Όταν γεμίσουν οι δρόμοι με απολυμένους και πεινασμένους, θα σας πάρουν με τις πέτρες…
Πάνω απ’ όλα το μαγαζάκι τους και γαία πυρί μειχθήτω… Λες και ζουν σ’ άλλον πλανήτη… Νομίζουν ότι έτσι θα πάρουν την καρέκλα. Και θα κάτσουν αυτοί στη θέση του χαλίφη… Κούνια που τους κούναγε… Έτσι κι έρθει το τσουνάμι και γεμίσουν οι δρόμοι απολυμένους και πεινασμένους και ερημώσει η αγορά και αραχνιάσουν οι επιχειρήσεις και θα ‘χουν… εξαντληθεί τα λουκέτα, κανένας τους δεν πρόκειται να γλιτώσει… Θα τους πάρουν με τις πέτρες. Ο κόσμος αγωνιά, ανησυχεί και αυτοί… χτενίζονται. Αντί να κάτσουν σ’ ένα τραπέζι, να μη σηκωθούν αν δεν συμφωνήσουν σε κάποια αναγκαία μέτρα για μας, τους πολίτες, για τον λαό, που τον χαϊδεύουν και τον υμνούν σαν κυρίαρχο μόνο στις εκλογές και μετά τον ξεχνούν… Κι ας οφείλεται σ’ αυτόν ό,τι έχει γίνει στη χώρα…
Όταν το «βρώμικο ’89» ΟΛΟΙ ΤΟΥΣ δώσανε τα χέρια, αλήθεια, τότε δεν είχατε διαφορές; Δεν τρωγόσαστε; Δεν είχατε βγάλει τα μαχαίρια; Δεν αποκαλούσατε ο ένας τον άλλο κλέφτη; Δεν θυμάστε ότι δεν υπήρχαν λεφτά για να πληρωθούν οι δημόσιοι υπάλληλοι; Δεν μπορεί σήμερα που καταρρέουν τα πάντα, σε μεγάλες χώρες εταιρείες-κολοσσοί χρεοκοπούν, μιλούν για εκατομμύρια ανέργων στην Αμερική και στην Αγγλία, όταν η Ελλάδα ούτε στο νυχάκι τους δεν έχει φθάσει σε τέτοια κατάσταση, να τραβάει ο καθένας σας δεξιά κι αριστερά! Και να μην τρέμει η καρδούλα σας γι’ αυτούς που σας έχουν δώσει τις καρέκλες στη Βουλή. Και για την ωμή απειλή των πιστολέρο, που τώρα βρήκαν να βάλουν άλλη μια πέτρα στον λαιμό της Ελλάδας, για να πνιγεί μια ώρα αρχύτερα.
Έλεος… Σκεφθείτε και μια στιγμή ότι υπάρχουν και οι πολίτες. Προστατεύστε όλους και πρώτα απ’ όλα εκείνους που –θυμάστε;– τους λέγατε μη προνομιούχους… Βάλτε στο ζωνάρι τα πιστόλια, κάντε μια ανακωχή, να βγούμε από τη θύελλα, και μετά ξαναμπαίνετε στα χαρακώματα… Δεν θα ‘χετε χάσει τίποτα… Αντίθετα, εκείνοι που κινδυνεύουν να χάσουν είναι ο λαός και η χώρα… Και τότε άντε ξανά απ’ την αρχή… Όπως τότε στον Εμφύλιο… Να πάμε πίσω στο ’50 και το ’60… Τότε που πάλι την πλήρωσε ο κόσμος. Όπως κινδυνεύει να την πληρώσει και σήμερα. Με κύριους υπεύθυνους εσάς…
Και για να μην πει κανείς σας ότι τον αδικούμε, ότι τα υπεραπλουστεύουμε, βγείτε, αν έχετε τα κότσια, δημόσια και ΕΓΓΥΗΘΕΙΤΕ ότι το τσουνάμι που ήδη χτυπάει τις ακτές μας ΚΑΝΕΝΑΝ δεν θα αγγίξει, ότι και η επόμενη μέρα θα είναι η ίδια με τη σημερινή, ότι δεν θα υπάρξει άνεργος, απολυμένος, ότι δεν θα κλείσει μαγαζί, επιχείρηση, ότι τα νησιά μας θα είναι όπως πέρυσι γεμάτα από τουρίστες, ότι η ναυτιλία μας δεν θα βουλιάξει.
Όποιος το πιστεύει μέσα του, ας βγει και ας ΥΠΟΓΡΑΨΕΙ ΤΟ ΣΥΜΒΟΛΑΙΟ μαζί μας… Και εμείς θα ‘μαστε δίπλα σας… Αλλά εγγύηση, κύριοι αρχηγοί… Τα λόγια είναι πάντα εύκολα… Τα έργα, ο απολογισμός μετράει… Υπό την προϋπόθεση ότι την ώρα που θα γίνει θα ‘μαστε ΖΩΝΤΑΝΟΙ…
Τα λέμε γιατί ανησυχούμε, παρότι τα ΜΠΟΡΟΥΜΕ όλα… Και το χθες το αποδεικνύει. Όταν υπήρχαν ΗΓΕΤΕΣ. Και ΟΡΑΜΑ… Οι μεγάλες ευθύνες είναι σ’ εσάς. Κι όχι σ’ εμάς… Που φταίμε βέβαια για ό,τι αποφασίζουμε και επιλέγουμε πίσω από το παραβάν… Και είμαστε οι πάντα προδομένοι…