Ο πρωθυπουργός προδόθηκε από μέσα…

Μιλώντας στο «Π» με αφορμή τα θέματα που πραγματεύεται στο βιβλίο του, τονίζει ότι «έφτασε σήμερα η διαφωνία να είναι το “δόγμα” της εποχής και η συμφωνία “αίρεσή” της». Παρακολουθώντας και καταγράφοντας το ρεπορτάζ της ΝΔ και των κυβερνήσεών της, ο Μ. Κοττάκης εξηγεί ότι κατά τη γνώμη του η ΝΔ έχασε το προβάδισμα σε όλες τις δημοσκοπήσεις γιατί ενώ στην πρώτη τετραετία της ΝΔ «οι μεταρρυθμίσεις σκέπαζαν τα σκάνδαλα, στη δεύτερη τα σκάνδαλα σκεπάζουν μέχρι στιγμής τις μεταρρυθμίσεις».

Πηγαίνει όμως και ένα βήμα πιο πέρα. Εκτιμά ότι ο πρωθυπουργός προδόθηκε από μέσα, εννοώντας τα στελέχη εκείνα που αντί να αλλάξουν τις ζωές των άλλων, άλλαξαν τις δικές τους και σκότωσαν έτσι την ελπίδα για ένα νέο δημόσιο ήθος. Το πολιτικό μας σύστημα μοιάζει, όπως λέει, με μπαμπούσκα: Βλέπεις μπροστά Τσίπρα και Αλαβάνο και πίσω τους κρύβονται συντηρητικοί λομπιστές και σοσιαλιστές εργατοπατέρες. Επίσης, γιατί πίσω από τα αριστερά-σοσιαλιστικά κατεστημένα βρίσκονται και δεξιά λόμπι αριστοκρατών καθηγητών στα ΑΕΙ, λόμπι συντεχνιών σε ΔΕΚΟ, λόμπι μηχανικών, λόμπι προμηθευτών στα νοσοκομεία, λόμπι που αγαπούσαν και αγαπούν τα ιδιωτικά μονοπώλια.

Η απαισιόδοξη εκτίμηση ότι «στα ρηχά κολυμπάμε με άνεση αλλά στα βαθιά δυσκολευόμαστε» τον κάνει να προτείνει «στροφή στην αληθινή πολιτική», γιατί αυτή είναι που αλλάζει τις ζωές των πολλών.

Ολόκληρη η συνέντευξη που μας παραχώρησε ο Μανώλης Κοττάκης έχει ως εξής:

= Με ποια αφορμή γράψατε το νέο βιβλίο σας «Ηγεσίες»;

– Άρχισα να γράφω τον περασμένο Αύγουστο στον Άγιο Νικόλαο της Κρήτης, πριν ξεσπάσει η οικονομική κρίση. Έβλεπα καθαρά από τότε, μολονότι οι δημοσκοπήσεις έδειχναν το αντίθετο, ότι στη χρονιά που επρόκειτο να έρθει θα κλονιστεί η κυριαρχία της ΝΔ. Διαισθανόμουν ότι η καμπύλη της Ιστορίας έκανε τη διαδρομή της και πως ο Καραμανλής θα έχει μια τρίτη τελευταία ευκαιρία ώστε να εκλεγεί ξανά πρωθυπουργός και να ολοκληρώσει τις μεταρρυθμίσεις πριν κλείσει ο κύκλος. Πίστευα και πιστεύω ακόμη ότι οι προσεχείς εκλογές θα κριθούν από τη δυνατότητα των ηγεσιών να διορθώσουν τις ατέλειες του πολιτικού μας συστήματος, να δουν τα λάθη τους, να κοιτάξουν με τόλμη το μέλλον, να μιλήσουν θαρραλέα στον ελληνικό λαό, να συγκρουστούν με τις δυνάμεις της παρακμής που βρίσκονται διάσπαρτες στον κρατικό μηχανισμό. Να εγκαταλείψουν αυτή τη «συναίνεση στη δειλία» (που διακρίνει τις περισσότερες πολιτικές μας δυνάμεις) και να την αντικαταστήσουν με τη «συμφωνία της τόλμης». Η περίοδος 2004-2009 μας προσέφερε ορισμένα ενδιαφέροντα διδάγματα. Κωδικοποιώ:

1. Το πολιτικό μας σύστημα, τα media, τα συνδικάτα, οι κοινωνικοί εταίροι υποφέρουν από κρίση προσανατολισμού. Μας λείπουν οι εθνικές πυξίδες. Αν δεν υπήρχε η κρίση, η αντιμετώπιση της οποίας ορίζεται ως «εθνικός στόχος», η αμηχανία των παρατάξεων για το μέλλον θα ήταν τεράστια.

2. Το πολιτικό μας σύστημα άρχισε να αμφισβητείται από τότε που οι πολίτες κατάλαβαν ότι στα χρόνια που έφυγαν η αγορά επιβλήθηκε αρκετές φορές στην πολιτική (Siemens κ.λπ.) εις βάρος του δημοσίου συμφέροντος. Από τότε που το κράτος απέτυχε σε βασικές αποστολές του (όπως η προστασία της ζωής των πολιτών στις πυρκαγιές του 2007). Τότε υπέστη τις πρώτες μεγάλες ρωγμές ο δικομματισμός.

= Και ποιες ήταν οι συνέπειες;

– Τα κόμματα σταδιακά έχασαν την περπατησιά τους. Με πρώτο το ΠΑΣΟΚ. Αργότερα ακολούθησε η ΝΔ. Από το 2007 ασχολούνται συνεχώς με την αριθμητική της εξουσίας. Σε ποια συσκευασία θα υπάρξουν στο μέλλον. Αυτοδύναμα ή μη. Συνεργαζόμενα ή όχι. Εκεί έχουν τον νου τους. Έτσι έφτασε η διαφωνία να είναι το «δόγμα» της εποχής και η συμφωνία «αίρεσή» της. Δείτε τι γίνεται στη Βουλή. Η αντιπολίτευση ψηφίζει μονίμως αντίθετα από αυτά που σκέφτεται. Ξέρει ότι η ψήφος των αποδήμων είναι θετική εξέλιξη. Γνωρίζει ότι το Ασφαλιστικό έπρεπε να αλλάξει. Δέχεται ότι η παραχώρηση των λιμανιών, η εκχώρηση του μάνατζμεντ στον ΟΤΕ, η αποκρατικοποίηση της Ολυμπιακής είναι θετικές εξελίξεις. Τις καταψηφίζει όμως για να μην τις πιστωθεί η κυβέρνηση.

= Και γιατί τότε η ΝΔ έχασε το προβάδισμα;

– Διότι στην πρώτη τετραετία οι μεταρρυθμίσεις σκέπαζαν τα σκάνδαλα ενώ στη δεύτερη, τα σκάνδαλα σκεπάζουν μέχρι στιγμής τις μεταρρυθμίσεις. Ο Καραμανλής άγγιξε θέματα ταμπού που πλήγωσαν άλλους πρωθυπουργούς. Εκχώρησε το μάνατζμεντ του ΟΤΕ, που στο παρελθόν έριξε την κυβέρνηση Μητσοτάκη. Νομοθέτησε δύο φορές για το Ασφαλιστικό, το οποίο υπήρξε η πολιτική ταφόπλακα του Σημίτη. Άλλαξε τον νόμο για το πανεπιστημιακό άσυλο, κάτι που δεν κατάφερε ούτε ο εθνάρχης θείος του, κατήργησε τη μονιμότητα στις ΔΕΚΟ. Τώρα τελειώνει και με το άγος της Ολυμπιακής. Ως πρωθυπουργός ήταν και είναι βαθιά ανθρωποκεντρικός. Στάθηκε πάντα δίπλα στους συμβασιούχους, στον άνεργο, στον αγρότη, στον συνταξιούχο, στον πολύτεκνο. Αν αυτό το πράγμα δεν πέρασε προς τα έξω, είναι γιατί ο πρωθυπουργός προδόθηκε από μέσα. Όχι από εσωκομ- ματικούς αντιπάλους κατʼ ανάγκην. Αλλά από στελέχη που λησμόνησαν ότι η ΝΔ από την ιδρυτική της διακήρυξη είναι κόμμα αρχών. Και αντί να αλλάξουν τις ζωές των άλλων, άλλαξαν τις δικές τους ζωές. Σκότωσαν έτσι την ελπίδα για ένα νέο δημόσιο ήθος.

= Πολλοί υποστηρίζουν ότι οι μεταρρυθμίσεις καθυστέρησαν, ότι χάθηκε πολύτιμος χρόνος…

– Ναι, για δύο διαφορετικούς λόγους. Τα σκάνδαλα αφαίρεσαν ωφέλιμο πολιτικό χρόνο από τον πρωθυπουργό. Η διαχείρισή τους (ομόλογα, Ζαχόπουλος, Siemens, Παυλίδης, Βατοπέδιο) κόστισε σχεδόν 24 παραγωγικούς μήνες διακυβέρνησης, κατά τη διάρκεια των οποίων δεν εκινείτο τίποτε. Όλα ήταν παγωμένα. Επιπροσθέτως, όσοι υπουργοί αποπειράθηκαν μεταρρυθμίσεις ανακάλυψαν έκπληκτοι ότι πίσω από τα αριστερά-σοσιαλιστικά κατεστημένα που τις μάχονταν βρίσκονταν και δεξιά λόμπι: λόμπι αριστοκρατών καθηγητών στα ΑΕΙ, λόμπι συντεχνιών σε ΔΕΚΟ όπως ο ΟΤΕ και τα λιμάνια, λόμπι μηχανικών, λόμπι τραπεζοϋπαλλήλων, λόμπι προμηθευτών στα νοσοκομεία. Λόμπι που αγαπούσαν και αγαπούν τα ιδιωτικά μονοπώλια. Το πολιτικό σύστημα δυστυχώς μοιάζει με μπαμπούσκα: βλέπεις μπροστά Τσίπρα και Αλαβάνο και πίσω τους κρύβονται συντηρητικοί λομπίστες και σοσιαλιστές εργατοπατέρες.

= Η πρόβλεψη για τις εκλογές;

– Πιστεύω ότι τη μάχη θα την κερδίσει αυτός που θα συγκρουστεί θαρραλέα με τις κρατικές δυνάμεις της παρακμής. Που θα ξηλώσει μαγαζάκια. Δεν φτάνει μόνο η διαχείριση της κρίσης. Ο κόσμος θέλει κάτι παραπάνω. Ο Παπανδρέου έχει καλές προθέσεις αλλά δεν μπορεί να προχωρήσει, γιατί πρέπει να συγκρουστεί με τον κόσμο τους, με τον κομματικό στρατό του ΠΑΣΟΚ στις ΔΕΚΟ. Αυτή τη δουλειά μπορεί να τη φέρει σε πέρας μόνον ο Καραμανλής.

= Στο βιβλίο σας κάνετε κριτική στα Media;

– Aσφαλώς. Πολλές φορές με τους αφορισμούς μας κλονίζουμε την αυτοπεποίθηση. Είμαστε άσοι στην παραπολιτική γιατί έχουμε στόχο. Είμαστε όμως αμήχανοι όταν η κουβέντα πάει στην αληθινή πολιτική. Τότε υποφέρουμε από μεταρρυθμιστική αμηχανία. Στα ρηχά κολυμπάμε με άνεση. Στα βαθιά δυσκολευόμαστε.

= Και ποια είναι η διαφορά της πολιτικής με την παραπολιτική;

– Η αληθινή πολιτική αλλάζει τις ζωές των πολλών. Η παραπολιτική είναι οι ιστορίες διαφθοράς των λίγων.