Όταν το θράσος αποθρασύνεται

Παρακολουθήσαμε με θλίψη και απογοήτευση τα γεγονότα του περασμένου Δεκεμβρίου, κατά τα οποία η Αθήνα πυρπολείτο και οι αρμόδιοι απλώς «κατεδίκαζαν» τους σύγχρονους Νέρωνες, ενώ είχαν χρέος να χρησιμοποιήσουν την Αστυνομία, ακόμη και τον Στρατό, για να γλιτώσουν τα 400 (!) καταστήματα των συμπολιτών μας που κάηκαν, χωρίς καν να υποβληθεί ούτε μία μήνυση κατ’ αγνώστων, ή καλύτερα κατά των «γνωστών-αγνώστων».
Τα τελευταία χρόνια παριστάμεθα επίσης μάρτυρες ενός σταδιακού εκτουρκισμού της Θράκης, με τις ελληνικές κυβερνήσεις σε παθητικό ρόλο. Έτσι, οι τούρκοι υπουργοί επισκέπτονται τους νομούς της Θράκης σαν να είναι τουρκικές επαρχίες, ελληνίδες δασκάλες ξυλοφορτώνονται και εκδιώκονται από τα μουσουλμανικά σχολεία της περιοχής, ψευδομουφτήδες ασκούν τα καθήκοντά τους γράφοντας τις ελληνικές Αρχές στα παλαιότερα των πασουμιών τους, βουλευταί του ελληνικού Κοινοβουλίου αποκαλούν ατιμωρητί τη Θράκη και τον πληθυσμό της τουρκικό κ.ο.κ.
Τον περασμένο μήνα δοκιμάσαμε μια νέα δυσάρεστη έκπληξη. Μια τουρκική τράπεζα, η Ziraat (αντίστοιχη της δικής Αγροτικής) εισήλθε στην ελληνική αγορά με δύο υποκαταστήματα, το ένα στην Αθήνα και το άλλο στην Κομητηνή. Δεν γνωρίζουμε τους όρους υπό τους οποίους μια ξένη τράπεζα μπορεί να δραστηριοποιείται στην Ελλάδα. Υποθέτουμε όμως ότι η είσοδος της εν λόγω τράπεζας ακολούθησε τις διατάξεις της ελληνικής νομοθεσίας. Το θράσος όμως αρχίζει να ξεδιπλώνεται από εδώ και πέρα.
Με αφορμή τα εγκαίνια του υποκαταστήματος στην Κομοτηνή, η διοίκηση της Ziraat απέστειλε προσκλήσεις σε όλους τους επίσημους φορείς της χώρας, προκειμένου να παραστούν στην τελετή. Κατά θρασύτατο όμως τρόπο, η μεν πρόσκληση ήταν γραμμένη στην αγγλική και τουρκική γλώσσα, η δε Κομοτηνή αναφερόταν με το τουρκικό όνομα «Γκιουμουλτζίνα». Δεν έγιναν γνωστές οι αντιδράσεις των διαφόρων ελληνικών φορέων. Εκείνη όμως του περιφερειάρχου Ανατολικής Μακεδονίας και Θράκης κ. Δημ. Σταμάτη ήταν άμεσος.
Πράγματι, ο περιφερειάρχης κ. Σταμάτης με επιστολή του, γραμμένη μάλιστα με έντονο ύφος, επανέφερε στην τάξη τον παρεκτραπέντα διευθυντή, επιστρέφοντάς του την πρόσκληση ως απαράδεκτη! «Θεωρούμε ανεπίτρεπτο και προσβλητικό για τη χώρα που σας φιλοξενεί», γράφει ο κ. Σταμάτης, «το γεγονός της χρησιμοποίησης στην πρόσκλησή σας της τουρκικής και της αγγλικής γλώσσας μόνο, καθώς και την αναγραφή της πόλης Κομοτηνής ως “Γκιουμουλτζίνα”».
Φυσικά δεν αναμένουμε να προσβληθεί ο ανατολίτης διευθυντής της τουρκικής τραπέζης και να επαναδιατυπώσει την πρόσκληση, όπως οι κανόνες της φιλοξενίας, της δεοντολογίας και της εθιμοτυπίας απαιτούν, διότι οι πάντες στην Τουρκία ενεργούν και συμβάλλουν στην υλοποίηση των πάγιων τουρκικών στόχων. Το πρόβλημα όμως δεν είναι εκεί, αλλά στο σχέδιο της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής όσον αφορά στην αντιμετώπιση του σταδιακού εκτουρκισμού της Θράκης, ο οποίος οσημέραι γίνεται και πιο εμφανής. Όμως πολύ φοβούμεθα ότι, όπως συμβαίνει και σε πολλούς άλλους τομείς, τέτοιο σχέδιο δεν υπάρχει.
Του Επισμηναγού (Ι) ε.α.
Γεώρ. Β. Κασσαβέτη
Δ/ντος Συμβούλου Εν. Απ/των
Αξ/κων Αεροπορίας