Τρίτη παρέμβαση με περιορισμό διανομής μερισμάτων
Αυτή είναι η τρίτη και σκληρότερη παρέμβαση του κράτους στη λειτουργία της ελληνικής χρηματιστηριακής αγοράς. Οι δύο προηγούμενες έγιναν το 1974 και το 1979 για αντίθετους λόγους και, κυρίως, για τον περιορισμό της ρευστότητας στην οικονομία και των πληθωριστικών πιέσεων. Η τρίτη αυτή παρέμβαση, αντίθετα, αποσκοπεί στην ενίσχυση της ρευστότητας των τραπεζών για τη χρηματοδότηση της οικονομίας. Όπως προβλέπει η διάταξη απαγορεύεται στα πιστωτικά ιδρύματα, που έχουν ενταχθεί στο πρόγραμμα των 28 δισ. ευρώ, να διανείμουν μέρισμα σε μετρητά για τη χρήση του 2008. Θα μπορούν όμως, αν θέλουν, να δίνουν μέρισμα σε μετοχές. Επιπλέον, απαγορεύεται στις τράπεζες για όσο διάστημα υπάγονται στο σχέδιο να αγοράζουν ίδιες μετοχές. Σκοπός της διάταξης αυτής είναι να διασφαλίσει ότι τα 28 δισ. ευρώ θα χρησιμοποιηθούν για χορηγήσεις δανείων σε επιχειρήσεις και νοικοκυριά και όχι προς όφελος των μετόχων (είτε για να διευκολύνουν τη διανομή μερίσματος είτε για να στηρίξουν την τιμή των μετοχών τους).
Πρόκειται για υποκριτική και οξύμωρη απόφαση και, μάλιστα, από μια κυβέρνηση η οποία ισχυρίζεται ότι είναι φιλελεύθερη και συνεπώς είναι υπέρμαχος της ελεύθερης αγοράς και του ανταγωνισμού και, φυσικά, του χρηματιστηρίου! Είναι υποκριτική διότι τα μερίσματα διανέμονται, τουλάχιστον από τις εισηγμένες εταιρείες στο χρηματιστήριο, από επιχειρήσεις που παρουσιάζουν καθαρά κέρδη στις εκάστοτε χρήσεις. Είναι οξύμωρη διότι σε μια περίοδο, κατά την οποία χειμάζεται το ελληνικό Χρηματιστήριο, η μοναδική προσδοκία των μετόχων (για να κρατήσουν τις μετοχές στο χαρτοφυλάκιό τους και να μην προκαλέσουν μαζική προσφορά και τραγική πτώση των τιμών με ρευστοποιήσεις των μετοχών) περιορίζεται στη διανομή μερίσματος. Σημειώνεται ότι και στις δύο προηγούμενες παρεμβάσεις προκλήθηκε σοβαρή καθίζηση των τιμών των μετοχών του Χρηματιστηρίου Αθηνών.
Υπενθυμίζεται ότι η πρώτη παρέμβαση στη χρηματιστηριακή αγορά σημειώθηκε τον Μάρτιο του 1974, όταν ανακοινώθηκαν από τη δικτατορία πρωτότυπα και πρωτόγνωρα μέτρα, ανάμεσα στα οποία ήταν και ο καθορισμός ανώτατου ορίου (10%) μέσα στο οποίο θα μπορούσαν οι εταιρείες να αυξήσουν τα διανεμητέα μερίσματα έναντι εκείνων της προηγούμενης χρήσης, δηλαδή του 1973. Τότε μάλιστα, σε αντίθεση με τη νέα παρέμβαση, οι εταιρείες αυτές δεν θα μπορούσαν να δώσουν ούτε μετοχές από τα κέρδη τους.
Η δεύτερη παρέμβαση στην ελληνική χρηματιστηριακή αγορά, που επέδρασε αρνητικά, έγινε (πάλι) τον Μάρτιο του 1979 με την αντιπληθωριστική δέσμη μέτρων που ανακοινώθηκε και τότε και μεταξύ άλλων περιελάμβανε τον περιορισμό στη διανομή μερισμάτων στα επίπεδα του 1978 και τον περιορισμό των πιστώσεων με την παράλληλη ιεράρχηση και εκλογίκευσή τους.