Οι γυναίκες τα πρώτα… θύματα της οικονομικής κρίσης

= Σύμφωνα με το Ινστιτούτο Εργασίας της ΓΣΕΕ/ΑΔΕΔΥ, στην Ελλάδα η ανεργία των γυναικών κυμαίνεται στο 18,5% (ποσοστό διπλάσιο του αντίστοιχου της Ευρώπης των 15).

=Το ποσοστό των εργαζόμενων γυναικών στη χώρα ανέρχεται στο 44%, ενώ στην Ευρώπη των 15 στο 55,5%.

=Το 60% των μερικά απασχολούμενων είναι γυναίκες.

=Σύμφωνα με την Εθνική Στατιστική Υπηρεσία (ΕΣΥΕ), η ανεργία των γυναικών από τον περασμένο Νοέμβριο αυξήθηκε από το 8,9% στο 11,7%, ενώ συντριπτικό είναι το ποσοστό των γυναικών που εντάσσονται στα προγράμματα Stage.

=Και στις απολύσεις πρώτα θύματα είναι οι γυναίκες, με ποσοστό 60% έναντι 40% των ανδρών.

Κινητοποιήσεις και εκδηλώσεις σε όλη τη χώρα διοργανώνουν η ΓΣΕΕ, η ΑΔΕΔΥ και οι συνδικαλιστικές παρατάξεις ξεχωριστά, με έντονο το στοιχείο της διαμαρτυρίας για την έλλειψη κάθε μέτρου προστασίας της εργασίας των γυναικών και της αξιοπρέπειάς τους.

Γυναίκα η πρόεδρος του Εργατοϋπαλληλικού Κέντρου Αθήνας (ΕΚΑ), του μεγαλύτερου της χώρας. Η κ. Στάβυ Σαλουφάκου, αφού αναφέρεται στις ελάχιστες σωστές προστατευτικές νομοθετικές ρυθμίσεις για τις γυναίκες, όπως η άδεια μητρότητας, υπογραμμίζει ότι εξαιρείται από τις ρυθμίσεις αυτές ένα μεγάλο ποσοστό γυναικών-μητέρων που εργάζονται σε τράπεζες, ΔΕΚΟ κ.λπ., ενώ στον ιδιωτικό τομέα αποδεικνύονται ανεφάρμοστες τέτοιες ρυθμίσεις.

Η πρόεδρος του ΕΚΑ αναφέρεται και στην αύξηση του ορίου ηλικίας συνταξιοδότησης μητέρων που προβλέπει ο ν. 3655/08, γνωστός ως Νόμος Πετραλιά. Η κ. Σαλουφάκου, με αφορμή τη σημερινή επέτειο της γυναίκας δηλώνει στο «Παρόν» τα εξής:

«Τη φετινή χρονιά, με πρόφαση την κρίση, πρώτα θύματα είναι οι γυναίκες που εξωθούνται σε ευέλικτες μορφές εργασίας με χαμηλότερες αποδοχές. Στόχος είναι να βρεθούν έξω από την αγορά εργασίας, ώστε μειώνοντας το εργατικό δυναμικό, πλασματικά να μειώνεται και το ποσοστό ανεργίας. Σε αυτά τους τα σχέδια, οι «εγκέφαλοι» αυτής της πολιτικής επιλογής δεν υπολογίζουν ότι η γυναίκα έχει μάθει να είναι οικονομικά και κοινωνικά ανεξάρτητη και σε καμιά περίπτωση δεν διαπραγματεύεται το δικαίωμά της για ενεργούς, ίσους ρόλους στην κοινωνία».

Ως προς τη συνταξιοδότηση των μητέρων, όπως καθορίζεται από τον ν. 3655/08, το σχετικό άρθρο (144) προβλέπει και αύξηση του ορίου ηλικίας συνταξιοδότησης και μείωση των συντάξεων σε ορισμένες κατηγορίες. Για παράδειγμα:

=Με την παράγραφο 1 καταργείται σταδιακά η δυνατότητα των ασφαλισμένων μητέρων ανηλίκων ή ανάπηρων παιδιών με 5.500 ημέρες ασφάλισης στα 50 έτη. Για το διάστημα των πέντε ετών που μεσολαβεί μέχρι την πλήρη κατάργηση, η μείωση της σύνταξης ορίζεται στο 0,375% για κάθε μήνα που υπολείπεται μέχρι τη συμπλήρωση του 55ου έτους ή 6% για κάθε έτος.

Στην περίπτωση λήψης μειωμένης σύνταξης, αυτή δεν επιτρέπεται να είναι μικρότερη από τα εκάστοτε κατώτερα όρια.

Το δικαίωμα σε σύνταξη θεμελιώνεται με τη συμπλήρωση του 55ου έτους της ηλικίας όταν τόσο η ανηλικότητα του παιδιού όσο και ο συντάξιμος χρόνος συντρέχουν αθροιστικά κατά τη συμπλήρωση του 50ού ή σε ένα από τα επόμενα και μέχρι τη συμπλήρωση του 55ου έτους της μητέρας.

=Με την παράγραφο 2 αυξάνεται σταδιακά το όριο ηλικίας των μητέρων ανήλικων παιδιών ασφαλισμένων στα ταμεία που εντάσσονται στο ΙΚΑ από 50 σε 55 έτη με τη συμπλήρωση 25 ετών ασφάλισης. Η ρύθμιση αυτή σε συνδυασμό με αυτήν της παραγράφου 5 σημαίνει ότι το δικαίωμα σε σύνταξη θεμελιώνεται με τη συμπλήρωση του εκάστοτε ορίου ηλικίας όταν τόσο η ανηλικότητα του παιδιού όσο και ο συντάξιμος χρόνος συντρέχουν αθροιστικά κατά τη συμπλήρωση του 50ού ή σε ένα από τα επόμενα και μέχρι τη συμπλήρωση του 55ου έτους της μητέρας.

«Δεν θα περάσουν

οι προσπάθειες της κυβέρνησης»

Η γραμματέας Ισότητας της ΑΔΕΔΥ Δέσποινα Σπανού δήλωσε στο «Π» τα εξής:

«Η 8η Μαρτίου βρίσκει φέτος τις γυναίκες της χώρας με περισσότερα προβλήματα απ’ όσα αντιμετώπιζαν τα τελευταία χρόνια. Η κυβέρνηση, ακολουθώντας και τις επιταγές της Ευρωπαϊκής Ένωσης, προσπαθεί να χρησιμοποιήσει την κρίση για να περιορίσει ακόμη περισσότερο τα εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα των εργαζομένων και ιδιαίτερα των εργαζομένων γυναικών.

Η αποδιάρθρωση των εργασιακών σχέσεων και η υποβάθμιση των ασφαλιστικών δικαιωμάτων των γυναικών στο Δημόσιο είναι τα κύρια χαρακτηριστικά αυτής της πολιτικής. Η κυβέρνηση προσπαθεί να χρησιμοποιήσει την απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου σαν άλλοθι για συνολική ανατροπή του ασφαλιστικού καθεστώτος των εργαζομένων στο Δημόσιο. Οι προσπάθειες αυτές δεν θα περάσουν».