Διεθνές Οικονομικό Βαρόμετρο
1
Ο καθηγητής Οικονομίας στο Πανεπιστήμιο της Νέας Υόρκης Νουριέλ Ρουμπίνι, που έγινε παγκόσμια γνωστός καθώς σε ανύποπτο χρόνο (προ τριετίας περίπου) προέβλεψε τη σημερινή χρηματοπιστωτική κρίση, ξαναχτύπησε πάλι. Τα ΜΜΕ σε ΗΠΑ και Ευρώπη μετέδωσαν την πρόσφατη δήλωσή του. Δήλωσε λοιπόν, μεταξύ άλλων, την περασμένη εβδομάδα ο καθηγητής Ρουμπίνι ότι «μπορεί η εθνικοποίηση να είναι απαγορευμένη λέξη για τις κυβερνήσεις της Δύσης σήμερα, χωρίς όμως την εθνικοποίηση μεγάλων αμερικανικών και βρετανικών τραπεζών η χρηματοπιστωτική κρίση θα επιδεινωθεί». Συμφωνούμε απόλυτα με τις απόψεις αυτές. Τα πακέτα στήριξης των τραπεζών με τις πλούσιες «ενέσεις ρευστότητας» απέτυχαν στην προσπάθεια διάσωσης του χρηματοπιστωτικού συστήματος. Τα προϊόντα της απάτης φτάνουν σε υπέρογκα ποσά, που δεν μπορούν να τα σηκώσουν οι ώμοι των φορολογουμένων. Όποιοι έφταιξαν για τη σημερινή κατάσταση πρέπει να πληρώσουν. Δεν νοείται τις απάτες και την τοκογλυφία να τις πληρώνουν αθώοι. Τα κράτη της Ευρώπης τουλάχιστον πρέπει να κρατικοποιήσουν τις μεγάλες ιδιωτικές τράπεζες που έχουν πρόβλημα εξ ιδίου αμαρτήματος και όχι να πετάνε τα χρήματα των φορολουμένων στον πίθο των Δαναΐδων. Γιατί αν συνεχιστούν οι «ενέσεις ρευστότητας», τα δημόσια οικονομικά θα καταρρεύσουν και η κρίση θα επιδεινωθεί και θα συμπαρασύρει στην άβυσσο κράτη, επιχειρήσεις και νοικοκυριά. Επιτέλους, ας ξυπνήσουν οι κυβερνήσεις.
2
Οι άμεσες ξένες επενδύσεις στην Κίνα μειώθηκαν κατά 34% τον Ιανουάριο του 2009 σε σύγκριση με αυτές του προηγούμενου μήνα. Τον Ιανουάριο έφτασαν στα 7,54 δισ. δολάρια μόνο, ως αποτέλεσμα της αβεβαιότητας που προκαλεί η τωρινή παγκόσμια οικονομική κρίση. Έτσι, λόγω της επιφυλακτικότητας που δείχνουν οι μεγάλοι επενδυτές, χάσανε τα προηγούμενα υπέρογκα κέρδη τους και τώρα κρατάνε το πουγκί τους κλειδωμένο. Στην αρχή της κρίσης, και συγκεκριμένα το πρώτο εξάμηνο του 2008, οι ξένες επενδύσεις στην Κίνα παρουσίασαν «τρελούς» ρυθμούς αύξησης, καθώς οι επενδυτές διατηρούσαν την προσδοκία ότι η κρίση δεν θα χτύπαγε την κινέζικη οικονομία, η οποία παρουσίαζε ισχυρούς ρυθμούς ανάπτυξης, με δεδομένο μάλιστα ότι η αύξηση του ΑΕΠ υπερέβαινε το 10% ετησίως. Και επιπλέον υπήρχε και η προσδοκία ότι τελικά η κυβέρνηση της Κίνας θα υπέκυπτε στις πιέσεις των ΗΠΑ για ανατίμηση του εθνικού νομίσματος, του γουάν. Όμως η κινεζική ηγεσία δεν υπέκυψε και δεν ανατίμησε το γουάν, για να διατηρήσει το προβάδισμα στις εξαγωγές των προϊόντων της. Αυτό προκάλεσε απογοήτευση στους ξένους επενδυτές, σε συνδυασμό και με την ελαφρά επιβράδυνση της ανάπτυξης της χώρας (για φέτος ο ρυθμός αύξησης του ΑΕΠ τοποθετείται στο 7-7,5%). Παρά ταύτα, οι επενδύσεις στην Κίνα μακροπρόθεσμα θα έχουν λαμπρό μέλλον. Η Κίνα δεν παρουσιάζει «αναπτυξιακό κορεσμό» και επιπλέον θα αποκτήσει την ισχυρότερη αγορά του πλανήτη, με απίθανα υψηλές καταναλωτικές δυνατότητες. Απέραντο πληθυσμιακό κέντρο, απέραντη αγορά…
3
Δυστυχώς, οι τάσεις που επικρατούν σήμερα δείχνουν ότι οι λαοί θα πέσουν θύματα της μεγαλύτερης απάτης του 21ου αιώνα. Του αιώνα της διαφθοράς, της διαπλοκής και της αχαλίνωτης ασυδοσίας της οικονομικής εγκληματικότητας. Και αυτό γιατί στις ηγεσίες των λαών έχουν αναρριχηθεί οι μικροί, ευάλωτοι, διαπλεκόμενοι και διεφθαρμένοι ηγέτες. Έτσι, σήμερα εμφανίζεται ισχυρότατη η τάση τα κράτη να συγκεντρώσουν όλα τα τραπεζικά απόβλητα από τις εταιρείες επενδύσεων και από τις τράπεζες, για να απαλλαγούν οι τοκογλύφοι και οι εκμεταλλευτές των δανειοληπτών από τις τάχα έξυπνες δανειοδοτήσεις και να φορτωθούν τα κράτη όλη αυτήν τη σαβούρα. Και όταν τα κράτη βουλιάζουν από τα υπέρογκα δημόσια χρέη που θα δημιουργηθούν, τότε ο κ. Αλμούνια (και ο κάθε Αλμούνια) επιβάλλουν σκληρά μέτρα σε βάρος των εργαζομένων. Άλλοι προτείνουν να γίνει η συγκέντρωση των τραπεζικών αποβλήτων με τη δημιουργία μιας κρατικής τράπεζας που θα τα αγοράσει και άλλοι προτιμούν την εξαγορά τους από τράπεζες υπό κρατικό έλεγχο. Η πρώτη πρόταση βγάζει μάτια. Έτσι, μάλλον στην Ευρώπη καταλήγουν στη δεύτερη λύση. Η αρχή έγινε στη Βρετανία. Το Δημόσιο κατέχει μερίδιο 43% του τραπεζικού ομίλου Lloyds. Στο τέλος του Γενάρη του 2009 η Lloyds εξαγόρασε την τράπεζα HBOS, η οποία μετά την εξαγορά της ανακοίνωσε ζημιές για το 2008 ύψους 10 δισ. στερλινών, ήτοι 14,5 δισ. δολαρίων, από «τοξικά απόβλητα». Πώς επέτρεψε η βρετανική κυβέρνηση την εξαγορά; Δεν γνώριζε την οικονομική κατάσταση της HBOS; Εντελώς απίθανο.