μάλιστα δύσκολους για όλους μάλλον ξέχασε να το αναφέρει. Το ότι η παρακώλυση συγκοινωνιών και το κλείσιμο των δρόμων απαγορεύονται ρητά από τη νομοθεσία μας και αποτελεί καθαρό εκβιασμό μιας κοινωνικής ομάδας προς την κυβέρνηση και την κοινωνία αμφιβάλλω ότι μπορεί και να του πέρασε από το μυαλό».
Τώρα; Τώρα φαίνεται ότι κυματίζουν φουρτούνες στην ταραγμένη θάλασσά του και, εάν ο ΣΥΝ νιώσει ότι κινδυνεύει, ίσως δούμε… θεαματικές ανατροπές και αλλαγές. Αυτό που φαίνεται να ισχύει προς το παρόν για τον Φ. Κουβέλη είναι ότι θέλει «να αλλάξει σελίδα» και συνδυάζοντας τις παρακαταθήκες της Αριστεράς με την ωριμότητα των χρόνων να προσθέσει και τις δικές του δυνάμεις σε μια «προοδευτική διακυβέρνηση του τόπου».
Ο Φ. Κουβέλης είναι ο μειλίχιος τζέντλεμαν της Αριστεράς, αλλά όσοι τον γνωρίζουν λένε ότι πίσω από την ήρεμη εικόνα του κρύβεται ένας «σκληρός και πειθαρχημένος» άνθρωπος, με άλλα λόγια «ένα πολύ σκληρό καρύδι για τα… δόντια των “ταλιμπάν”» (όπως αποκαλούν συνάδελφοι βουλευτές του της ίδιας πτέρυγας τους φίλους του Α. Τσίπρα μέσα στο κόμμα).
Το τι θα γίνει τελικά, είναι μπροστά μας…