Ο ΚΥΒΟΣ ΕΡΡΙΦΘΗ
Το λέω αυτό υπεύθυνα από τώρα, γιατί σε ένα, δύο χρόνια, όταν οι άλλες χώρες θα περάσουν από την ύφεση στην ανάπτυξη, εμείς λόγω της κακοδιοίκησης θα συνεχίσουμε να βράζουμε στο ζουμί της ανέχειας.
Όμως, παρά τον μέγιστο κίνδυνο της οικονομικής κατάρρευσης που αντιμετωπίζουμε, η κύρια απειλή της χώρας προέρχεται από την υποβάθμιση του γοήτρου της και τη έλλειψη εκτίμησης και σεβασμού προς αυτήν από φίλους, εχθρούς και συμμάχους.
Η χώρα, λόγω της ακολουθούμενης εξωτερικής πολιτικής, «της ουράς κάτω από τα σκέλια» και του φοβικού συνδρόμου έναντι της Τουρκίας, έπαψε να είναι υπολογίσιμος παράγοντας στην – στρατηγικά– πολύ σημαντική περιοχή των Βαλκανίων και της Μέσης Ανατολής.
Ο Ομπάμα επιβεβαίωσε πλήρως τη στρατηγική εκτίμηση που δημοσιεύσαμε σε αυτήν τη στήλη, την περασμένη Κυριακή. Αναβαθμίζει τις σχέσεις ΗΠΑ – Τουρκίας, όχι γιατί ξαφνικά τον κατέλαβε σφοδρά φιλοτουρκική διάθεση, αλλά διότι γυρεύει κάπου να στηριχθεί για να επιλύσει τα σοβαρά αμερικανικά προβλήματα στην περιοχή. Με λίγα λόγια, ο Ομπάμα θέλει να κατοχυρώσει τα συμφέροντα της Αμερικής και γιʼ αυτό πρέπει πρωτίστως να διαμορφώσει καλές σχέσεις με τις ισχυρές χώρες της περιοχής.
Η Χίλαρι Κλίντον στο ταξίδι της έδειξε με τον πιο εύγλωττο τρόπο ποιους υπολογίζει και ποιους δεν υπολογίζει η Αμερική ως στρατηγικούς εταίρους στην περιοχή και ποιους από αυτούς ασφαλώς θα ευνοήσει με την πολιτική που θα εφαρμόσει, ενώ παράλληλα δείχνει εκείνους για τους οποίους θα αδιαφορήσει ή θα ζημιώσει αναγκαστικά. Στο κοινό ανακοινωθέν των ΥΠΕΞ ΗΠΑ και Τουρκίας γίνεται λόγος για τη νέα στρατηγική συνεργασία μεταξύ των δύο χωρών, η οποία αφορά ένα ευρύ φάσμα ζητημάτων, από το Παλαιστινιακό και την αραβοϊσραηλινή διένεξη μέχρι τον Καύκασο, τα Βαλκάνια, τους αγωγούς πετρελαίου και αερίου και, δυστυχώς, για εμάς και το Κυπριακό. Πάντα η Κύπρος αποτελεί το πρώτο και εύκολο αμερικανικό αντάλλαγμα προς τους Τούρκους.
Έτσι φτάσαμε, δυστυχώς, να παρακαλάμε για κάποιο Σχέδιο Ανάν, ή να προβάλλουμε κάποιον πρόεδρο «λύσης», με κατανόηση έναντι του προηγούμενου ξεροκέφαλου… Έλληνα. Είμαστε βολικοί, βλέπετε, με κατανόηση στα τουρκικά και αμερικανοβρετανικά προβλήματα, γιʼ αυτό και χωρίς να μας το ζητήσουν, εμείς σαν καλά παιδιά, προτείνουμε από μόνοι μας, εκ περιτροπής προεδρία, νέο συνεταιρισμό, παραμονή 50.000 εποίκων, παραμονή στρατευμάτων αλλαγή της Ιστορίας στα σχολεία μας και άλλα οδυνηρά και ντροπιαστικά. Πάντα τη σημαία του ραγιαδισμού την κρατούν οι πολιτικοί μας, συνεπικουρούμενοι από κάτι ψευδεπίγραφους πνευματικούς ταγούς.
Το πρόβλημα της απαξίωσης του Ελληνισμού, λόγω της οσφυοκαμψίας των υπευθύνων, έγινε πια πασίδηλο και οι Αμερικανοί ανακοίνωσαν ότι ο Πρόεδρος Ομπάμα επέλεξε ως πρώτο προορισμό της θητείας του την Τουρκία, για επίσκεψη και διμερή συνεργασία, εξαιρώντας την Ελλάδα από το πρόγραμμά του. Τι να κάνει άλλωστε στην Ελλάδα, αφού είναι αδύναμη και βουλιάζει στην παρακμή και την εσωστρέφειά της;
Μου ʼρθανε έτσι, αυτόματα, τα λόγια του Θουκυδίδη στον περί Μηλίων διάλογο. Όταν οι Μήλιοι προσέφεραν τη φιλία τους στους Αθηναίους για να γλιτώσουν από την καταστροφή, αυτοί τους απήντησαν: «Όχι, γιατί η φιλία σας μας βλάπτει περισσότερο από την έχθρα σας. Αν συμμαχήσουμε με εσάς τους αδύνατους τότε από τους συμμάχους και τους υπηκόους μας αυτό θα εκληφθεί σαν αδυναμία». Οπότε και οι Αμερικανοί πανομοιοτύπως, αφού ο Θουκυδίδης είναι διαχρονικός, μας λένε ότι αν συνεργαστούμε με σας τους ανίσχυρους και βολικούς, τούτο θα αποτελέσει ένδειξη αδυναμίας. Δυστυχώς, έτσι κατάμουτρα και προσβλητικά δεν μας είχε κλείσει την πόρτα ούτε ο αλήστου μνήμης Πρόεδρος Μπους. Η Χίλαρι, σε αναφορά της για το Κυπριακό, είπε επί λέξει: «Θέλουμε μια συνολική, κοινά αποδεκτή λύση του Κυπριακού, υπό την αιγίδα του ΟΗΕ, και στο πλαίσιο αυτό να τερματιστεί η απομόνωση των Τουρκοκυπρίων». Είναι απίστευτο το κατόρθωμα της εξωτερικής μας πολιτικής, ότι φτάσαμε στο σημείο, μετά την επίσκεψη της ελληνίδος ΥΠΕΞ στο γραφείο της Χίλαρι στην Ουάσινγκτον, η κυρία Κλίντον να θυμάται μόνον την απομόνωση των Τουρκοκυπρίων.
Το Κυπριακό συντίθεται, σύμφωνα με τη διεθνή έννομη τάξη, από το τεράστιο έγκλημα της παράνομης εισβολής και κατοχής εδάφους μιας ανεξάρτητης χώρας-μέλους του ΟΗΕ και σφαγής αθώων Ελληνοκυπρίων. Αυτό γιατί άραγε το ξεπερνά τόσο εύκολα η κυρία Κλίντον; Άραγε η ομολογία των εγκλημάτων του τουρκικού στρατού από τον Ολγκάτς πέρασε έτσι στα τυφλά χάρη στην αβελτηρία της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής; Και κατά συνέπεια, πόσο εκτεθειμένη αισθάνεται η ελληνική διπλωματία, που έσπευσε γρήγορα και πρόχειρα να κλείσει την, ομολογουμένως, αποτυχημένη συνάντηση Κλίντον-Μπακογιάννη; Η πατρίδα οδηγείται στην καταστροφή κι εμείς εδώ πεπλανημένοι και αποπροσανατολισμένοι, δεν ασχολούμαστε με τίποτε άλλο παρά μόνο με τα γκάλοπ, αν προηγείται ο Κωστάκης ή ο Γιωργάκης. Τέτοιο αυτοκαταστροφικό σύνδρομο δεν ξανάγινε. Αυτοί και οι πατεράδες και οι θείοι τους οδήγησαν την Ελλάδα στο σημερινό χάος. Αυτοί ξεδιάντροπα βγαίνουν και πάλι μπροστά στον ελληνικό λαό για να τον ξανασώσουν. Ο μόνος που εθίγη από την αχαρακτήριστη διαγωγή της κυρίας Κλίντον ήταν ένας ξένος.
Οι Έλληνες δεν θίγονται με λίγο φτύσιμο. Ο γερουσιαστής Ρόμπερτ Μενέντεζ έστειλε επιστολή στη Χίλαρι Κλίντον, όπου εκφράζει την αγανάκτησή του για τις απαράδεκτες αναφορές για την Κύπρο που περιλαμβάνονται στο κοινό ανακοινωθέν της αμερικανίδας ΥΠΕΞ και του τούρκου ομολόγου της, Αλί Μπαμπατζάν. Ο ίδιος γερουσιαστής τονίζει ότι είναι παραπλανητική η δήθεν απομόνωση των Τουρκοκυπρίων, τη στιγμή που η Τουρκία με 35.000 στρατιώτες κατέχει παράνομα το 40% του εδάφους της νήσου. Έτσι, λοιπόν, η αλλαγή πλεύσης της αμερικανικής πολιτικής, που σχεδιάζεται από κλιμάκια πάνω από τον Πρόεδρο και υλοποιείται από τον Ομπάμα, είναι ό,τι χειρότερο για την Ελλάδα, τη στιγμή που η αμερικανική προσπάθεια απεμπλοκής από Ιράκ και Αφγανιστάν θα φέρει ανακατατάξεις ισχύος και γεωπολιτικο-οικονομικής ανακατανομής, με εξελίξεις καθοριστικές για τη γειτονιά μας. Υπʼ αυτές τις συνθήκες άντε να μιλήσεις στους Αμερικανούς για παραβιάσεις στο Αιγαίο ή για τουρκική προκλητικότητα ή για παραβίαση των διεθνών συνθηκών που ρυθμίζουν το «status» της περιοχής μας.
Θέλω όμως, να πω και κάτι για τον απαράδεκτο αμερικανό πρέσβη, εδώ, στην Αθήνα. Οι μοναδικές πρεσβείες που εισηγήθηκαν τη συνέχιση της πολιτικής Μπους ήταν αυτές της Αθήνας και της Λευκωσίας. Πρέπει να ομολογήσουμε ότι για την παραπαίουσα Ελλάδα ο κύβος ερρίφθη. Έχουν προετοιμάσει τη διάλυσή μας κι εμείς δεν αντιδρούμε.