Η ΔΥΣΚΟΛΗ (ΕΣΩΚΟΜΜΑΤΙΚΗ) ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
Εν μέρει ήταν έκπληξη το αποτέλεσμα των εσωκομματικών εκλογών στον ΣΥΡΙΖΑ. Αντί να πάρει 60-70% ο Ν. Χουντής πήρε 49,1% των ψηφισάντων και ο Δ. Παπαδημούλης αντί να πάρει 30-35% πήρε 42,9%. Αν δεν το ξέρετε, στον Συνασπισμό της Ριζοσπαστικής Αριστεράς ψήφισαν για το ποιος θα είναι επικεφαλής του ευρωψηφοδελτίου του κόμματος (άρα και ποιος θα εκλεγεί σίγουρα) και σε αυτήν την ψηφοφορία πήρε μέρος το 75,96% των μελών, δηλαδή 12.248 άνθρωποι.
Από αυτούς 135 προτίμησαν το άκυρο, 29 το λευκό και 970 προτίμησαν άλλους υποψηφίους ως πρώτη επιλογή, διότι είχαν το δικαίωμα και δεύτερης και τρίτης. Ο προερχόμενος από το ΚΚΕ, σύντροφος και φίλος του Αλ. Αλαβάνου, Νίκος Χουντής ψηφίστηκε από 5.934 μέλη και ο προερχόμενος από το ΚΚΕ Εσωτερικού Δημήτρης Παπαδημούλης από 5.180 μέλη. Ουσιαστικά έχουμε ένα «κόψιμο του πεπονιού στη μέση», που σχηματικά θα μπορούσε να οδηγήσει στο συμπέρασμα ότι η Ανανεωτική Αριστερά, η τάση των ανανεωτών μέσα στον ΣΥΡΙΖΑ, ενισχύθηκε σημαντικά και σχεδόν έφτασε σε αριθμητική δύναμη την κυρίαρχη τάση του Αριστερού Ρεύματος, στην οποία ανήκει ο σημερινός πρόεδρος του κόμματος. Τάση στην οποία δεν ανήκε ο πριν τον Αλ. Αλαβάνο ηγέτης του Συνασπισμού Ν. Κωνσταντόπουλος. Τα πράγματα όμως δεν είναι ακριβώς έτσι, παρά το σχετικό επιχείρημα που ανέπτυξαν λόγω του αποτελέσματος οι ανανεωτές, σύμφωνα με το οποίο η αναλογία στα όργανα (70%-30% υπέρ του Αριστερού Ρεύματος) έχει ανατραπεί πια από τα απλά μέλη του κόμματος.
Στην πραγματικότητα η σχεδόν ισόβαθμη παρουσία των ανανεωτών στην ψηφοφορία για την πρώτη θέση στο ευρωψηφοδέλτιο οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στην προσωπική δουλειά, προβολή και προσωπικότητα του ικανού Δ. Παπαδημούλη. Σε ένα μικρό κόμμα η προσωπικότητα παίζει μεγάλο ρόλο (πολύ περισσότερο όταν πρόκειται για τη μοναδική εκπροσώπηση του κόμματος σε κορυφαίο όργανο και θεσμό, όπως το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο) με κατάληξη τη διαμόρφωση αποτελέσματος που δεν παραπέμπει αναγκαστικά σε αλλαγή συσχετισμών και απίσχναση του Αριστερού Ρεύματος, δίνει όμως το δικαίωμα για ανάλογες σκέψεις και εκτιμήσεις. Κατά βάθος η ανανεωτική πλευρά το ξέρει ότι δεν είναι έτσι, αλλά έχει σκοπό να εκμεταλλευτεί για λόγους επικοινωνιακούς τη –σχεδόν– ισοπαλία Χουντή-Παπαδημούλη. Αν μάλιστα αντί του εργατικού και συμπαθούς Ν. Χουντή ήταν άλλος υποψήφιος του Ρεύματος, με λιγότερο αναπτυγμένα τα σχετικά χαρακτηριστικά, η διαφορά ίσως ήταν ακόμα μικρότερη ή και ανύπαρκτη. Και τότε ο ΣΥΡΙΖΑ θα αντιμετώπιζε ουσιαστικό πρόβλημα ενότητας και συνέχειας, αφού δεν θα υπήρχε αποτυπωμένη στα αποτελέσματα της κάλπης η κοινώς αποδεκτή ισχυρή και πλειοψηφική τάση. Πρέπει να αναγνωρίσουμε ότι εδώ και περίπου δεκαπέντε χρόνια ο Συνασπισμός έχει εκπαιδευτεί σε αυτού του είδους τη συνύπαρξη και συμβίωση.
Τάσεις, ιδέες, ρεύματα, συνυπάρχουν σε έναν μικρό χώρο που όμως έχει εξαιρετικά εκτεταμένα «πλοκάμια» επιρροής στη δημόσια ζωή, καθώς μέλη του και παράγοντες φίλα προσκείμενοι σε αυτόν στελεχώνουν σημαντικούς τομείς που επηρεάζουν και διαμορφώνουν την κοινή γνώμη συμμετέχοντας ενεργά (και σε αρκετές περιπτώσεις πλειοψηφικά) στην τέχνη, τη δημοσιογραφία, την επιστήμη. Κάτι που δεν το κατορθώνουν σε τόσο μεγάλο βαθμό τα μεγάλα κόμματα, με αποτέλεσμα να αναγκάζονται συχνά να παίρνουν σοβαρά υπόψη τους τις θέσεις του Συνασπισμού και να συμμαχούν μαζί του σε επιμέρους θέματα. Ένας παράγοντας ενότητας του ΣΥΡΙΖΑ είναι και αυτός, και αρκετά σημαντικός μάλιστα. Οι συνιστώσες, τα κόμματα ή ομάδες-σχήματα που συναπαρτίζουν τον Συνασπισμό της Ριζοσπαστικής Αριστεράς βλέπουν ότι το πολιτικό σχήμα επηρεάζει τη δημόσια ζωή με τρόπο αντιστρόφως ανάλογο προς το μέγεθός του: Το 5-6-7% που έχει πολιτικά και εκφράζεται στις εκλογές δεν διπλασιάζεται απλώς, αλλά πολλαπλασιάζεται σε συγκεκριμένους τομείς της δημόσιας ζωής κι αυτό έχει ευεργετικά αποτελέσματα για τα μέλη του πολιτικού σχηματισμού. Ισχυροποιούνται όχι μόνο οι (πολιτικές-συνδικαλιστικές τους) θέσεις, αλλά ακόμα και οι εργασιακές, ενώ αυξάνονται τα στελέχη του που κατακτούν διευθυντικές θέσεις στους τομείς που προαναφέραμε. Έτσι, η εσωκομματική δοκιμασία της περασμένης εβδομάδας, που έληξε το βράδυ της Δευτέρας 9 Μαρτίου, δεν φαίνεται πιθανό να διαταράξει το πολιτικό μέλλον του κόμματος. Ακόμα κι αν το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών δεν θα είναι το επιθυμητό, η λογική της συνύπαρξης θα δώσει για άλλη μια φορά τη λύση της…