Μετά τις ευρωεκλογές και τις βουλευτικές θα επιλέξει πότε θα αποχωρήσει η Αλέκα
Όπως έγραψε το «ΠΑΡΟΝ», την προηγούμενη Κυριακή, η έκπληξη δεν ήταν η επανεκλογή της Αλέκας Παπαρήγα αλλά οι αλλαγές που έγιναν τόσο σε επίπεδο Κεντρικής Επιτροπής όσο και στο κορυφαίο όργανο που διευθύνει καθημερινά το Κόμμα, στο Πολιτικό Γραφείο.
Στο προσκήνιο της στελεχικής ιεραρχίας περνάει σιγά σιγά η νέα γενιά που προέρχεται από την ΚΝΕ και είναι χαρακτηριστικό ότι από αυτήν τη γενιά προέρχονται τα περισσότερα από τα δεκαεπτά νέα μέλη που εισήλθαν στην νέα Κεντρική Επιτροπή. Μάλιστα, δύο από αυτά, ο Ν. Σοφιανός και η Λ. Ράζου, εκλέχθηκαν και στο νέο Πολιτικό Γραφείο, από το οποίο αποχώρησαν ύστερα από χρόνια δύο ιστορικά στελέχη του κόμματος που προέρχονται από τη γενιά της αντιδικτατορικής πάλης: Ο Σπ. Χαλβατζής που είναι και ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του Κόμματος και ο Θ. Τζιαντζής, που για χρόνια είχε την ευθύνη για τη Νεολαία του Κόμματος. Πλέον ο τομέας αυτός πιθανότατα θα ανατεθεί στον Ν. Σοφιανό που ήταν ο γραμματέας που ανέλαβε την ανασυγκρότηση της ΚΝΕ μετά τη διάσπαση του 1991 και στη συνέχεια ήταν γραμματέας στην Κομματική Οργάνωση Πειραιά, οργάνωση από τις ισχυρότερες του ΚΚΕ.
«Ακολουθούμε σταθερή πορεία ανανέωσης των στελεχών μας μακριά από λογικές «λάιφ στάιλ» και δημοσίων σχέσεων», τονίζουν στελέχη του Περισσού και υπογραμμίζουν ότι -για παράδειγμα- το σημερινό Πολιτικό Γραφείο είναι πλήρως ανανεωμένο σε σχέση με αυτό που ήταν μετά τη διάσπαση του 1991 αλλά και τα επόμενα χρόνια.
Η Αλέκα Παπαρήγα θα οδηγήσει το Κόμμα στις επικείμενες ευρωεκλογές και τις βουλευτικές εκλογές όποτε αυτές γίνουν και ύστερα από αυτές και όποτε επιλέξει η ίδια θα αποχωρήσει αφού έχει ξεπεράσει και τον Χ. Φλωράκη στα χρόνια παραμονής στην ηγεσία του Κόμματος. Όταν και εάν επιλέξει να αποχωρήσει από την ηγεσία θα έχει στον απολογισμό της ότι παρέλαβε το 1991 ένα Κόμμα ύστερα από μια σοβαρή διάσπαση και με εκλογικό ποσοστό 4,5% και το παραδίδει με ποσοστά που αγγίζουν αυτά που είχε στη δεκαετία του ʼ80. Ήδη οι αλλεπάλληλες δημοσκοπήσεις του τελευταίου διαστήματος δείχνουν ότι το ΚΚΕ επανέρχεται στην τρίτη θέση των πολιτικών δυνάμεων, ξεπερνώντας τον ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος για έναν σχεδόν χρόνο έδειχνε ότι κρατάει σταθερά αυτήν τη θέση, προκαλώντας «πονοκεφάλους» στον Περισσό, ο οποίος έβλεπε να αμφισβητείται η ηγεμονία του στον χώρο της Αριστεράς.
Έτσι, στην πορεία προς τις ευρωεκλογές, το ΚΚΕ θα συνεχίσει να έχει σταθερό το μέτωπό του προς τον ΣΥΡΙΖΑ αφού θεωρεί ότι το κόμμα αυτό είναι εκφραστής του «οπορτουνισμού» που μόνο ζημιά κάνει στο λαϊκό κίνημα ιδιαίτερα μάλιστα στις σημερινές συνθήκες της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης. Κατά τον Περισσό, ο ΣΥΡΙΖΑ «θα χρησιμοποιηθεί από το σύστημα για να ασκεί πίεση στη ρότα του ταξικού συμβιβασμού, της αδιέξοδης πολιτικής των μεταρρυθμίσεων του καπιταλισμού, στο πλαίσιο της ”ειρηνικής συνύπαρξης” κεφαλαίου και εργατικής τάξης». Ως εκ τούτου το ΚΚΕ σαλπίζει «μέτωπο στον οπορτουνισμό, αποφασιστικά, επιθετικά, αταλάντευτα» αφού θεωρεί ότι το μέτωπο αυτό «είναι όρος για να πάμε μπροστά».
Κάνοντας έναν πρώτο απολογισμό του 18ου Συνεδρίου, τα ηγετικά στελέχη του Κόμματος αισθάνονται δικαιωμένα για το γεγονός ότι έθεσαν προς συζήτηση το θέμα της αποτίμησης του «υπαρκτού σοσιαλισμού». Θεωρούν ότι η όλη συζήτηση -προσυνεδριακά αλλά και στο συνέδριο- απέδειξε ότι το ΚΚΕ είναι ώριμο να συζητάει δύσκολα θέματα και ταυτόχρονα να διατηρεί την ιδεολογική και πολιτική του ενότητα.